پس از انتخابات خرداد 88، ایرانی‌های مقیم دبی بارها مقابل کنسولگری جمهوری اسلامی در اعتراض به نتیجه انتخابات و خشونت‌های پس از آن تجمع کردند.

فردای روز انتخابات ریاست جمهوری در ایران، تعدادی از ساکنان ایرانی در شهر دبی مقابل کنسولگری جمهوری اسلامی جمع شدند و پلیس دبی را غافلگیر کردند. این جمعیت که در گرمای خرداد ماه در خیابان الوصل زیر آفتاب ایستاده بودند، تنها آمده بودند که بپرسند: رای ما کجاست.

این تجمع‌ها در روزهای بعد و همزمان با ایران و در حمایت از مردم معترض برگزار شد. اما ماموران و کارمندان کنسولگری، دوربین به دست فضای تجمع‌ها را امنیتی می‌کردند.

در همان زمان یکی از ماموران ارشد پلیس دبی اعلام کرد که ما نمی‌خواهیم دبی محل برخوردهای خشونت‌آمیز میان طرفداران دو حزب ایرانی شود. او گفته بود که اگر حامیان میرحسین موسوی در دبی جمع شوند، حامیان محمود احمدی‌نژاد هم در مقابل آنها می‌ایستند و این تنش ادامه می‌یابد.

راهپیمایی و تجمع ایرانی‌های معترض بی‌اغراق یکی از اولین تجمع‌های اعتراضی مهاجران در دبی در نوع و اندازه خود بود.

اکثر جمعیت شهر دبی را مهاجران تشکیل می‌دهند و در فرهنگ سیاسی این مهاجران که بیشتر آنها از کشورهای اطراف و خاورمیانه به دبی آمده‌اند، تجمع‌های اعتراضی در این شهر تجاری وجود رسمی ندارد، حتی در حمایت از مردم غزه که مردم تمام شهرهای بزرگ منطقه راهپیمایی‌‌هایی برگزار کردند، در دبی هیچ تجمعی برگزار نشد.

مسئولان سیاسی و امنیتی دبی هم به گفته بسیاری از مردم، فضای شهر را از اعتراض‌های گروهی و راهپیمایی دور نگه می‌دارند.

دبی، یکی از امارت‌های کشور امارات عربی متحده است که بیشترین جمعیت ایرانی را در میان کشورهای حاشیه خلیج فارس در خود جا داده و جاذبه‌های توریستی و اقتصادی آن تا حدی هست که این جمعیت پس از آمریکا مقام دوم را در تعداد مهاجران ایرانی در جهان دارا باشد.

دبی اولین شریک اقتصادی ایران است، یعنی بیشترین مراودات اقتصادی ایران با دبی است و هر روز میلیون‌ها تن بار از این شهر بندری به ایران روانه می‌شود. با این حال بارها امارات ایران را تحت فشار بین‌المللی قرار داد که جزایر سه‌گانه خلیج فارس را بگیرد و حتی بیشتر از کشورهای دیگر عربی بر تغییر نام خلیج فارس اصرار کرد.

اما مقامات امارات در جریان حوادث انتخابات ریاست جمهوری ایران، هیچ واکنشی نشان ندادند و دو روز پس از اعلام پیروزی محمود احمدی‌نژاد به او تبریک فرستادند.

به گزارش روزنامه گلف نیوز، پلیس دبی روزهای پس از انتخابات ریاست جمهوری در محوطه کنسولگری ایران اجازه شعار به تجمع‌کنندگان نداد و اعلام کرد که سفارت ایران در امارات از ما خواسته است که برای متفرق کردن تجمعات به «زور» هم متوسل شویم. پلیس دبی هم در جواب به مقامات ایرانی گفته بود که ترجیح می‌دهد از شیوه‌های شهروند‌مدارانه بهره ببرد.

در تیر ماه سال 88 معترضان ایرانی در دبی بادبادک‌های سبز خود را از کنار ساحل به آسمان فرستادند و بارها در خیابان معروف جمیرا تجمع کردند.

با کشته شدن ندا آقاسلطان، عکس جان باختن او بر صفحه اول چند روزنامه چاپ دبی، منتشر شد و ساکنان دبی بیش از پیش متوجه ایران شدند.

چند جوان ایرانی که در دبی زندگی می‌کردند در اعتراض به حضور افشین قطبی، سرمربی تیم ملی فوتبال در مراسم تنفیذ محمود احمدی‌نژاد، به خانه او در دبی رفتند و عکس‌های ندا آقاسلطان را بر در آپارتمان او چسباندند. فیلم ویدئویی این اعتراض در یوتیوب و فیس بوک به سرعت منتشر شد.

سیاست امارات در قبال ایران همیشه این بوده که این غول گرسنه را که دهانش باز مانده تا خوراک در آن ریخته شود، برای خود نگه دارد و تا جایی پیش نرود که از روی غضب این موقعیت را از دست بدهد. در مسایل هسته‌ای و در مقابل سیاست‌های آمریکا، امارات همیشه از ایران حساب برده و با زبان بی زبانی از ایران حمایت کرده، اما هیچ وقت هم آمریکا را به نفع ایران نرنجانده است.

در حوادث پس از انتخابات هم امارات همین سیاست را در پیش گرفت و هیچ مقام رسمی درباره آن اظهار نظر نکرد. پلیس دبی همیشه مقابل ایرانی‌های دبی ایستاد، هرچند هیچ برخورد تند و خشونت آمیزی از آن منتشر نشد. با این حال روز 22 بهمن دیوارهای آجر سه سانتی کنسولگری با سطل‌های رنگ، سبز شد.