فیلم انیمیشن «موج سبز» درباره «جنبش سبز» ایران، به کارگردانی علی صمدی احدی، سینماگر ایرانی مقیم آلمان، جمعه 21 ژانویه در فستیوال فیلم ساندنس در آمریکا به نمایش درآمد.
این فیلم که درباره رویدادهای خونین پس از انتخابات ریاست جمهوری سال گذشته در ایران و «جنبش سبز» ساخته شده، دیروز، جمعه اول بهمن در بخش فیلم‌های مستند جهان در جشنواره فیلم‌های مستقل ساندنس در آمریکای شمالی به نمایش درآمد.
علی صمدی احدی در این فیلم 80 دقیقه‌ای، تصاویر انیمیشن را با نماهای آرشیوی زنده از صحنه‌های تظاهرات مردم در خیابان‌ها و درگیری‌های آنها با پلیس و نیروهای امنیتی و مشاهدات وبلاگنویسهای ایرانی از این رویدادها ترکیب کرده است. [تیزر تبلیغاتی فیلم را می‌توانید اینجا ببینید.]
وب‌سایت فستیوال فیلم ساندنس، این فیلم مستند انیمیشن را چنین توصیف کرده است: «'موج سبز'، تصویری برجسته از شورش سیاسی مدرن و خشونت دولتی و امید به ادامه مقاومت برای تغییر ایران است».
فیلم علی احدی با صحنه‌های مربوط به شادی مردم و حضور پرشور آنها در خیابان‌ها برای تغییر حکومت محمود احمدی‌نژاد و روی کار آوردن میرحسین موسوی، نامزد اصلاح‌طلب آغاز می‌شود و با شورش‌ها و حرکت مردم در خیابان‌ها در اعتراض به تقلب در انتخابات و نتیجه آن که برگزیده شدن دوباره محمود احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری بود، ادامه یافته و بعد به دستگیری و شکنجه معترضان در زندان‌ها و شکنجهگاههای ایران می‌رسد.
آقای احدی در گفت‌وگو با جفری مک نب، نویسنده سینمایی روزنامه گاردین گفته است که در این فیلم از تجربه‌های شخصی هزاران وبلاگ‌نویس که خود در تظاهرات شرکت داشته‌اند، استفاده کرده و یادداشت‌های آنها در توییتر و فیس بوک را مورد استفاده قرار داده است.
فیلم‌ساز، با خلق دو شخصیت دانشجوی خیالی به صورت انیمیشن در این فیلم، تجربه‌های شخصی وبلاگنویسهای ایرانی را به صورت انیمشین بازسازی کرده است. بخشی از این فیلم (به شکل انیمشین)، زندان‌ها و شکنجهگاههای ایران را نشان می‌دهد که در آن صدها تظاهرکننده معترض به دولت احمدی‌نژاد، مورد بازجویی، تهدید و شکنجه قرار می‌گیرند.
علی احدی 13 ساله بوده که ایران را ترک کرده و اکنون در آلمان زندگی می‌کند و آخرین بار در آوریل گذشته دو ماه قبل از انتخابات، از ایران دیدار کرده است.
به گزارش گاردین، او ابتدا قرار نبود که فیلمی درباره انتخابات ایران بسازد اما بعد از وقوع این رویدادها، شبکه تلویزیونی آلمانی-فرانسوی «آرته» از او خواسته که در این زمینه فیلم بسازد.
علی احدی می‌گوید که تحت تاثیر فیلم‌های انیمیشن سیاسی دیگر مثل «والس با بشیر» یا «پرسپولیس» نبوده و انیمیشن برای او تنها راه بیان وضعیت ایران پس از انتخابات بوده است.
به گفته وی، ساخت این انیمشین بسیار پرهزینه و زمان‌بر بوده اما او موفق شده در طی 10 ماه آن را تکمیل کند.
این فیلم‌ساز مستند مقیم آلمان می‌گوید: وقتی نمی‌توانی داستانی را در کشورت به فیلم تبدیل کنی، باید از شیوه دیگری برای بیان آن استفاده کنی.
آقای احدی می‌گوید که فیلم‌اش ادعای پوشش همه جانبه رویدادهای پس از انتخابات در ایران را ندارد و تنها تصویری ذهنی و نگاهی خیلی شخصی به موقعیت ایران بعد از انتخابات است.
hajiagha
بګو چطور به زنان و دختران چطور نګاه میکنی ؟ بهت میګم چطور مردی هستی ؟
hajiagha خیلی خیلی بد بختی ! با بابا و عمو و داییت چند بار سفر قزوین رفتی ؟
مارکسیست ها همواره یک دروغ را در مورد شاه تکرار میکنند : شاه کمونیست ها را سرکوب کرد مذهبی ها را آزاد گذشت . دروغ بودن این ادعا اگر چه محرز است چون با سر کوب ایت الله خمینی و هوادارانش در ۱۵ خرداد و کشتار روستائیان ورامین و دستگیری و زندانی کردن و شکنجه روحانیون هوادار ایت الله مثل :غفاری ، سعیدی ، منتظری ، ...... میتوان پی برد که شاه فقط با اسلام و روحانیت غیر سیاسی (و بعضا هوا دار سلطنت ) مشکل نداشت ! از آنطرف با کمونیست هایی که مسلحانه علیه رژیم او نمیجنگیدند و یا مستقیما جاسوس شوروی نبودند هم مشکلی نداشت . به همین دلیل است که این همه نویسنده و روشنفکر و کتاب و انتشارات و هنرمند و شاعر ( به ادعای همین مارکسیست ها )چپ و مارکسیست هستند ! در هیچ کشور استبدادی دیگری این همه مارکسیسم نزد روشنفکران و گروه های سیاسی رشد نداشته ، در حالیکه بر عکس در میان مردم درصد هوادار کمونیسم (به دلیل رواج فرهنگ غربی و توسعه اقتصادی زمان شاه ) بسیار کمتر از دیگر کشور هاست . از چپ هایی که در حزب رستاخیز و دولت شاه همه کاره بودند فعلا میگذریم .
