مهدی خزعلی، می‌پرسد که چرا دولت به مردم اجازه برگزاری راهپیمایی نمی‌دهد، اما نمایندگان در صحن مجلس تظاهرات می‌کنند و شعار می‌دهند.

مشب سیمای جمهوری اسلامی با افتخار راهپیمایی غیر قانونی نمایندگان مجلس را پخش می‌کرد، نمایندگانی که باید سمبل شعور و خرد جمعی باشند، هر از چندگاهی حسب شرایط زمان و مکان، مشت‌ها را گره کرده و شعار می‌دهند و گاهی هم جوگیر شده و بدون مجوز مرگ گویان وارد خیابان می‌شوند! این چه حقی است که نمایندگان مردم دارند، اما مردم نه!
امروز هم چنین بود، اما کسی نیست آن‌ها را بازداشت کند و به جرم شرکت در راهپیمایی غیر قانونی برایشان ۵ سال حبس ببرد!

این یک بام و دو هوا مردم را آزرده کرده است، طرفداران جناح حاکم هر وقت اراده می‌فرمایند، بادی به غبغب انداخته و سینه را - ببخشید شکم را - جلو داده، مشت‌ها را گره کرده و راهی خیابان می‌شوند، عکس هر کسی را هم که بخواهند می‌سوزانند! اما مخالفان دولت، اگر سر قبر مرده‌شان هم بروند، یا برایش هفتم و چهلم بگیرند، به عنوان اجتماع غیر قانونی مورد تمشیت و حبس و... قرار می‌گیرند!

هواداران دولت بالا و پایین مسئولین سابق را یکی می‌کنند و ککشان نمی‌گزد - مثل فاطی خانم خودمان - و ما اگر بگوییم که حضرت مستطاب پای مبارک را از فرق سر ما بردارید، می‌گویند اسائه ادب کردی، بجرم اهانت به جقه همایونی ما را به انفرادی می‌برند، ما غلط بکنیم که بگوییم بالای چشم کسی ابروست یا اسب کسی یابوست! خصوصاً حالا که تمشیت شده‌ایم و دیگر به سیاست کاری نداریم، به امور پزشکی و آشپزی مشغولیم!

اما بالا غیرتاً این نمایندگانی که بدون مجوز وزارت کشور، و حتی بدون اعلام قبلی، یک دفعه جوگیر شدند و همینطور کتره‌ای ریختند توی خیابان و مخل ترافیک شدند را چند صباحی به انفرادی ببرید و تمشیتشان کنید، باور بفرمایید مثل ما یاد می‌گیرند که برای راهپیمایی درخواست مجوز کنند و فکر نکنند که طبق اصل ۲۷ قانون اساسی راهپیمایی حق مردم است!

راستش امروز یکی از فدائیان و جان برکفان جناح حاکم، می‌ه‌مان من بود، درخواست مجوز راهپیمایی را دید، می‌گفت این مسخره بازی‌ها چیست؟ گفتم چطور؟ گفت آخر در این شرایط مملکت راهپیمایی می‌کنند؟ عرض کردم: «عزیز من اصل ۲۷ قانون اساسی را تصویب کردند که خدای ناکرده استبداد برنگردد و مردم بتوانند اعتراض کنند، شاه هم بخاطر امنیت ملی اجازه راهپیمایی نمی‌داد و ما را اغتشاشگر می‌خواند، راستش را بخواهی ایران را نمی‌گویم، ما که انقلاب کردیم و آزاد شدیم!  اما حکومت‌های دیکتاتوری هیچ وقت شرایط مساعد برای راهپیمایی ندارند، همیشه بحران و اضطرار است، همیشه امنیت ملی و تمامیت ارضی در خطر است، همیشه دشمن در کمین است، اما برای موافقان حکومت، راه باز است، ببینید عربستان در طول یکصد سال گذشته به کدام گروه مخالف مجوز راهپیمایی داده است! سوریه در تمام عمر اسد‌ها به کدام مخالف اجازه راهپیمایی داده است! عراق صدام و لیبی و کوبا و کره شمالی و اردن و مصر و یمن و کویت به کدام جمعیت مخالف اجازه راهپیمایی داده‌اند؟

راه دور نرویم، ود ما در ۳۲ سال گذشته به کدام گروه مخالف اجازه راهپیمایی داده‌ایم، همیشه هم در شرایطی بوده‌ایم! همیشه هم دشمن در کمین بوده است،  این اصل برای چیست؟ این اصل را از قانون اساسی بردارید و بجایش بنویسید:» همه آزادند در راستای سیاستهای جناح حاکم راهپیمایی کنند و هر چه خواستن بسوزانند و به مخالفان بد و بیراه بگویند!

چرا باید کار به جایی برسد که جوانان مصر بترسند و صحنه را خالی نکنند و شب و روز در میدان تحریر بمانند؟ اگر آزادی راهپیمایی بود، می‌رفتند و در صورت نیاز باز می‌آمدند! به هر حال مصر کاری را کرد که ما ۳۲ سال قبل کردیم، اما امروز ما یک مبارزه مدنی آرام و مبتنی بر قانون را پی می‌گیریم، ما از خشونت بیزاریم و نخواهیم گذاشت رقیب ما را وارد بازی خشونت نماید، هرکس خشونت را تجویز کرد از ما نیست و ستون پنجم دشمن است. ساختار شکنان از ما نیستند، کسانی که می‌شکنند و می‌سوزانند، ستون پنجم دشمنند، ما سرشکسته و سینه سوخته و دل داغدیده داریم و بس!

ما آنقدر درخواست مجوز راهپیمایی می‌دهیم تا حجت بر همگان تمام شود، فردا نگویند چرا مجوز نگرفتید؟، فردا دنیا می‌پرسد: چرا مجوز ندادید؟ چرا امنیت راهپیمایان را تامین نکردید؟  بدیهی است عوارض بی‌اعتنایی به قانون اساسی و تعطیل نمودن اصول قانون اساسی بر عهده دولت است. آن موقع دیگر مردم آزرده به حرف کسی گوش نمی‌دهند.

من هنوز هم امیدوارم که با احیای اصل ۲۷ قانون اساسی، مردم در راهپیمایی با مجوز و با حضور و تامین امنیت نیروی انتظامی عزیز شرکت کنند و آزادانه - آنگونه که شایسته نظام اسلامی است - عقیده خویش را بیان نمایند.

برای سلامت جامعه در ۲ اسفند ۱۳۸۹ درخواست مجوز راهپیمایی داده‌ایم، بدیهی است اگر مجوز ندهند، دیگر نیازی به حضور ما نیست، همین تعطیلی اصول قانون اساسی جرمی نابخشودنی برای دولت است، ما از مجلس می‌خواهیم که در برابر رفتارهای مخالف قانون اساسی، دولت را مورد سئوال قراردهد. و باز هم درخواستی دیگر روی میز وزارت کشور می‌گذاریم.