آرش کمانگیر نویسنده وبلاگ «کمانگیر» در یادداشتی که در مورد سخنان محمود احمدی‌نژاد نوشته است ایده‌های او در مورد توزیع عادلانه مسکن را مورد انتقاد قرار داده است.

محمود احمدی نژاد در دیدار مدیران بنیاد مسکن گفت: «باید حداقل 5 میلیون نفر از تهران بروند». به گزارش فارس او تاکید کرد، «باید به جایی برسیم که همه ملت ایران و حتی همه بشریت در خانه‌های وسیعی زندگی کنند» و توضیح داد، «ساختارهای اقتصادی غارت‌گرانه بین‌المللی که حاصل دسترنج مردم را به یغما می‌برد، استعمار و تحمیل فشار تاکنون موجب شده که مردم در خانه‌های وسیع زندگی نکنند.»

کمی گوگل گردی می کنم. در جدول چگالی جمعیت، مغولستان یکی از پایین ترین رتبه ها را دارد و موناکو در صدر جدول قرار دارد. تهران در یک آمار 16 امین شهر با چگالی بالای دنیا است.

اینکه اندازه  مسکن افراد تا چه اندازه وابسته به «استعمار» و«ساختارهای اقتصادی غارتگرانه بین المللی» است، موضوعی است که من از آن سر در نمی‌آورم. چیزی که من از آن سر در می‌آورم این است که میزان هزینه‌ای که من، به عنوان یک آدمیزاد نوعی، برای مسکن می‌کنم، تابعی از میزان درآمد من و تصمیم من در مورد محل زندگی است. این یعنی اگر من تصمیم بگیرم در مرکز شهر زندگی کنم لاجرم از عهده  پرداخت هزینه  مسکن کوچکتری بر می‌آیم و اگر تصمیم بگیرم در حومه  شهر زندگی کنم بوضوح می‌توانم خانه  «وسیع» تری داشته باشم. علاوه براین، زندگی در خانه  بزرگتر به این معنی است که من باید زمان بیشتری برای نگهداری مسکن صرف کنم و هزینه‌هایی نظیر گرمایش برای من بیشتر خواهد بود. این همه یعنی من با احتساب متغیرهای مختلف تصمیم می‌گیرم مسکنی به چه اندازه و در کجا تهیه کنم.

علاوه براین من ممکن است تصمیم بگیرم که می‌خواهم زمان بیشتری را در خانه سپری کنم، و مثلا در خانه کتاب بخوانم، یا تصمیم بگیرم که می خواهم زمان بیشتری را در بیرون از خانه صرف کنم. این انتخاب روی تصمیم بزرگتر ِ موقعیت و اندازه  محل زندگی تاثیر بزرگی دارد. احمدی نژاد اما به نظر می رسد با این استدلال موافق نیست،

[آقای احمدی‌نژاد ادامه داده است که]…موضوع مسکن در فرهنگ ما یک انباری یا جایی فقط برای شب‌خوابی نیست در حالی که مسکن محل سکونت، تربیت، آرامش و زندگی است. … در فرهنگ ما آنچیزی زندگی است که در خانواده و خانه می‌گذرد و نگاه ما با غربی‌ها در این زمینه فرق می‌کند.

مساله  اساسی این است که «زندگی در یک خانه  وسیع و وقت گذراندن در آن» یک فضیلت نیست. چیزی که احمدی نژاد به عنوان یک «مسکن ایده آل» ارایه می‌دهد، و می‌خواهد آن را به «بشریت» تسری دهد، صرفا یک انتخاب است. گذشته از اینکه میزان امکان پذیری چنین وضعیتی برای همه ی «بشریت» زیر سوال است، کاملا ممکن است افرادی از «بشریت» نخواهند در یک مسکن بزرگ زندگی کنند. و البته انتظار چنین دقت نظری از رییس جمهوری که معتقد است «گسل های تهران به لطف دعای مردم فعال نیستند» شاید خیلی خواسته گزافی باشد.