مطالعه علمی جدید نشان میدهد که نوجوانان چاق به احتمال خیلی زیاد بیشتر از نوجوانان دارای وزن معمولی یا اضافه وزن، در بزرگسالی دچار چاقی شدید میشوند
پژوهش جدید نشان میدهد که چاق بودن در نوجوانی خطر چاقی شدید در بزرگسالی را افزایش میدهد.
تحلیل اطلاعات در سطح ملی در آمریکا نشان میدهد که چاق بودن در نوجوانی، خطر چاقی شدید در بزرگسالی را افزایش میدهد و این خطر در میان زنان به خصوص زنان سیاهپوست بیشتر است.
افرادی که به شدت چاق هستند با پیچیدگیهای بالقوه جدی روبرو هستند که زندگی و سلامتی آنها را به شدت تهدید میکند.
ناتالی اس.ثا و همکارانش در دانشگاه کارولینای شمالی به منظور تعیین میزان بروز چاقی شدید در بزرگسالانی که در دوران نوجوانی چاق بودهاند این مطالعه را انجام دادند و یافتههای آنها در شماره ماه نوامبر مجله انجمن پزشکی آمریکا،«جاما» منتشر شده است.
چاقی یک وضعیت پزشکی است که در آن چربی اضافی بدن به حدی افزایش مییابد که اثرات منفی روی سلامتی انسان میگذارد، عمر متوسط را کاهش میدهد و موجب بروز بیماریهای مزمن میشود.
سازمان جهانی بهداشت برای اولین بار در سال 1997 چاقی را به عنوان یک پدیده همهگیر در دنیا مطرح کرد و در سال 2005 برآورد کرد که حداقل 400 میلیون فرد بزرگسال (حدود ده درصد) از جمعیت دنیا چاق هستند و بیشتر آنها را زنان تشکیل میدهند.
به نظر نویسندگان مطالعه حاضر، فهم اینکه چه افرادی در معرض خطر چاقی شدید هستند برای تعیین زمان مداخله به منظور پیشگیری از تبدیل چاقی به چاقی شدید اهمیت زیادی دارد.
بررسیهای مشاهدهای زیادی وجود دارند که افزایش شیوع اضافه وزن، چاقی و نیز چاقی شدید را در سالهای اخیر نشان میدهند اما کودکان و نوجوانان چاق تحت مطالعه طولی قرار نگرفتهاند تا میزان خطر بروز چاقی شدید در زمان بزرگسالی آنها بررسی شود.
مطالعه درازمدت نوجوانان تا بزرگسالی
گروه مورد مطالعه شامل 8834 نوجوان و جوان 12 تا 21 سال بود که در سال 1996 در یک مطالعه درازمدت ملی در باره بهداشت نوجوانان شرکت کرده بودند.
این افراد تا سن 18 تا 27 سالگی( در سالهای 2001 تا 2002) و نیز در سن 24 تا 33 سالگی (درسالهای 2007 تا 2009) تحت پیگیری قرار گرفتند.
علاوه بر اطلاعات مربوط به وزن و قد شرکتکنندگان، بررسی برخی جزئیات دیگر با استفاده از شیوههای استاندارد در منزل آنها صورت گرفت.
موارد جدید چاقی شدید در دوران بزرگسالی با توجه به جنسیت، نژاد و قومیت و نیز وضعیت وزن فرد در دوران نوجوانی اندازهگیری شد و اثر هر یک از این عوامل برای محاسبه در سطح ملی در نظر گرفته شد.
در سال 1996 یک درصد نوجوانان (79 نفر در گروه مورد مطالعه) به شدت چاق بودند. 60 نفر از این عده یعنی 70.5 درصد آنها در دوره بزرگسالی نیز به شدت چاق باقی ماندند.
در فاصله نوجوانی (1996) تا بزرگسالی (2007 تا 2009) یعنی در فاصله 13 سال، 703 مورد جدید بزرگسال با چاقی شدید مواجه بودند که در این مورد نرخ بروز چاقی حدود 8 درصد را نشان میدهد.
محققان یافتند که شاخص توده بدنی افرادی که در بزرگسالی دچار چاقی شدید شده بودند در مقایسه با افراد بزرگسال بدون چاقی شدید، در دوره نوجوانی بیشتر بوده است و این امر در میان اقلیت سیاهپوست بیشتر هم بود.
شاخص توده بدنی اندازهای است که با توجه به وزن و قد فرد میزان تناسب وزن افراد را تعیین میکند و اندازه 25 تا 30 آن «اضافه وزن» و بالاتر از 30 «چاقی» تلقی میشود.
یافته مهم دیگر پژوهش این بود که نسبت مهمی از نوجوانانی که تا اوایل سی سالگی به شدت چاق شدند زن بودند.
بروز چاقی شدید در مردان حدود 37 درصد و در زنان حدود 51 درصد بود و حتی در میان زنان سیاهپوست به بالاترین حد خود (52.4) رسید.
نوجوانان چاق در بزرگسالی چاقتر از سایرین هستند
نویسندگان در تحلیل یافتهها میگویند که در میان همه گروههای نژادی- قومی (سفید، سیاه و اسپانیولی تبار) و نیز درمیان زنان و مردان، تنها کمتر از 5 درصد افرادی که در نوجوانی وزن معمولی داشتند در بزرگسالی به شدت چاق شده بودند.
به این ترتیب آنها نتیجه میگیرند که نوجوانان چاق به احتمال خیلی زیاد بیشتر از نوجوانان دارای وزن معمولی یا اضافه وزن، در بزرگسالی دچار چاقی شدید میشوند.
منظور از چاقی شدید در این مطالعه شاخص توده بدنی 40 یا بیشتر است.
این یافتهها با توجه به بروز بیماریهای مزمن همراه با چاقی شدید مایه نگرانی است و لزوم مداخله زودهنگام و پیش از بزرگسالی را به منظور جلوگیری از تبدیل چاقی به چاقی شدید را مطرح میکند.
بروز بیماریهای مزمن و تهدیدکننده زندگی از جمله پیامدهای بالقوه چاقی زیاد است که نگرانی جامعه بینالمللی را جلب کرده است. بیماری قلبی، دیابت نوع دوم، مشکلات تنفسی به خصوص به هنگام خواب، برخی از انواع سرطان و آرتروز از جمله بیماریهایی هستند که با افزایش چاقی احتمال بروز آنها بهشدت بیشتر میشود.