باورهای نادرست چندی در‌باره بیماری آب مروارید چشم (کاتاراکت) وجود دارند که می‌توانند باعث نابینایی یا به تاخیر افتادن درمان بیماری شود.

در اخبار بهداشتی وزارت بهداشت آمریکا که اخیرا منتشر شده به نقل از کارشناسان آمده است که مردم، باورهای نادرست در‌باره زمان درمان کاتاراکت که به آب مروارید چشم معروف است و شیوه درمان آن دارند که باعث می‌شود در زمان مناسب و به شیوه‌ای درست تحت درمان قرار نگیرند.

بنابر اطلاعات انستیتوی ملی چشم آمریکا، آب مروارید زمانی رخ می‌دهد که عدسی‌های چشم شروع به تارشدن می‌کنند. در این فرایند، بینایی به تدریج کدر می‌شود تا زمانی که فرد در دیدن محیط اطراف یا تشخیص رنگ دچار مشکل می‌گردد.

دکتر سینتیا برادفورد، پروفسور چشم در دانشگاه اکلاهما می‌گوید از آن‌جا که وضعیت هر فرد مبتلا به این بیماری با دیگری متفاوت است، گاهی اطلاعات گیج‌کننده و متناقض بین افراد منتشر می‌شود.

به نظر او، این اطلاعات نادرست منجر به آن می‌شود که افراد درمان را عقب بیاندازند و زمانی برای درمان مراجعه کنند که بیماری توسعه یافته و شیوه درمانی نتیجه چندانی دربرنداشته باشد.

این کارشناس می‌گوید که در گذشته بسیاری معتقد بودند که وقتی فردی دچار آب مروارید می‌شود باید منتظر شود تا عدسی چشمش کاملا سفید شود و سپس جراحی کند. این امر در گذشته به دلیل نبود دسترسی به شیوه‌های پیشرفته جراحی مطرح بود و حتی بیمار باید پس از جراحی حرکت نمی‌کرد و چند روز در استراحت مطلق به‌سر می‌برد ولی امروزه دیگر چنین نیست.

از طرف دیگر برخی نیز گمان می‌کنند که باید به محض تشخیص آب مروارید، جراحی انجام شود در حالی ‌که این نیز درست نیست.

دکتر برادفورد در این باره می‌گوید که به نظر متخصصان چشم بهتر است افرادی که دچار این بیماری می‌شوند تا زمانی که عدسی تار در کیفیت زندگی یا توانایی کار آن‌ها مداخله نکرده، منتظر بمانند.

«در جراحی آب مروارید، عدسی چشم برداشته می‌شود»

یکی دیگر از اطلاعات نادرست در این زمینه باور برخی مبنی براین است که آب مروارید، نشانه اضافه شدن چیزی به چشم یا افزوده‌ شدن لایه‌ای به آن هست در حالی‌که چنین نیست. در واقع می‌توان این‌گونه تصور کرد که عدسی چشم مانند عسلی است که به تدریج شفافیت خود را از دست می‌دهد.

درست به همین دلیل است که در جراحی آب مروارید، عدسی چشم به طور کامل برداشته و عدسی مصنوعی جایگزین آن می‌شود.

برداشت نادرست در‌باره شیوه درمانی نیز وجود دارد. برخی فکر می‌کنند که قطره چشم می‌تواند فرایند پیشرفت بیماری را آهسته کند یا حتی آن را برطرف نماید اما این واقعیت ندارد. جراحی، تنها راه درمان اثبات شده این بیماری است و میزان ایمنی آن نیز با پیشرفت‌های پزشکی بسیار زیاد است.

براساس آمار موسسه «پیشگیری از نابینایی در آمریکا» بیش از 95 درصد جراحی‌ها، موفقیت‌آمیز هستند و بدون هیچ پیچیدگی انجام می‌شوند.

جراحان درحال حاضر می‌توانند عدسی تار را از طریق بریدگی میکروسکوپیک به کوچکی 2.2 میلی‌متر و با استفاده از ابزارهای دقیق در مدت زمان نیم ساعت از چشم خارج کنند و معمولا افراد می‌توانند همان روز از بیمارستان مرخص شوند.

فرایند جایگزینی عدسی یا لنز نیز اگرچه به حد کمال نرسیده اما در حال پیشرفت است. کاربرد لنزهای چند کانونی به فرد امکان می‌دهد تا فاصله نزدیک و دور را به‌خوبی ببیند. اما هنوز هم بسیاری از مردم پس از جراحی برای خواندن نیاز به عینک دارند.

دکتر برادفورد در این زمینه می‌گوید که اگرچه نتیجه جراحی آب مروارید بسیار خوب است اما پزشک نمی‌تواند به همه قول دهد که پس از جراحی نیازی به عینک نخواهند داشت.

تنها بالارفتن سن علت آب مروارید نیست

براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، آب مروارید مرتبط با سن عامل 48 درصد نابینایی در کل جهان محسوب می‌شود.

اما یکی از اطلاعات نادرست‌ مردم در این زمینه آن است که این بیماری فقط در افراد مسن ایجاد می‌شود در حالی‌که چنین نیست.

اگرچه عدسی‌های چشم با بالارفتن سن تغییر می‌کنند و آب مروارید غالبا در افراد مسن اتفاق می‌افتد اما عوامل دیگری نیز می‌توانند به بروز آن بیانجامند.

ضربه به چشم، دیابت، استفاده درازمدت از استروئیدها، در معرض زیاد اشعه ماوراءبنفش خورشید بودن، سیگارکشیدن، عوامل ژنتیک و نیز نزدیک‌بینی شدید درازمدت از جمله عوامل اصلی دیگر پیدایش این بیماری هستند.

نکته آخر این‌که آب مروارید ، یک بیماری چشمی واگیردار نیست و بر اثر استفاده زیاد از چشم نیز ایجاد نمی‌شود.