عبدالله مومنی٬‌ فعال سیاسی و مسئول ستاد شهروند آزاد مهدی کروبی که به شش سال حبس محکوم شده است، در نامه‌ای خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای بر اعمال شیوه‌های غیرانسانی شکنجه که پیش از این در نامه حمزه کرمی اعلام شده بود، تاکید کرده است.

عبدالله مومنی، فعال سیاسی و سخنگوی تشکل ادوار تحکیم وحدت (سازمان دانش‌آموختگان ایران اسلامی) که از خرداد سال گذشته در زندان است، در نامه‌ای سرگشاده خطاب به آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، شکنجه‌هایی را شرح داده که می‌گوید در زندان اوین بر او رفته است.

آقای مومنی در نامه خود به مقاومت در برابر خواست بازجویان، مبنی بر اعتراف به داشتن روابط نامشروع اشاره کرده و گفته است: وقتی در برابر این درخواست آنها مقاومت کردم، با مشت و لگد و سیلی به جان من افتادند و گفتند «به تو اثبات می‌کنیم که حرامزاده هستی». این سخنان عصبانیت مرا برانگیخت و به درگیر شدن با آنان منجر شد که البته نتیجه آن فرو کردن سر من در چاه توالت بود، آن چنان که کثافت‌های درون توالت به دهان و حلق من وارد شد و به مرحله خفگی رسیدم.

آقای مومنی که در جریان انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری، مسئولیت ستاد شهروند آزاد مهدی کروبی را بر عهده داشت، 30 خرداد در ساختمان این ستاد در میدان ونک تهران دستگیر و در جریان دادرسی به شش سال حبس تعزیری محکوم شد.

مسئول ستاد شهروند آزاد مهدی کروبی، در بخشی از نامه‌اش خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای٬ به پاسخ بازجویان در برابر پرسش او درباره چرایی انجام رفتارهای غیرانسانی با زندانیان اشاره کرده است؛ «بازجویی‌ها تنها یک هدف داشت، بریدن زندانی و اعتراف او به آنچه بازجو می‌خواهد و البته وقتی می‌پرسیدم چگونه می‌توان برای اعتراف گرفتن دست به چنین رفتارهایی زد، پاسخ می‌دادند که به گفته بنیانگذار انقلاب، حفظ نظام اوجب واجبات است».

وی نوشته است: بازجوها به‌صورت مداوم بر این نکته پای می‌فشردند که ما به پشتوانه رهبری از هرگونه برخوردی برای رسیدن به هدف استفاده می‌کنیم و هیچ خط قرمزی برای رسیدن به اهداف خود نداریم.

تهدید به مرگ و تهدید به تجاوز از جمله مواردی است که به گفته آقای مومنی برای ارعاب زندانیان مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

وی به اعمال فشار بازجویان برای نام بردن از سران اصلاحات در جلسه دادگاه و اعتراف علیه آنها اشاره کرده و نوشته است: می‌خواستند واژه‌های سخیف و ناشایستی علیه آنان در دادگاه به زبان آورم در حالی‌که برخی از آنها را تا کنون ندیده‌ام. می‌گفتند که همه اینها را به زندان می‌آوریم، گویی اراده بازجو بالاتر از دستگاه قضائی و هر قانونی است چرا که حتی بازجویان مدعی بودند که احکام قضائی را نیز آنان صادر می‌کنند.

او در این نامه از قاضی صلواتی نقل قول کرده و نوشته است: شاید ذکر این نکته ضروری باشد که قاضی پرونده من (قاضی صلواتی) مطرح می‌کرد که اگر بازجویان از تو راضی باشند، شما را آزاد می کنم؛ که این خود موید میزان استقلال مقام قضا از ضابطین خود است.

سخنگوی تشکل ادوار تحکیم وحدت، در بخش دیگری از نامه خود به موضوع دادگاه و اعتراف به صورت علنی پرداخته است. او به تمرین برای ارائه اعترافات زیر نظر بازجویان اشاره کرده و انتقالش به دادگاه را تنها برای مشروعیت بخشیدن به دادگاهی دانسته که دفاعیه متهم پیش از محاکمه به او دیکته شده است.

آقای مومنی حضور در دادگاه را تنها به دلیل رهایی از فشار روحی و جسمی شبانه‌روزی بازجوها دانسته و ادامه داده است: حاضر شدم در دادگاه حاضر شوم تا دست کم هر روز با فحش‌های رکیک و ناموسی خطاب به خود و خانواده‌ام مواجه نشوم، تا برای پذیرش یک اعتراف دروغ سرم را داخل چاه توالت فرو نکنند، تا از ضرب و شتم‌های پیاپی و سیلی و مشت بازجو خلاصی یابم، تا تهدید مداوم به اعدام و اعمال روش‌های کثیف در بازجویی تمام شود، تا مگر داستان کثیف اعتراف کردن به انحرافات اخلاقی نداشته، پایان یابد. 

شیوه‌های شکنجه زندانیان سیاسی که در نامه عبدالله مومنی به آن اشاره شده، مشابه مواردی است که مدتی پیش در نامه حمزه کرمی، دیگر زندانی سیاسی و از سرداران سابق سپاه به آن‌ها اشاره شده بود.

حمزه کرمی نیز در نامه‌ای که مرداد ماه در رسانه‌ها منتشر شد، از این شیوه شکنجه برای اعتراف‌گیری از زندانیان سیاسی یاد کرده بود. در نامه آقای کرمی هم مقاومت در برابر اقرار به داشتن رابطه نامشروع با یکی از بستگان طراز اول رهبران جنبش سبز، سزایی مشابه آنچه آقای مومنی شرح داده، به دنبال داشته است.

همزمان با انتشار نامه آقای مومنی و اشاره او به روش‌های غیرانسانی و نافی حقوق بشر برای اعتراف‌گیری از زندانیان سیاسی، زهرا رهنورد نیز در نامه‌ای خطاب به رئیس قوه قضائیه به نقض حقوق زندانیان سیاسی، بی‌خبری از وضعیت آنها و تهدید خانواده‌های‌ زندانیان اشاره کرده و از صادق لاریجانی پرسیده است: کجای این اقدامات، اسلامی و انسانی است؟ یا نشانگر مدنیتی است که انسان پس از هزارها سال برای رسیدن به آن تلاش کرده است؟