مطالعه جدید نشان می‌دهد که ماده اصلی چای سبز موجب کاهش تعداد سلول‌های سرطانی خون در بیماران مبتلا شده است
محققان کلینیک مایو در آمریکا می‌گویند که عصاره چای سبز توانسته سرطان خون را در بیشتر بیماران مبتلا به این بیماری مهار کند.
محققان کلینیک مایو در آمریکا اثرات مفید عصاره چای سبز را در بیماران مبتلا به سرطان مزمن خون و مغز استخوان، سی.ال.ال، که در مرحله دوم بیماری بوده‌اند با موفقیت آزمون کردند.
این مطالعه بخشی از مجموعه مطالعاتی است که کلینیک مایو برای نشان دادن اثرات ماده شیمیایی ای.جی.سی.جی، ماده اصلی چای سبز، در کاهش تعداد سلول‌های سرطانی خون در بیماران مبتلا انجام داده است.
عصاره چای سبز برای انجام این مطالعات آزمایشگاهی از سوی انستیتوی ملی سرطان در آمریکا تهیه شده و در دسترس پژوهشگران قرار گرفته است.
سی.ال.ال، نوعی از سرطان خون است که پیشرفت آن از طریق اندازه‌گیری کمیت سلول‌های بیمار خون و مغز استخوان و نیز اندازه غدد لنفاوی مشخص می‌شود.
در این بیماری، لفنوسیت‌ها که گروهی از سلول‌های سفید خون هستند و به بدن در مبارزه با عفونت‌ها کمک می‌کنند درگیر بیماری می‌شوند.
مطالعات کلینیک مایو در باره عصاره چای سبز
مرکز معتبر علمی مایو نخست به مطالعات هشت‌ساله آزمایشگاهی ای.جی.سی.جی یا ماده اصلی چای سبز پرداخت و یافت که این ماده، سلول‌های سفید سرطانی بیماران مبتلا به سرطان خون را کاهش می‌دهد.
به دنبال این یافته‌های آزمایشگاهی، مطالعه موفقیت‌آمیزی نیز روی این بیماران در مرحله نخست بیماری انجام شد. یعنی عصاره چای سبز به بیماران مبتلا به سرطان دادند.
همه بیماران مورد مطالعه که در کلینیک مایو با عصاره چای سبز آزمون شدند در مرحله نخست بیماری بودند که اگر در این مطالعه وارد نمی‌شدند نیز تا زمان گسترش بیماری تحت هیچ درمانی قرار نمی‌گرفتند.
در مرحله اول مطالعه که یافته‌های آن در ماه مه سال 2009 در «مجله غدد بالینی» منتشر شد محققان نشان دادند که منفوسیت‌ها یا سلول‌های لوکمیای خون در یک سوم شکرت‌کنندگان مطالعه کاهش یافته و اکثریت بیمارانی که با غدد لنفاوی بزرگ‌شده ناشی از بیماری وارد مطالعه شده بودند کاهش 50 درصد یا بیشتر اندازه این غدد را تجربه کردند.
در مرحله دوم آزمایش، محققان با استفاده از بالاترین دوز آزمون شده در مرحله نخست، 36 بیمار جدید و 6 بیمار از مرحله اول را بررسی کردند.
نتایج این مطالعه بر 42 بیمار در نشست «انجمن غدد بالینی آمریکا» ارائه شد.
محققان به طور کلی می‌گویند یافته‌ها که حاصل تکمیل مطالعه از سوی 41 بیمار بود نشان می‌دهد که 69 درصد بیماران متبلا به سی.ال.ال پاسخ بدنی مناسب به عصاره چای سبز نشان دادند. این پاسخ شامل 20 درصد یا بیشتر، کاهش ثابت در شمارش سلول‌های سرطانی خون و یا 50 درصد یا بیشتر کاهش اندازه غدد لنفاوی بود.
اثرات جانبی خفیف عصاره چای سبز
بررسی اثرات جانبی این شیوه درمانی نیز نشان داد که با وجود اثرات جانبی خفیف، تنها سه بیمار از 42 بیمار اثرات جانبی در سطح سوم که معمولا در سطح بالینی گزارش می‌شود را در شش ماه درمان خود نشان دادند.
دکتر شانافلت با توجه به اثرات جانبی خفیف می‌گوید که این امر نشان‌دهنده سطح خوب تحمل بیماران نسبت به این شیوه درمانی است.
تیت شانافلت، پزشک و خون‌شناس کلینیک مایو و سرپرست مطالعه گفته است که اگرچه تنها آزمایش بیماران در مرحله سوم بیماری می‌تواند اثربخشی قطعی ماده ای.جی.سی.جی را در به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری نشان دهد اما مزایای دیده شده تاکنون در مورد بسیاری از بیماران قابل توجه است.
او افزود که این مزایا دال بر آنست که این ماده دارای اثر بالینی مشخص است و می‌تواند در مهار سرطان خون مفید باشد و به کاهش پیشرفت آن کمک کند.
اهمیت این یافته؛ به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری
دکتر نیل کی، متخصص خون و محقق دیگر مطالعه که بررسی بار نخست در آزمایشگاه او انجام شد در این زمینه می‌گوید که این مطالعات برانگیزنده این فکر هستند که موادی مانند ای.جی.سی.جی می‌تواند و باید به عنوان عوامل پیشگیری از سرطان مطالعه شوند.
به نظر این محقق استفاده از مواد شیمیایی غیر سمی برای توقف رشد سرطان و به تاخیر انداختن نیاز به درمان‌های سمی مانند شیمی درمانی هدف باارزشی در تحقیقات سرطان محسوب می‌شود.
محققان تصریح می‌کنند که در حال حاضر ای.جی.سی.جی جایگزین شیمی‌درمانی نیست.
پس از انتشار سریع نتایج مرحله نخست این مطالعه درسال قبل از طریق اینترنت، محققان کلینیک مایو دریافتند که بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان خون در سراسر کشور شروع به مصرف قرص‌های ای.جی.سی.جی کرده‌اند که در داروخانه‌ها بدون نسخه پزشک به فروش می‌رسد.
دکتر نیل کی گفت که بدون آزمایش بالینی مرحله سوم نمی تواند هیچ توصیه‌ای به بیماران کند اما افزود کسانی که می‌خواهند این قرص‌ها را مصرف کنند باید با پزشک غدد خود مشورت کنند و به طور مناسب تحت نظر و آزمون‌های آزمایشگاهی قرار گیرند.
