تحقیق شش ساله روی بیش از 4500 مرد و زن میان‌سال در دانمارک نشان می‌دهد که افزایش روابط خانوادگی نگران‌کننده و پرمسئولیت با افزایش بروز نشانه‌های درد قفسه سینه در آنژین قلبی همراه است.
روابط نگران‌کننده و پرمسئولیت در خانواده، خطر بیماری قلبی را در میان‌سالی افزایش می‌دهد.
دانشمندان در دانمارک یافتند که داشتن رابطه نگران‌کننده و پرمسئولیت با زوج و فرزندان، خطر بروز نشانه‌های آنژین قلبی را در افراد میان‌سال افزایش می‌دهد.
آنژین پکتورس، درد یا احساس ناراحتی در ناحیه قفسه سینه است که به علت نرسیدن خون کافی به ماهیچه قلب رخ می‌دهد و نشانه‌ای از بیماری کرونری قلب محسوب میشود.
این امر زمانی پدید می‌آید که حداقل یکی از رگ‌های قلب که خون را به ماهیچه قلب می‌رسانند تنگ یا بسته شده است.
در مطالعه جدید که یافته‌های آن در شماره 23 دسامبر «مجله همه‌گیرشناسی و بهداشت اجتماع» انتشار یافته، محققان دانمارکی سلامتی قلب 4573 زن و مرد را به مدت شش سال بررسی کردند.
شرکت‌کنندگان تحقیق در دهه 40 یا 50 سالگی عمر خود بودند ولی هیچ‌یک از آن‌ها در سال 2000 که مطالعه آغاز شد، مشکل قلبی نداشتند.
محققان اطلاعات زیادی درباره کیفیت روابط آن‌ها با همسر یا زوج، کودکان و سایر بستگان و دوستان و همسایه‌های آن‌ها جمع‌آوری کردند.
آن‌ها از زنان و مردان شرکت‌کننده در مطالعه خواستند که رابطه خود در همه سطوح، با زوج یا همسر، فرزند، بستگان، دوستان و همسایه‌ها را از نظر میزان مسئولیتی که بر دوش خود حس می‌کنند، درجه نگرانی که تجربه می‌کنند و میزان و فراوانی تعارضی که با افراد دارند، دقیقا گزارش کنند.
ضمنا آن‌ها باید میزان حمایت عاطفی و عملی که از هر یک از گروه‌های نزدیک خود دریافت می‌کردند و فراوانی آن را نیز تعیین می‌کردند.
یک در هر 10 نفر دچار آنژین صدری شده بودند
یافته‌ها پس از شش سال نشان داد که یک در هر 10 نفر، 9.5 درصد مردان و 9.1 درصد زنانی که در تحقیق شرکت داشتند، نشانه‌های آنژین صدری را گزارش کرده‌اند. جای شگفتی نیست که بیشتر کسانی که این نشانه‌ها را گزارش کردند در 50 سالگی خود بودند، رفاه کمتری داشتند و افسرده‌تر بودند.
وقتی محققان به بررسی جزئیات روابط فردی شرکت‌کنندگان تحقیق پرداختند شواهدی مبنی بر رابطه بین روابط مشکل‌دار و خطر آنژین یافتند. به عبارت دیگر رابطه پرمسئولیت و نگران‌کننده با زوج ، فرزند، بستگان، دوستان و همسایه‌ها با افزایش نشانه‌های آنژین همراه بود اما این تعامل در برخی از سطوح روابط بین فردی بیشتر وجود داشت.
رابطه مشکل‌دار با همسر و کودک بیشترین زیان را داشت
یافته‌ها نشان داد که روابط نگران‌کننده و یا پرمسئولیت با همسر یا زوج و نیز کودکان، بیشترین اثر را در افزایش نشانه‌های آنژین دارد و خطر بروز آنژین را به ترتیب تا سه و نیم، و دو برابر افزایش می‌دهد.
روابط نگران‌کننده و یا پرمسئولیت نسبت به سایر بستگان نیز این خطر را دو برابر می‌کرد در حالی‌که چنین خطری در رابطه با دوستان و همسایه‌ها اثر کمتری داشت.
نتایج تحقیق هم‌چنین نشان داد که هر قدر مقدار نگرانی و مسئولیت در رابطه بین فردی بیشتر باشد، احتمال این‌که فرد نشانه‌های درد قفسه سینه در آنژین را گزارش دهد بیشتر است.
اختلاف عقیده‌های مکرر با زوج، خطر بروز نشانه‌ها را تا 44 درصد افزایش می‌دهد و نزاع با همسایه‌ها نیز خطر را تا 60 درصد بیشتر می‌کند.
اما بحث و مجادله با کودکان و نیز بستگان دورتر و دوستان، اثری در افزایش خطر بروز نشانه‌های آنژین ندارد.
تعامل بین روابط مشکل‌دار و آنژین حتی پس از خارج کردن تاثیر عوامل خطر دیگر این بیماری مانند سیگارکشیدن و عدم تحرک جسمانی هم‌چنان باقی ماند که نشان‌دهنده قدرت چنین تعاملی است.
میزان و روابط حمایت کننده افراد با بستگان و دوستان نتوانست اثر منفی روابط نگران‌کننده و پرمسئولیت بر سلامتی قلب را خنثی کند.
نشانه‌های دیگر آنژین قلبی
آنژین پکتورس یا بیماری قلبی ایسکمی اگرچه عمدتا فشار ناراحت‌کننده، احساس پری و فشردگی یا درد در ناحیه قفسه سینه است اما گاهی ممکن است ناراحتی و درد در ناحیه گردن، فک، شانه، پشت یا بازو نیز احساس شود.
بروز آنژین نشانه آن است که فرد در معرض خطر حمله قلبی قرار دارد اما باید توجه داشت که برخی از انواع ناراحتی در قفسه سینه ربطی به این بیماری ندارد و به عوامل دیگری مانند سوزش معده، عفونت ریه یا التهاب مربوط میشود.
در برخی موارد نیز آنژین به صورت «باثبات» تعریف میشود، به این صورت که اگرچه فرد احساس ناراحتی در قفسه سینه دارد اما این احساس، گاه به‌گاه رخ می‌دهد و قابل پیش‌بینی است. مثلا نشانه‌ها پس از چند دقیقه دویدن یا تحت فشار عاطفی یا ذهنی بروز می‌کند و با قدری استراحت یا استفاده از قرص نیتروگلیسیرین خوب میشود. چنین مواردی نیز باید برای ارزیابی بیشتر زیر نظر پزشک قرار گیرد.
