مسئولان بهداری، وضعیت جسمی حسین رونقی ملکی، وبلاگ‌نویس و فعال حقوق بشر زندانی را وخیم گزارش کرده‌اند اما او هنوز به بیمارستان منتقل نشده است.
آقای رونقی که از ناراحتی کلیه رنج می‌برد، از آذرماه ۱۳۸۸و به دنبال رویدادهای پس از دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران بازداشت شده و مدت یک سال را نیز در سلول انفرادی گذرانده است.
او در بند امنیتی «۳۵۰» زندان اولین به سر می‌برد و حق هیچ گونه تماس تلفنی یا ملاقات حضوری با وکیل و خانواده خود را ندارد.
آقای رونقی، مبتلا به سرطان کلیه است و محمد‌علی دادخواه، وکیل او، وضعیت جسمی آقای رونقی را وخیم گزارش کرده است.
چندی پیش خانواده آقای ملکی نیز از شهرستان ملکان در نزدیکی تبریز به تهران آمدند تا بتوانند برای او مرخصی بگیرند، اما دادستانی تهران با این درخواست موافقت نکرد.
آقای دادخواه، مدیریت زندان را درباره اوضاع «وخیم» آقای رونقی مسئول می‌داند و گفته است که این زندانی نیاز شدید به مراقبت‌های پزشکی خارج از زندان دارد و بهداری زندان امکانات لازم برای درمان او را ندارد.»
به گفته وکیل آقای رونقی، پزشکان پس از معاینه او اعلام کرده بودند که باید «بدون اتلاف وقت» زیر عمل جراحی قرار بگیرد و اگر اقدامات درمانی سریع انجام شود نیازی به برداشتن کلیه نیست، درحالی که مسئولان زندان و وزارت اطلاعات نسبت به این هشدار بی‌اعتنا هستند و از دادن مرخصی به او خودداری می‌کنند.
برخی از وبلاگ‌ها و سایت‌ها نیز نوشته‌اند که مسئولان زندان و مقام‌های وزارت اطلاعات بدون توجه به گفته‌های وکیل این زندانی و هشدارهای مسئولان بهداری زندان، دستور داده‌اند که کلیه این زندانی را تخلیه کنند.
آقای دادخواه به کمپین بین‌المللی حقوق بشر در ایران گفته است که مسئولان زندان اگر نسبت به حفظ سلامتی این زندانی اقدامی نکنند و در این باره بی‌تفاوت باشند، طبق قانون مسئولیت کیفری و قانون مجازات اسلامی ایران تحت تعقیب قرار می گیرند و باید پاسخگو باشند.
بدرفتاری ماموران زندان و بی‌اعتنایی به درخواست‌های وکیل زندانی و خانواده او موجب شد که آقای رونقی در مهرماه گذشته دست به اعتصاب غذا بزند.
چندی پیش، بیش از ۱۰۰ فعالان سیاسی و مدنی بیانیه‌ای منتشر کردند و طی آن خواهان آزادی آقای رونقی ملکی شدند.
حسین رونقی ملکی که نویسنده وبلاگ «بابک خرمدین» بود مهرماه امسال توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. او در دادگاه به «عضویت در گروه اینترنتی ایران پروکسی»، «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به رهبری» و «توهین به رئیس‌جمهوری» متهم شد.
بسیاری از زندانیان در زندان‌های ایران نیاز مبرم به مرخصی دارند، اما مسئولین قضائی به آن‌ها توجهی نمی‌کنند و این بی‌توجهی‌ها در مواقعی منجر به از دست رفتن زندانی می‌شود.
چندی پیش، آرش ارکان از زندانیان معترض به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری در ایران، به دلیل بی‌توجهی مسئولین قضائی و امنیتی و تاخیر در اعطای مرخصی، در بیمارستان درگذشت.
او پس از یک سال و سه ماه زندان در روز ۹ بهمن، در بیمارستان بقیه‌الله تهران وابسته به سپاه پاسدران انقلاب اسلامی درگذشت. منصور اسانلو، محسن دگمه‌چی و فاطمه رهنما از دیگر زندانیانی هستند که نیاز به مرخصی پزشکی دارند.
