رئیس مرکز آمار ایران دوشنبه، ۱۱ مهرماه گفت که نرخ بیکاری در تابستان امسال ۱۱.۱ درصد بوده و کاهش یافته است.
عادل آذر با اعلام این رقم گفت که نرخ بیکاری روبه کاهش است. پیش از این نرخ بیکاری در فصل بهار ۱۱.۵ درصد اعلام شده بود.
این آمارها البته در یک سال گذشته بدون ارائه سند اعلام شدهاند چراکه آخرین آماری که بهطور رسمی اعلام شد، اطلاعات مرکز آمار ایران بود که نرخ بیکاری را ۱۴.۶ درصد اعلام کرد.
آمار جدید همچنین در حالی ارائه شده است که ۱۲ خرداد امسال، دبیرکل خانه کارگر و نماینده مجلس ایران اعلام کرد که یک چهارم جوانان ایرانی، بیکار هستند.
علیرضا محجوب در عین حال تاکید کرد که سرشماری نمونهای شش ماه نخست سال پیش، حکایت از آمار ۱۴درصدی نرخ بیکاری کشور دارد.
منتقدان دولت محمود احمدینژاد این آمار را واقعی نمیدانند. خردادماه امسال مجلس در گزارشی، آمار ارائه شده از سوی دولت در زمینه نرخ بیکاری و اشتغالزایی را «غیرواقعی» خواند.
حسین نجابت، رئیس کمیسیون جهاد اقتصادی مجلس در جلسه روز ۲۰ خردادماه مجلس، با «غیرواقعی» خواندن نرخ بیکاری اعلام شده از سوی دولت، گفت که همان نرخ غیرواقعی نیز با ادعای دولت در اشتغالزایی همخوانی ندارد.
آقای احمدینژاد مدعی است که دولت در سال گذشته، یک میلیون و ۶۰۰ شغل ایجاد کرده است که به گفته آقای نجابت، این آمار اشتباه است، چرا که دولت کسی را که فقط چند ساعت در هفته کار میکند، شاغل محسوب میکند.
در حالی که بسیاری از کارشناسان معتقدند که آمار شغلهای ایجاد شده در سال گذشته بسیار کمتر از میزان واقعی است، محمود احمدینژاد مدعی است که دولت دو میلیون و ۵۰۰ هزار شغل ایجاد خواهد کرد.
آقای احمدینژاد در شرایطی این وعده را میدهد که به گفته آمار ارائه شده از سوی صندوق بینالمللی پول، رشد اقتصادی ایران در سال جاری، حدود صفر درصد خواهد بود.
احمد توکلی، یکی از سرسختترین نمایندگان اصولگرای منتقد دولت نیز آمار ارائه شده توسط دولت را «غیرواقعی» خوانده است.
او گفته که دولت در سال ۸۹ نرخ رشد اقتصادی را نداد و صندوق بین المللی پول نرخ رشد سال ۸۹ را یک درصد پیشبینی کرد. در حالیکه پیشبینی این صندوق در سال ۸۸، ۰/۷ درصد بود. یعنی دولت میگوید وقتی نرخ رشد اقتصادی من نزدیک ۷ درصد باشد، ایجاد شغل بیش از ۷۰۰ هزار نفر است زمانی هم که یک درصد باشد میشود یک میلیون و ۶۰۰ هزار نفر.
اما رئیس جمهوری ایران در همان روز به شدت از گزارش مجلس انتقاد کرد و گفت کسانی که به زعم او «دستشان از بیتالمال قطع شده» علیه دولت فریاد میکشند.
احمدی توکلی پیش از این نیز با نوشتن نامهای به نمایندگان مجلس گزارش دولت درمورد آمار بیکاری و ایجاد اشتغال را نادرست خوانده و آن را «جهتدار و گمراهکننده» توصیف کرده بود.
ارائه آمارهای غیرواقعی ازسوی دولت پیش از این نیز در جریان مناظرههای انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم مطرح شد که در آن رقبای آقای احمدینژاد او را به ارائه آمار غیرواقعی و «دروغگویی» متهم کردند.
از طرف دیگر، تعریف شاغل در طرح آمارگیری از اشتغال و بیکاری، تا سال ۱۳۸۳ عبارت بود از فردی که در هفته مرجع حداقل دو روز کار کرده است. اما پس از آن، افراد شاغل شامل تمام افراد ۱۰ ساله و بیشتر شد که درطول هفته مرجع، طبق تعریف کار، حداقل یک ساعت کار کرده و یا بنا به دلایلی بهطور موقت کارشان را ترک کرده باشند.
مرکز آمار ایران همچنین، افرادی را که «بدون دریافت مزد» نزد یکی از اعضای خانواده خویش کار میکنند، «کارآموزانی» که در دوره کارآموزی، مستقیماً در تولید کالا یا خدمات سهیم هستند، «محصلانی» را که در هفته مرجع کار کردهاند نیز جزو افراد شاغل در این طرح قرار داده است.