تا جایی که من مستقیم و غیر مستقیم اطلاع دارم افرادی مثل دکتر یزدی ، خرم ، سارا توسلی ، عماد به آور ، زید آبادی ، مجید توکلی ، بهاره هدایت ، هنگامه شهیدی ، مومنی ، صمیمی ، ........که ایشان در بند چهار نظر خود از آنان بعنوان نیروهای معتقد به آزادی و دموکراسی ایبرال نام می برد . هیچکدام با تحلیل ایشان موافق نیستند . بیشتر به توهم می ماند تا تحلیل و نیز نشستن بر ساحل آرام

تا حالا چند تا مطلب مشخص شد ؛
۱) مردم از این بازیهای سیاسی و قدرت  طلبی و  جنگ برای حاکم کردن ارزشهایی که آنها به ان باور ندارند ( چه بازگشت به خط امام  روسی و سال ۶۰ تا ۶۸ باشد ، چه اجرای بدون تنازل قانون اساسی ، چه سوسیال دموکراسی روسی ، چه کمونیسم چماقدار  روسی ، چه بختیاریسم روسی ضد مصدق و مشروطه سلطنتی ، چه حقوق بشر قلابی  و سکولاریسم روسی ) خسته شده و ناامید صحنه را ترک کرده اند . البته این به معنی عدم مخالفت اکثریت مردم با نظام فعلی نیست . فقط نشان از عدم باور آنها به این خیمه شب بازی سیاسی است که گردانندگان ان از مسکو دستور میگیرند و از شهریور ۱۳۲۰ تا حالا به شکست جنبش های آزادیخواها نه  مردم ایران کمر بسته تا ایران را تجزیه و یا با کودتا تحویل روسیه کنند .
۲)کردها ، آذری ها ، عربها ، بلوچ ها ، ترکمن ها در این بازیها شرکت نمیکنند . این گروه های تجزیه طلب روسی هم نماینده این اقوام نیستند . چون وقعی به درخواست آنها نگذاشتند .
۳)طبقه محروم ، کارگران ، مردم شهرهای کوچک از رژیم جدا نشده و هیچ علاقه ای به این اپوزیسیون تحت کنترل و تسلط فراماسونری مارکسیست های روسی ندارند اگر چه وضع اقتصادی آنها بایستی با یارانه ها بدتر شده باشد . ظاهرا نشده .
۴)حاصل این جنبش تحت کنترل چپ روسی تا کنون تحلیل نیروهای معتقد به  آزادی و دموکراسی لیبرال بوده . سردمدارانشان دستگیر و به زندانهای طویل المدت محکوم شده و تحت فشار های سنگین قرار دارند . به عبارت دیگر رژیم آنها را دشمن اصلی و رقیب میداند نه این چپ ها را . افرادی مثل دکتر یزدی ، خرم ، سارا توسلی ، عماد به آور ، زید آبادی ، مجید توکلی ، بهاره هدایت ، هنگامه شهیدی ، مومنی ، صمیمی ، ........
۵) دموکراسی طلبان دارند با معلول مبارزه میکنند . تا جنبش تحت کنترل همه جانبه و سمپاشی مارکسیست های نقابدار روسی است که در همه جا نفوز کرده اند از دولت گرفته تا اپوزیسیون تا رسانه ها تا کانون نویسندگان و هنرمندان تا جنبش زنان ، تا رسانه ها ی خارجی که برنامه فارسی دارند ....... راه برون رفتی متصور نیست . یک پالایش و افشا گری سیاسی گسترده لازم است تا فرهنگ استالینیستی را که در ۷۰ سال گذشته در مغز و روح اکثریت روشنفکران ، فعالین سیاسی ، گروه ها و احزاب صرفنظر از تا بلوی سر در آنها نفوز و رسوخ داده اند و خصومت دیوانه وار ضد آمریکایی و روس محور و عشق کلاشینکف و چریک بازی و هواداری از تجزیه و تقسیم مردم به دسته های متخاصم را به عنوان فضیلت انقلابی جایگزین هوادا ری از لیبرالیسم ، دموکراسی ، آزادیهای اجتماعی و سیاسی نموده اند .