اما برای ادامه بحث اجازه بدهید فرض کنیم شاه مذهب را گسترش داد !
آیا این بن علی در تونس ضد مذهب نبود ؟ آیا سکولار نبود ؟ آیا در کره شمالی مذهب هست ؟ آیا کاسترو مذهبی است ؟ آیا چین و ویتنام مذهبی هستند ؟ پس فقط مذهب نیست که دیکتاتوری می آفریند ! نفت و سرمایه داری هم تنها دلیل دیکتاتوری نیست !
-بن علی هم دنبال توسعه اقتصادی بود (ولی مخالف توسعه سیاسی بود) چون باید اسلام گرایان را شدیدا سرکوب میکرد و کرد . از ان کشور بدون نفت و منابع خداوکیلی اقتصاد نسبتا بهتری از کشور های مشابه ساخت . شاید اگر اقتصاد جهانی دچار رکود نمیشد و تا اندازه ای بر نرخ بیکاری (که همه گیر است حتا در کوبا و کره ، و حتا کمتر در امریکا و اروپا) افزوده نمیشد الان واضح تر شباهت شورش تونس را با انقلاب ۵۷ میدیدم . شورش برای توسعه سیاسی ! برای اعتراض به زیر پا گذاشتن کرامت انسانی و حقوق بشر ، اعتراض به رانت خواری حزب حاکم و رهبران ان ، اعتراض به فساد حکومتیان ( یعنی همان چیزی که کشورهای کمونیستی را فرو پاشاند ).
اما دیکتاتوری بن علی هم کامل نبود ، مثل دیکتاتوری شاه که کامل نبود . اینها بست دیکتاتوری شان را در لایه های پایین جامعه بست نداده بودند . یعنی اینها مثل دیکتاتوری بسته ( بدون اینترنت و ماهواره و مهاجرت و با کنترل کامل مردم از طریق دخالت در مسائل خصوصی آنها و مجهز کردن عده ای مغز شسته وفادار در طبقات پایین برای جاسوسی و سرکوب ) از نوعی که در کوبا و کره شمالی و سوریه و .... است نبودند . توریست ها ی خارجی بدون کنترل میرفتند و می آمدند . مردم تونس مثل مردم کره شمالی و کوبا در فقر نبودند . سرمایه داری و طبقه متوسط بزرگ وجود داشت و اینها که فرهنگشان به اندازه وضعیت اقتصادیشان رشد نکرده بود دچار همان توهمی شدند که ایرانیها در زمان شاه شدند . و خیلی زود به همان سرنوشتی که ما دچار شدیم دچار خواهند شد . حالا اخبار روز و دیگر رسانه های فراماسونری مارکسیست روسی میتوانند تظاهرات ساختگی چند صد نفر روستایی یا کارگر را بزرگ کنند و نام انقلاب پرولتاریایی برای ان بگذارند . اما اینها به اندازه ایران نه حزب کمونیست دارند نه روشنفکر و نویسنده و روزنامه کمونیست . اگر کمونیست های بریده از توده مردم در ایران توانستند کاری جز تحکیم استبداد انجام دهند تونسی ها هم میتوانند کاری بکنند . هر گونه رای گیری آزادی به نفع اسلام گرایان تمام خواهد شد و هر محدودیتی به سرکوب و حاکمیت یک دیکتاتوری بسته تر .
اما جالب است که این موج به زودی به دیکتاتوری های بسته نیز خواهد رسید . یک میلیون بیکار در کوبا و اقتصاد ناتوان ان و تقسیم فقر در نبود ماهواره و اینترنت و سرکوب روزنامه نگاران و خفه کردن هر صدایی حتا در میان خودیها به زودی سد دیکتاتوری قرون وسطایی کاسترو را خواهد شکست . آلبانی و الجزایر و یمن به اندازه اردن و مصر در خطر هستند . بولیوی در بحران است ، اقتصاد مصرفی نفتی چاوز هم در آستانه بحران است . دیکتاتوری های بازمانده از قرن بیستم یکی یکی فرو خواهند پاشید. حقوق بشر و دموکراسی نیروی محرکه جنبش های بر آمده از اینترنت و ماهواره خواهد شد . طبقه متوسط نقش آفرین اصلی خواهد بود حتا اگر فقرا با شورش بی هدف شان چرخ ماشین سیاسی طبقه متوسط شوند . آنها که نفت دارند و مقداری از در آمد ان را در میان فقرا تقسیم میکنند مدت زمان بیشتری خواهند خرید اگر طبقه متوسط را لاغر و ضعیف کنند .
فیلم فاحشه ها درست کردند ؟ از دست آخوند ها به فاحشه گری فرار کنیم ؟ عقل ایرانی های لس آنجلسی از این بهتر نیست
spending money on my tallent