در تازهترین واکنشها به مرگ هدی صابر بهدنبال اعتصاب غذا، شورای هماهنگی راه سبز امید، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و گزارشگران بدون مرز حکومت ایران را مسئول مرگ این فعال ملیمذهبی دانستند.
سازمان گزارشگران بدون مرز که مقر آن در پاریس است با صدور بیانیهای، مقامهای حکومت ایران را مسئول مرگ این روزنامهنگار دانسته است.
این سازمان خواستار آن شده که «همه حقایق درباره مرگهای پیدرپی روزنامهنگاران و زندانیان سیاسی روشن شود.»
سازمان گزارشگران بدون مرز، مقامهای حکومت ایران را «نخست به دلیل دستگیری خودسرانه این روزنامهنگار و سپس عدم کمکرسانی پزشکی به موقع و مناسب» مسئول مرگ هدی صابر دانسته است.
هدی صابر، فعال سیاسی ملی- مذهبی، شنبه، ۲۱ خردادماه به دلیل انسداد یکی از رگهای قلبی براثر سکته قلبی و به دنبال ۱۰ روز اعتصاب غذا درگذشت.
آقای صابر در ساعت چهار و نیم روز جمعه، ۲۰ خرداد از درد قلب و ناحیه سینه ابراز ناراحتی میکند، اما با بیتوجهی ماموران روبهرو میشود. ولی ساعت ۱۰ و نیم به دلیل شدت درد، او را به بیمارستان مدرس منتقل میکنند.
در بیانیه سازمان گزارشگران بدون مرز درمود همین موضوع آمده است: متاسفانه مسئولان زندان اوین بر خلاف ماده ١٠٣ آئیننامه اجرائی سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور و علیرغم اطلاع از اعتصاب غذای او و ضعف جسمانی و درد از انتقال به موقع هدی صابر خوداری کردهاند.
براساس ماده ۱۰۳ آئیننامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی، در موارد فوری محكوم بیمار به دستور پزشک یا بهداری زندان و اجازه رئیس موسسه یا زندان یا جانشین او به بیمارستان اعزام میگردد و مراتب باید در اسرع وقت به صورت كتبی به قاضی ناظر گزارش شود.
«رخدادهای ننگین و ضدبشری»
در ادامه واکنشها به مرگ هدی صابر، شاخه خارج از کشور سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی نیز با صدور بیانیهای، چنین رخدادهایی را «ننگین و ضد بشری» دانسته است.
در بیانیه سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی آمده است: مسئول مرگ هدی صابر، مسئولان زندان، نهادهای امنیتی دخیل در پرونده این زندانی سیاسی و فراتر از آن حاکمیت جمهوری اسلامی است که باید نسبت به اینگونه رخدادهای ننگین و ضد بشری در محضر ملت پاسخگو باشند.
سازمان مجاهدین انقلاب همچنین به مرگ هاله سحابی در مراسم خاکسپاری عزتالله سحابی و سالگرد انتخابات ریاستجمهوری ۸۸ اشاره کرده است.
«فرعونیت حاکم بر کشور»
مرگ هدی صابر، فعال ملیمذهبی با واکنش شورای هماهنگی راه سبز امید نیز همراه بوده است.
شورای هماهنگی راه سبز امید در بیانیه خود آورده است: شهادت هدی صابر جدیدترین سند مظلومیت ایرانیان و فرعونیت حاکم بر کشور ماست.
این شورا از «اقتدارگرایان حکومت» پرسیده است که چه توضیحی برای جان باختن «مظلومانه نخبگان و فرزندان صالح» این سرزمین دارد؟
شورای هماهنگی راه سبز امید همزمان با آغاز اعمال محدودیت برای میرحسین موسوی و مهدی کروبی، رهبران مخالفان در ایران، موجودیت خود را اعلام کرد و در نخستین بیانیه خود از مردم خواست که ۲۵ بهمن در حمایت از جنبشهای اعتراضی در مصر و تونس به خیابانها بیایند.
شورای هماهنگی راه سیز امید در بیانیه خود همچنین از مردم ایران خواسته است: در بزرگداشت شهید جدید جنبش سبز به قدر توان بکوشند و راهش را ﺑﺎ ﺷﺠﺎﻋﺖ ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭ پایداری ادامه دهند.
روز گذشته، ماموران امنیتی حاضر نشدند پیکر هدی صابر را به خانوادهاش تحویل دهند و او را به پزشکی قانونی منتقل کردند.
با این حال، خانواده آقای صابر اعلام کردند که مراسم تشییع پیکر او، صبح امروز، دوشنبه، ۲۳ خردادماه درمقابل غسالخانه بهشتزهرای تهران انجام برگزار خواهد شد.
پیامهای تسلیت شخصیتهای سیاسی
احمد منتظری، فرزند آیتالله منتظری از مخالفان حکومت ایران نیز در پیام تسلیت خود، «گناه این فاجعه بزرگ» را برعهده کسانی دانسته است که او را «به بهانههای واهی به زندان افکندند، آزادیاش را سلب کردند و خانواده و دوستان را از فیض وجودش حتی در آخرین لحظات حیاتش محروم کردند.»
او نوشته است: پرواضح است که اگر مسببان درگذشت هاله سحابی مجازات میشدند، زمینه چنین مرگ دلخراشی برای هدی صابر به وجود نمیآمد.
در نخستین واکنشها به مرگ هدی صابر، محمد خاتمی، رئیسجمهوری پیشین ایران مرگ این فعال ملیمذهبی را «تلخ و سنگین» توصیف کرد.
همچنین آیتالله بیات زنجانی در گفتوگوی تلفنی با خواهر هدی صابر، درگذشت او را تسلیت گفت.
هدی صابر برای سومین بار در کمتر از ۱۰ سال، در دوم مرداد ماه ١٣٨٩ بازداشت و روانه زندان شد.
پیش از این هدی صابر به همراه دو همبند دیگرش رضا علیجانی و تقی رحمانی در ٢٥ خرداد ماه ١٣٨٢ بازداشت و به مدت سه ماه در سلول انفرادی نگاهداری شده بود.
در ارديبهشت ١٣٨٣ به پنج سال و نيم سال زندان محکوم شد که این حکم سپس به هشت ماه تقلیل یافت.
او همچنین در هشتم بهمن ١٣٧٩ بازداشت و تا ٢١ اسفندماه ١٣٨١ را در زندان گذارند.
رضا هدی صابر یکی از گردانندگان ماهنامه «ایران فردا» بود.