نسخه آرشیو شده

داغ؛ قربانیان اسید پاشی روی دیوار نمایشگاه
از میان متن

  • بهروز مهری بخشی از عواید فروش عکس‌های این نمایشگاه را به قربانیان اسید‌پاشی ایران اختصاص داده بود، اما هیچ‌یک ازعکس‌های این مجموعه به دلیل اینکه کمتر مخاطبی ترجیح می‌دهد، چنین تصاویری را به دیوار خانه یا دفتر محل کارش نصب کند، به فروش نرفت
روشنک شهابی
یکشنبه ۱۶ آبان ۱۳۸۹ - ۱۰:۲۱ | کد خبر: 57737

«داغ‌» عنوان نخستین نمایشگاه عکس انفرادی بهروز مهری است که از هفتم تا 12 آبان ماه در گالری مهروا برپا شد. در این نمایشگاه بهروز مهری 13 عکس از قربانیان اسید‌پاشی پاکستان را به نمایش گذاشت.

ظفر اقبال، 21 ساله از قربانیان اسید پاشی در حال رقص                  
photo by Behrouz Mehri/ Getty Images

اسید‌پاشی یکی از انواع شدید خشونت است که بیشتر قربانیان این خشونت دچار آسیب جدی و مرگ می‌شوند. در ایران بیشتر قربانیان اسید‌پاشی را زنان تشکیل می‌دهند که به خاطر مشکلات خانوادگی و پاسخ نه دادن در روابط عاشقانه به قصد انتقام اسید  روی صورت آنها پاشیده می‌شود.

بهروز مهری عکاسی که در یکی دو سال اخیر به عنوان عکاس خبرگزاری فرانسه بارها به پاکستان سفر کرده، سوژه‌های متعدد اجتماعی را دست مایه کار خود کرده که یکی از این سوژه‌ها، پرتره قربانیان اسیدپاشی است.

او در نمایشگاهی که از پرتره هفت تن از قربانیان اسید‌پاشی پاکستان برگزار کرده و در میان آنها دو مرد نیز به چشم می‌خورند آنها را در حالتی که خیره به دوربین نگاه می‌کنند، به تصویر کشیده است.

زن‌ها و مردهایی که به دلیل خشونت‌های خانوادگی و حسادت در محیط کاری مورد تعرض قرار گرفته‌اند و در بیشتر موارد چشمان خود را از دست داده‌اند.

صورت‌هایی که در خود مچاله شده‌اند و گاهی تنها دو چشم ازآنها مانده‌، برخی حتی آن دو چشم را ندارند و تنها تبدیل به توده گوشت شده‌اند که اسید آنها را خورده است.

درصورت‌هایی که چشمی باقی مانده، نگاه آن‌قدرتاثیر‌گذاراست که حتی می‌تواند برای روزهای پیاپی ببینده این عکس‌ها را به فکرو چالش وا دارد.

نوع قرارگرفتن سوژه‌های این عکاس در تصویر با خلاهایی همراه است. پس‌زمینه سفید عکس‌ها موجب شده سایه تصویر قربانیان روی دیوار بیفتند، سایه‌هایی که تقریبا میان همه شخصیت‌ها یکسان است. این پس‌زمینه‌ها و سایه‌های محو گویی ازهویت محو شده قربانیان پس از اسید‌پاشی خبرمی‌دهد.

برخی از زنان این مجموعه در حالتی که با یک دست شال خود را گرفته‌اند، دیده می‌شوند. زنانی که  پیش از اسید پاشی صورتی انسانی داشته‌اند اما پس از اسیدپاشی تبدیل به توده‌ای گوشت جزغاله شده‌اند که گاه مخاطب ترجیح می‌دهد، آنها را نبیند.

از ویژگی عکس‌های این مجموعه می‌توان به هویت و چهره‌های مخدوش زنانی اشاره کرد که لباس‌هایی با تنوع رنگی بر تن کرده‌اند که رنگ‌های شاد لباس‌های با چهره سوخته مخاطب را در فضای متضاد قرار می‌دهد.

عکس‌های این مجموعه از 300 تا 550 هزارتومان قیمت گذاری شده‌ بودند. بهروز مهری نیز بخشی از عواید فروش عکس‌های این نمایشگاه را به قربانیان اسید‌پاشی ایران اختصاص داده بود، اما هیچ‌یک ازعکس‌های این مجموعه به دلیل اینکه کمتر مخاطبی ترجیح می‌دهد، چنین تصاویری را به دیوار خانه یا دفتر محل کارش نصب کند، به فروش نرفت.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

آگهی