شماری از زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین، در نامه‌ای خطاب به عباس جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران از نقض قوانین و حقوق از دست رفته زندانیان سیاسی شکایت کرده‌اند.
امضاکنندگان این نامه که متن آن در وب‌سایت کلمه، نزدیک به میرحسین موسوی منتشر شده، به آقای جعفری دولت‌آبادی نوشته‌اند که در بیش از یک سالی که از عمر دادستانی او می‌گذرد، بسیاری از آنها از ملاقات حضوری با خانواده‌هایشان، تماس تلفنی و حق مرخصی به عنوان حقوق اولیه یک زندانی محروم شده‌اند.
این محدودیت‌ها به باور نویسندگان نامه به دستور آقای جعفری دولت‌آبادی و تنها برای بخشی از زندانیان انجام شده است.
به گفته آنها اعطای مرخصی و ملاقات حضوری کاملا سلیقه‌ای و به صورت گزینشی در دفتر دادستانی انجام می‌شود و برای بخشی از زندانیان سیاسی نیز این قوانین کاملا متفاوت اجرا می‌شود.
نویسندگان این نامه از «ظلمی» که به زندانیان سیاسی روا شده گله کرده و در بخشی از نامه خطاب به دادستان تهران نوشته‌اند: «شما با در اختیار گرفتن اجازه امکان تماس تلفنی روزانه سه تا پنج دقیقه‌ای زندانیان سیاسی و ملاقات حضوری آنها از سازمان زندان‌ها و انتقال آن به حوزه اختیارات دادستانی، خواسته‌اید بخشی از اقتدار از دست رفته را به دادستانی و زیر مجموعه خود بازگردانید».
امضا کنندگان این نامه تاکید کرده‌اند که دادستان تهران بارها در ملاقات با خانواده زندانیان سیاسی گفته که صدور اجازه ملاقات حضوری با «لطف» و «همراهی» دادستان انجام شده است.
لطفی که به گفته آنها در شرایطی سخت با روزها رفت و آمد و ساعت‌ها انتظار تنها برای یک ملاقات ۲۰ دقیقه‌ای انجام شده و احتمالا دادستان نیز می‌خواهد که خانواده‌ها برای این «مهروزی» سپاسگزار باشند.
نویسندگان این نامه در بخشی از نامه خود یادآور شده‌اند که خانواده‌های برخی از زندانیان سیاسی در شهرستان‌ها زندگی می‌کنند و برایشان تنها امکان تماس تلفنی وجود دارد، آن هم روزی سه تا پنج دقیقه که به گفته آنها گاهی همین نیز توسط مسئولان زندان برای اینکه به قول شما «آدم شویم» بارها قطع شده است.
امضا کنندگان نامه به دادستان تهران نوشته‌اند: «نمی‌دانیم آیا وظیفه شما آدم کردن شماری از زندانی سیاسی است یا اجرای قانون و آیا باید دادستان بزرگترین شهر خاورمیانه از چنین ادبیاتی در مواجهه با مردم استفاده کند، حتی اگر این مردم، کسانی باشند که به زعم شما خطاکارند»؟
آنها در بخش دیگری از نامه خود به دادستان تهران نوشته‌اند حتما در لحظه‌ای که شماری زن و مرد و کودک در دفتر شما نشسته‌اند تا برگه ملاقات حضوری آنها را امضا کنید یا به آنها مرخصی دو- سه روزه بدهید، احساس بزرگی و مهم بودن می‌کنید.
امضا کنندگان نامه خطاب به آقای جعفری دولت‌آبادی نوشته‌اند: اکنون بیش از یک سال از «بزرگ شدن» و «مهم شدن» شما می‌گذرد، از زمانی که مانع ملاقات حضوری زندانیان سیاسی با خانواده‌هایشان و قطع تماس تلفنی و استفاده از مرخصی آنها شده‌اید.
آنها به دادستان تهران نوشته‌اند: با این وجود و با وجودی که حافظه تاریخی ضعیفی دارید، این چند سطر را برای ثبت در تاریخ می‌نویسیم، تاریخی که به زودی درباره ما و شما قضاوت خواهد کرد.
بسیاری از روزنامه‌نگاران، فعالان سیاسی و هنرمندانی که به دنبال اعتراض به نتایج انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ایران دستگیر شده‌اند در بند ۳۵۰ زندان اوین نگهداری می‌شوند.
وب‌سایت کلمه که این نامه را منتشر کرده از بردن نامه امضا کنندگان خودداری کرده است.
پس از انتخابات ریاست‌جمهوری دهم و موج گسترده بازداشت‌ها و فشار بر زندانیان سیاسی، گذشته آنها و خانواده‌هایشان بارها خواستار رسیدگی به وضعیت زندان‌ها و زندانیان شدند. زندانیان سیاسی همچنین در این مدت چندین بار در اعتراض به وضعیت خود دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
انتشار گزارش‌های مختلف همگی حکایت از آن دارد که زندانیان سیاسی در زندان‌ها در وضعیت بدی به سر می‌برند و اغلب از شرایط روحی و جسمی مناسب و شرایط درمانی و بهداشتی خوبی برخوردار نیستند.
این وضعیت حتا انتقاد یکی از نمایندگان مجلس را نیز به دنبال داشت که خواستار رسیدگی به شرایط زندانیان شد.
۱۲ تیرماه نیز شماری از خانواده‌های زندانیان سیاسی در نامه‌ای به کمیسیون امنیت ملی مجلس خواستار فرستادن هیئتی از نمایندگان به زندان‌ها و تهیه «گزارشی واقعی» از وضعیت زندانیان سیاسی شدند.
