مطبوعات فرانسه «کپی برابر اصل»، جدیدترین فلیم عباس کیارستمی را که در جشنواره کن اکران شد، نقد و بررسی کرده‌اند.

روزنامه فرانسوی «لوموند» در یکی از مقالات خود، فیلم «کپی برابر اصل» آخرین اثر عباس کیارستمی را «انقلابی کوچک» توصیف می‌کند؛ زیرا این کارگردان ایرانی برای اولین بار خارج از کشور و در ایتالیا، در روستایی کوچکی در توسکان، فیلمی داستانی ساخته است.

نویسنده این روزنامه معتقد است که نباید گمان کرد کیارستمی روش‌های فیلم ساختن خود را تغییر داده یا آن که قصد مهاجرت از ایران را دارد.

لوموند فیلم را به «بازی با ماسک» تشبیه می‌کند؛ گذری در زندگی زنی فرانسوی که با عدم رضایتی عمیق در سرزمینی غریب زندگی می‌کند و ریشه‌هایش را گم کرده و کمبود مردی را در زندگی‌اش حس می‌کند.

نویسنده لوموند معتقد است که در فیلم کیارستمی موضع «جنگ» میان زن و مرد مطرح نیست، بلکه بیشتر از «کج فهمی‌ها» حرف زده می‌شود. مردها از نظر کیارستمی، در توهم به سر می‌برند که عشق زنان را برای همیشه به چنگ آورده‌اند و دیگر نیازی نیست که عشقشان را اثبات کنند، در حالی‌که زنان مدام احساس ناامنی می‌کنند و از رها شدن می‌هراسند.

روزنامه «فیگارو» به این تعلیق میان واقعیت و خیال می‌پردازد و می‌نویسد: به نظر می‌رسد که این دو همدیگر را نمی‌شناسند و فیلم دیداری سبک و دل‌نشین و بازی فریفتن را به تصویر می‌کشد. اما کمی بعد، در زمان قدم زدن در روستایی کوچک قهرمان زن فیلم برای رئیس یک کافه تعریف می‌‌کند که آن دو 15 سالی است با هم ازدواج کرده‌اند و شوهرش هیچ‌وقت حضور ندارد.

مجله فرانسوی «اکسسیف» نیز نمره بالایی به این فیلم داده است و می‌نویسد: یک زن، یک مرد و هزاران دلیل برای این که این دو یکدیگر را دوست بدارند یا از هم دور شوند. عباس کیارستمی گردشی تلخ در سرزمین توهمات گم‌ شده را به بیننده تقدیم می‌کند.

نویسنده مجله اکسسیف ادامه می‌دهد: قهرمان زن داستان می‌خواهد ریشه‌های رابطه‌شان را دوباره پیدا کند. اما مرد داستان از پاسخ گفتن به هر سوالی گریزان است. زن می‌خواهد دوباره احساسات 15 سال گذشته را حس کند. اما مرد «زمان» را که می‌گذرد و خواهد گذشت، متهم می‌کند.

به عقیده نویسنده، رمز موفقیت فیلم در به خوبی به تصویر کشیدن زوجی است که با زوج‌های دیگر فرقی ندارند و زمانی که احساسات این دو محو می‌شود، گویی احساسات ماست که خاموش می‌شود.

این مجله به عدم اطمینان بیننده اشاره می کند که هرگز نمی داند ایا این زن و مرد واقعا 15 سال است که با هم هستند و گویی در یک بعد از ظهر، به اندازه یک عمر تجربه می‌کنند.

به نوشته مجله «لوپوان»، در قسمت اول فیلم کیارستمی، جایی که حرف از برتری کپی بر اصل در هنر است حوصله خیلی‌ها سر می‌رود: گویی کارگردان می‌خواسته از لحاظ نظری ذهن‌ها را برای نیمه دوم فیلم آماده کند، یعنی در جایی که قهرمان مرد داستان به دام تئوری خودش می‌افتد و باید نقش کپی یک شوهر خیالی را بازی کند.

«کپی برابر اصل» آخرین فیلم عباس کیارستمی، کارگردان پرآوازه ایرانی است که در بخش مسابقه جشنواره بین‌المللی فیلم کن امسال به نمایش درآمد.

جایزه بهترین بازیگر زن به ژولیت بینوش، ستاره سینمای فرانسه رسید که در این فیلم نقش گالری ‌داری را بازی می‌کند که پسرش را به تنهایی بزرگ می‌کند. بعد از کنفرانس مطبوعاتی‌ای که جیمز میلر (ویلیام شیمل)، نویسنده انگلیسی برای کتابش درباره رابطه میان اصل و کپی در هنر برگزار می‌کند، این دو یکدیگر را ملاقات می‌کنند و با هم راهی روستایی در توسکان می‌شوند.

ویلیام شیمل، یکی از مهم‌ترین خوانندگان باریتون در اپرای انگلستان است که در اپرای موتزارت به کارگردانی عباس کیارستمی آواز می‌خواند. در زمان تمرین‌ها در فرانسه بود که کیارستمی به وی پیشنهاد ایفای نقش نویسنده در «کپی برابر اصل» را داد. شیمل خود می‌گوید: بعد از بیش از 30 سال صرف انرژی برای انتقال احساسات از طریق آواز، بازی کردن جلوی دوربین برای من چالش بزرگی به حساب می‌آمد.