رئیس مرکز آمار ایران می‌گوید که متوسط درآمد هر ایرانی در سال، چهار هزار و ۴۰۰ دلار است.
عادل آذر، رئیس مرکز آمار ایران امروز ۲۲ آبان ماه به خبرگزاری کار ایران گفت که هر ایرانی به‌طور متوسط چهار هزار و ۴۰۰ دلار، معادل حدود پنج میلیون و ۷۰۰ هزار تومان در سال درآمد دارد.
احتساب حداقل حقوق ماهانه کارگران در سال ۹۰ که حدود ۳۳۰ هزار تومان تعیین شده، درآمدی نزدیک به رقم اشاره شده توسط رئیس مرکز آمار ایران را نشان می‌دهد.
حالا رئیس مرکز آمار ایران در حالی از متوسط درآمد سالانه پنج میلیون و ۷۰۰ هزار تومانی سخن می‌گوید که پیش از این وزیر اقتصاد اعلام کرده بود که در آمد هر ایرانی سالانه به طور میانگین ۱۲ هزار و ۵۰۰ دلار است.
این در حالی است که بهمن ماه گذشته، کمیته مزد استان تهران، حداقل دستمزد یک کارگر در تهران را برای سال ۸۹، یک میلیون و ۳۵۹ هزار و ۴۳۵ تومان اعلام کرد. یعنی کسانی که درآمد سالانه‌شان کمتر از ۱۵ میلیون تومان باشد، زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
خط فقر نشان دهنده پایین‌ترین حد درآمد لازم، برای حفظ زندگی در حداقل معیشت است.
اما از زمان روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد، به عنوان رئیس دولت‌های نهم و دهم در ایران و با وجود اظهار نظرهای برخی مسئولان در مورد فقر و آمار فقیران در ایران، وزیران دولت از اعلام علنی خط فقر خودداری کرده‌اند.
به گفته عادل آذر، استاد دانشگاه تربیت مدرس که هم اکنون ریاست مرکز آمار ایران را بر عهده دارد، به دلیل مشکل بیکاری، تورم و نیز عدم کنترل نقدینگی با وجود منابع عظیمی که در ایران وجود دارد، بیش از ۱۰ میلیون نفر از جمعیت زیر خط «فقر مطلق» و بیش از ۳۰ میلیون نفر از شهروندان ایرانی زیر خط «فقر نسبی» به سر می‌برند.
برای فقر مطلق تعریف‌های مختلفی وجود دارد، اما ناتوانی از مصرف حداقل میزان کالری لازم در شبانه روز، فارغ از کیفیت غذای مصرفی از جمله رایج‌ترین این تعریف‌ها است.
حسین راغفر، تدوینگر نقشه فقر برای استان تهران، نیز خط فقر را برای سال ۱۳۸۹، درآمد ماهانه کمتر از ۸۵۰ هزار تومان اعلام کرده و گفته است که این مبلغ کمتر از میزان واقعی خط فقر محاسبه شده است.
به گفته آقای راغفر این مبلغ با توجه به نرخ تورم، تعداد فرزند دانشجو و دانش آموز در سال جاری خط فقر خیلی بیشتر از ۸۵۰ هزار تومان برای خانوار پنج نفره خواهد بود.
به دنبال انتشار سخنان آقای راغفر در خبرگزاری‌ها، سید جواد زمانی، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، نیز اعلام کرد که اگر خط فقر ۸۵۰ هزار تومانی را بپذیریم، در استان تهران ۷۰ الی ۸۰ درصد مردم پایتخت زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
اما محمود احمدی‌نژاد نسبت به مطرح شدن بحث خط فقر، واکنش متفاوتی نشان داده است. او شهریورماه سال گذشته در پاسخ به سوال خبرنگاری که از او دلیل اعلام نکردن خط فقر را پرسیده بود، گفت: «خط فقر از این سرکاری‌هاست. خط فقر یک چیز نوسانی است، بستگی دارد شما خط فقر را چه چیز تعریف کنید، می‌شود خط فقر.»
مسئولان اجرایی ایران، تاکنون در مورد دلایل اعلام نکردن رسمی خط فقر، دلایل مختلفی را اعلام کرده‌اند. تا جایی که حتی عبدالرضا مصری، وزیر رفاه سابق ایران در دی‌ماه ۱۳۸۶، خط فقر را از جمله اطلاعات محرمانه دانست و گفت که تنها به «مراجع رسمی» ارائه می‌شود. او گفته بود که «اعلام خط فقر جز اینکه برای مردم از لحاظ روانی مسئله ایجاد کند، چه فایده‌ای دارد».
«ماده ۹۵» قانون برنامه چهارم توسعه، که اجرای آن از سال ۱۳۸۴ آغاز شد و تا سال ۱۳۸۸ ادامه داشت، دولت را مکلف کرده بود که با تعیین خط فقر، تمام خانواده‌هایی را که زیر «خط فقر مطلق» قرار دارند، تا پایان سال دوم برنامه تحت پوشش حمایتی قرار دهد.
