متروی تهران بعد از چند دهه برنامهریزی و ساخت، در سال ۱۳۷۹ افتتاح شد و طول مسیر آن امروز بیش از ۱۰۰ کیلومتر است.
برای دیدن تصویر بزرگتر، روی آن یا اینجا کلیک کنید
در این اینفوگرافی، متروی تهران با قطارهای شهری در ۱۷ شهر پرجمعیت دیگر جهان مقایسه شده است.
قدیمیترین خط و ایستگاه متروی جهان در سال ۱۸۶۳ در لندن افتتاح شد. متروی لندن به همراه متروی شانگهای که بلندترین مسیر و متروی نیویورک که بیشترین تعداد ایستگاه را دارند، بزرگترین شبکههای متروی جهان هستند.
از میان شهرهای پرجمعیت جهان، هشت شهر مترو ندارند. بمبئی، جاکارتا، لاگوس، بوگوتا و هوشیمینه در حال برنامهریزی و ساخت مترو هستند و کراچی، کینشازا و داکا برنامهای برای ساخت مترو ندارند.
در بین ۱۸ شهر مورد بررسی، لیما کوتاهترین طول مسیر مترو (۱۷ کیلومتر) را دارد و طول مسیر متروهای لندن، شانگهای و نیویورک بیش از ۳۸۰ کیلومتر است.
متروی ۱۲۰ کیلومتری تهران در رتبه دهم طولانیترین مسیر قطار شهری در بین ۱۸ شهر پرجمعیت جهان قرار دارد.
استعفای مدیرعامل متروی تهران: استگاه آخر برای محسن هاشمی (گزارش)
متروی ۱۷ کیلومتری شهر لیما در سال ۲۰۰۳ افتتاح شد و در بین ۱۸ شبکه متروی بررسی شده، جوانترین آنها است.
متروهای لندن، نیویورک، بونس آیرس، توکیو، مسکو و پاریس از پیش از جنگ جهانی دوم فعال هستند. متروی تهران در کنار متروی شهرهای لیما، دهلی، استانبول و بانکوک، یکی از جوانترین متروها در بین متروهای بررسی شده است.
مغلطۀ بزرگی که در بزرگنمائی متروی تهران انجام شده،محاسبۀ طول راه آهن بین شهری تهران-کرج بعنوان بخشی از قطار زیر زمینی تهران است.و این در حالیست که در هیچ کدام از مترو های دنیا قطار بین شهری را جز سیستم درون شهری نمی آورند.بنابراین اگر بخواهیم طول واقعی متروی تهران با احتساب دو خط کامل شدۀ فعلی به حساب آوریم،چیزی حدود حداکثر 80 کیلومتر خواهد بود و نه 120 کیلومتری که آقایان مدعی آن شده اند.
@ رحمت: براساس اعلام شرکت مترو، اکنون طول مسیر شبکه متروی تهران در مجموع حدود ۱۲۰ کیلومتر است. سپاس از توجه شما.
با این اینفوگرافی ها کلی حال می کنم. ساده و پر معنی.
فقط یک سوال.
در نموداری که کشیدید متروی تهران را مسیر بهره برداری شده محاسبه شده یا مسیری که قرار است در نهایت استفاده شود.
London Underground
یکی از مشگلات متروی لندن، بگذریم بچاپ بچاب قانونی زیاد است (دولت کارگر قبلی یک سازمانی بوجود آورده بود که برای مترو یک فکر اساسی بشود، اگر درست در ذهنم مانده باشد در 2007 بود، با آنهمه کاغذ بازی، بلا بلا صحبت کردن ورشکست شد، البته مردم مالیات بده نفهمید بلاخره کی چقدر گرفت) و دولت ناتوان از برنامه دراز مدت برای مترو، یاد آور ضرب المثل ایرانی 7 دست کاسه و لگن است. برای نگه داری هم مجبوری هزینه کنی بدون اینکه شام جلویت بگذارند.
بعد هر سال قیمت بلیط بالا کشیده میشود همزمان از سرویس دهی کاسته میشود. (= UK made disaster)
در لندن خوب متوجه میشوید که چندین سیستم دارد کار موازی میکند و هر سیستم، آش خودش را میپزد. بطور مثال اگر خواستید از Baker Street به London City Airport بروید، مجبورید سیستم مترو را تغییر داده و سوار DLR شوید.
زیگنال متروی لندن خود یک Blues دیگریست. و ریل مترو، مسئله دیگر، بماند که قطار های مترو در تابستان آنقدر بوی گند میدهد و گثیف است که حد ندارد. و مسافرین زن و مرد حمام نرفته، به کرامت انسانی ات تجاوز میکنند با بوی گند بدنشان، یا قاعده شان و یا دهانشان.
اگر در جاهای همیشه غروب است، در لندن مترو همش under construction است، کاری که هیچگاه تمام نمیشود.