میرحسین موسوی در پیامی از زندانیان سیاسی که در اعتصاب غذا به سر می‌برند خواسته است که به اعتصاب خود پایان دهند.
میرحسین موسوی در پیامی از زندانیان سیاسی که در اعتصاب غذا به سر می‌برند خواسته است که به اعتصاب غذای خود پایان دهند.
به گزارش سایت کلمه، آقای موسوی در پیام خود گفته است که «دلبستگان به آزادی و عظمت ایران» نگران سلامت آنها هستند. برخی از زندانیان سیاسی ایران از جمله محمد نوریزاد، نسرین ستوده، غلامحسین عرشی، رضا شهابی و آرش صادقی در روزهای گذشته در اعتصاب غذا به سر برده‌اند و حال برخی از آنها وخیم گزارش شده است.
محمد نوریزاد روز پنج‌شنبه به علت خونریزی معده راهی بیمارستان شد و همسر خانم ستوده هم در هفته گذشته گفته بود که این وکیل دادگستری به دلیل ضعف ناشی از اعتصاب غذا به بهداری زندان اوین منتقل شده و با ابراز نگرانی از وضعیت سلامت او، از مسئولان قضایی خواسته بود که از بروز «فاجعه» جلوگیری کنند.
اکنون آقای موسوی در پیام خود به این زندانیان آورده است که پیام ایستادگی شما را نسیم سبز آگاهی دهان به دهان و سینه به سینه به همه جای ایران رسانده است. او در عین حال با اشاره به تنوع زندانیان سیاسی این ترکیب را قابل تامل و عبرت دانسته است.
پیش از این زهرا رهنورد، همسر آقای موسوی نیز در دیدار با خانواده آقای نوریزاد خواسته بود که این زندانی سیاسی به اعتصاب غذای خود پایان دهد و سلامت و زندگی‌اش را به خطر نیندازد.
سید محمد خاتمی نیز، در نامه‌ای از آقای نوریزاد خواسته بود که به اعتصاب غذای خود پایان دهد.
روز گذشته خانواده محمد نوریزاد و فخرالسادات محتشمی‌پور، همسر مصطفی تاجزاده که برای آگاهی از وضعیت زندانیان خود مقابل زندان اوین تحصن کرده بودند، برای ساعاتی بازداشت و سپس آزاد شدند.
تاکنون خبر تازه‌ای از وضعیت آقای نوریزاد که بر اثر خونریزی معده در بیمارستان بستری شده، منتشر نشده است.
1-خود زنی در هیچ جای جهان رسم پسندیده ای نیست.حتی اگر این خود زنی برای آزادی و حقوق بشر و هزاران چیز خوب دیگر باشد.کسی که به خودش رحم نمی کند چگونه می خواهد در فردایی که قدرت در دست رفت به دیگران رحم کند؟سیاست شریف ترین دستاورد های علوم بشری است که تغییرات عظیمی را بدون اینکه خونی از دماغ کسی بیرون بیاید ایجاد می کند.آنجا که خونی از دماغ کسی و یا خود فرد بیرون بیاید سیاست حضور ندارد.
2- در نظام قضایی کشور ما وکالت حرفه جوانی است که به سختی مورد پذیرش نظام قضایی کشور مان قرار گرفته است.وکلای کشورمان بایستی امیدوارانه این موقعیت خود را قدر می دانستند.وکلا در حوزه سیاسی بایستی پلی می شدند تا در حالی که با تمام توان خود از متهم دفاع می کردند ،منافع و خواسته های نظام سیاسی کشور از متهم و منافع و خواسته های متهم از نظام سیاسی کشور را به یکدیگر نزدیک می کردند.اما متاسفانه بعضی از وکلا خود به یک طرف دعوا تبدیل شدند.آنها هر جا که خود را در مطالبات حداکثری خود ناتوان و نا امید دیدند ،حقوق متهم خود را فراموش کردند و با حساسیتی که در کشور ما وجود دارد به رسانه های بین المللی پناه بردند.عمق بخشیدن و تاثیرگذاری حرفه جوان وکالت امیدواری وکلا به انسانها می باشد حتی اگر آن انسان یکی از قضات شرع کشورمان باشد.
اطمینان دارم شهرت طلبی عاملی برای رفتارهای سطحی وکلا در دفاع از حقوق متهمین نبوده است.
در پایان امیدوارم وکلای محترمی که به خاطر متهمین خود،خویش را در معرض زندانی شدن قرار می دهند به این موضوع توجه کنند که نگاه و امیدواری زندانیان به وکلا می باشد.تواناییهای خداگونه خود را به نا امیدی یا خدای ناکرده شهرت طلبی نفروشند.چشم زندانیان کشورمان به آنها است.امیدوارم به علت همه چیز خواهی ،دیگران را به موضع هیچ چیز ندادن نکشانیم.