واتیکان می‌گوید که از راه‌های دیپلماتیک تلاش می‌کند مانع سنگسار سکینه محمدی آشتیانی شود که به اتهام «زنای محصنه»، به مجازات مرگ از طریق سنگسار محکوم شده است.

واتیکان می‌گوید که از راه‌های دیپلماتیک تلاش می‌کند مانع سنگسار سکینه محمدی آشتیانی شود که به اتهام «زنای محصنه»، به مجازات مرگ از طریق سنگسار محکوم شده است.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، واتیکان در بیانیه‌ای که در این مورد صادر کرده، سنگسار را به عنوان یکی از اشکال ظالمانه مجازات اعدام محکوم کرده است. فدریکو لمباردی، سخنگوی واتیکان گفته است که کلیسای کاتولیک «به طور کلی» مخالف مجازات اعدام است.

سکینه محمدی آشتیانی بیوه 43 ساله‌ای است که به اتهام «زنای محصنه» در یکی از دادگاه‌های ایران به مرگ از طریق سنگسار محکوم شده است. قوه قضاییه ایران می‌گوید که وی به این جرم خود اعتراف کرده اما محمد مصطفایی، وکیل پیشین خانم آشتیانی به رسانه‌ها گفته که موکلش زیر فشار، مجبور به اعتراف علیه خود شده است.

بر اساس قانون مجازات اسلامی، در صورتی که یک فرد متاهل با وجود داشتن همسر و بدون این که منعی در رابطه جنسی داشته باشد با فرد دیگری جز همسرش، رابطه جنسی برقرار کند مرتکب «زنای محصنه» شده است.

بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه، سجاد قادرزاده پسر خانم محمدی آشتیانی، به یک روزنامه ایتالیایی گفته که از پاپ بندیکت شانزدهم، رهبر کاتولیک‌های جهان درخواست کرده است تا مانع اجرای حکم سنگسار مادرش شود.

در عهد عتیق (مجموعه سی‌ و نه کتاب) از مجازات مرگ برای گناهان گوناگون، حتی بی احترامی به پدر و مادر، سخن گفته شده اما تنها در مورد «قتل» (بر اساس آنچه قاعده چشم در برابر چشم خوانده می شود) دستور به اجرای مجازات مرگ داده شده است.

در آیین مسیحیت برخلاف عهد عتیق، برای نقض «ده فرمان» که فهرستی از دستورات مذهبی است، مجازات مرگ پیش‌بینی نشده است. زنا هم که یکی از گناهان کبیره است در مسیحیت کاتولیک، مجازات مرگ به دنبال ندارد.

بی احترامی به پدر و مادر، قتل، زنا، دزدی، شهادت دروغ، طمع به زن نزدیکان یا مال دیگران، از جمله ده فرمان مذهبی هستند که در عهد عتیق به آن‌ها اشاره شده و در آیین مسیحیت بر دوری از آن‌ها تاکید شده است. تا سده نوزدهم، مجازات مرگ به ویژه در مورد «ارتداد» و «جادو» که عملا تردید در برداشت رسمی کلیسا در مورد آفرینش و نحوه اداره هستی است، اجرا می شد، اما مجریان این مجازات‌های اعدام، در اکثر موارد، حکومت های مسیحی بودند و نه خود کلیسای کاتولیک.

کلیسای کاتولیک از زمان پاپ ژان پل دوم، به شکل رسمی «مخالفت کلی» خود را با مجازات مرگ «به جز در موارد استثنائی» اعلام کرد، اما به این موارد اشاره ای نکرده است.