همسر رضا شهابی، فعال کارگری که از چهارم آذر در زندان اوین دست به اعتصاب غذا زده، نسبت به وضعیت جسمی نامناسب او هشدار داد.
ربابه رضایی یکشنبه، ۲۰ آذر در گفت‌وگو با وب سایت کلمه، نزدیک به میرحسین موسویی خبر داد که به گفته پزشکان در حال حاضر چهار تا از مهره‌های گردن آقای شهابی از بین رفته و ممکن است مهره‌های آسیب دیده کمر او طاقت یک عطسه را نداشته باشد و به قطع نخاع بینجامد.
همچنین این احتمال وجود دارد که عارضه‌های جسمی او در صورت عدم دریافت به موقع خدمات پزشکی باعث فلج شدن سمت چپ بدنش شود.
همسر این فعال کارگری همچنین گفته است که او در زندان با نارسایی کلیه، کبد و مشکلات معده درگیر است.
او از نامه‌نگاری متعدد با مقامات قضایی خبر داده که علی رغم قول مساعد آنها تغییری در وضعیت همسرش ایجاد نکرده است.
به گفته خانم رضایی با وجود آنکه دادستانی تهران نامه پزشکی قانونی مبنی بر وضعیت نامناسب جسمی رضا شهابی را تایید و به آنها اعلام کرده که شنبه، ۱۹ آذر به بیمارستان منتقل خواهد شد اما باز هم خبری از اعزام او به بیمارستان نشده است.
گزارش‌ها حاکی است که این فعال کارگری در بند ۲۰۹ زندان اوین نگه‌داری می‌شود.
درمان اآقای شهابی درحالی به تاخیر می‌افتد که بخش دوم ماده ۲۲ کنوانسیون حقوق زندانیان و ماده ۱۰۳ آئیننامه اجرایی سازمان زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور بر درمان زندانیان بیمار در محیطی خارج از زندان تاکید دارد.
همسر آقای رضایی که ۱۱ روز پیش برای ملاقات با او در زندان حضور پیدا کرده بود همچنین حال رضا شهابی را بد توصیف کرد و گفت که به دلیل نامناسب بودن حالش او نتوانست به ملاقات حضوری بیاید.
به گفته او، این فعال کارگری در تماس تلفنی یکشنبه هفته قبل هم نمی‌توانست به درستی صحبت کند.
او با رد اتهام «ارتباط با بیگانگان» که از سوی مقامات قضایی مطرح شده به طرح این سوال پرداخت که با توجه به شغل همسرش که راننده شرکت واحد است ممکن است چه ارتباطی با بیگانگان داشته باشد؟
خانم رضایی تاکید کرد که همسرش به جز دفاع از حقوق خود و کارگران خطایی مرتکب نشده است و تاکنون بی‌جهت در زندان نگه داشته شده است که تبعات زیادی برای خانواده او مخصوصا بچه‌هایش بر جای گذاشته و باعث افت شدید تحصیلی آنها شده است.
رضا شهابی، از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد که ۲۲ خرداد ۱۳۸۹ بازداشت شد ماه‌ها به صورت بلاتکلیف در زندان اوین به سر برد.
پیش از این، ربابه رضایی، همسر آقای شهابی ۲۶ مهر سال گذشته و چهار ماه بعد از بازداشت او در گفت‌وگو با مردمک با تاکید بر «وضعیت بلاتکلیف» پرونده این فعال کارگری، اتهام اعلام شده از سوی بازجو و دستگاه قضائی را «ارتباط با بیگانگان» اعلام کرد.
بازجوی این فارغ‌التحصیل رشته حقوق در دیدار با همسر این فعال کارگری گفته بود که او با «بازجو» و «دستگاه قضائی» همکاری نکرده است و تا زمانی که به این وضعیت ادامه دهد، آزاد نخواهد شد.
همزمان با اولین سالگرد بازداشت او در خرداد ماه هم جلسه رسیدگی به اتهامات او در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب برگزار شد که قاضی وعده داد طی چهار روز حکم او را صادر خواهد کرد وعده‌ای که تاکنون عملی نشده است.
بر اساس اصل ۳۲ قانون اساسی جمهوری اسلامی اتهام فرد بازداشتی باید با ذکر دلایل بلافاصله کتباً به متهم ابلاغ و تفهیم شود و حداکثر ظرف مدت ۲۴ ساعت پرونده مقدماتی به مراجع صالحه قضایی ارسال و مقدمات محاکمه، در اسرع وقت فراهم شود.
از طرف دیگر، خبر اعتصاب غذای این فعال کارگری تاکنون واکنش شماری از تشکل‌های حقوق بشری و فعالین سیاسی را برانگیخته است.
هشتم آذر مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران با اشاره به وضعیت وخیم جسمی آقای شهابی، از گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد خواست تا از حکومت ایران آزادی بی‌قید و شرط او را بخواهد.
چند روز پیش هم اعظم طالقانی، حبیب‌الله پیمان، صدر حاج سیدجوادی، حسین شاه‌حسینی و لطف‌الله میثمی با انتشار نامه‌ای سرگشاده از این فعال کارگری درخواست کردند با توجه به وضعیت جسمی به اعتصاب غذای خود پایان دهد.در این راستا کمیته‌ای هم تحت عنوان دفاع از رضا شهابی تشکیل شده است.
همچنین طی روزهای گذشته و همزمان با انتشار اخباری مبنی بر فشار به فعالان کارگری، فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق‌بشر و سازمان جهانی مبارزه با شکنجه نسبت به احکام سنگین فعالان کارگری اعتراض کرده و خواستار آزادی فوری آنها شده‌اند.
به گزارش وب‌سایت این فدراسیون، رضا شهابی، علی نجاتی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی، نیما پوریعقوب، ساسان واهبی‌وش و بهنام ابراهیم‌زاده هفت فعال حقوق کارگری هستند که به حبس‌های طولانی محکوم شده و یا وضعیت روحی و جسمی مناسبی ندارند.
همزمان با افزایش بازداشت‌ها بعد از انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ تاکنون چندین بار زندانیان در اعتراض به بی‌توجهی نسبت به وضعیت خود دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
هدی صابر، فعال ملی- مذهبی یکی از زندانیان اعتصاب کننده بود که خرداد ماه در اعتراض به مرگ هاله سحابی که در مراسم تشییع جنازه پدرش٬ عزت‌الله سحابی درگذشته بود، اعتصاب غذای خود را در زندان اوین آغاز کرد که در اثر عدم رسیدگی پزشکی و درمانی به موقع درگذشت.
تشکل‌های حقوق بشری همچنین جان باختن اکبر محمدی، امیر حشمت‌ساران، محسن دکمه‌چی و امیدرضا میرصیافی و مرگ تنی چند از بازداشت‌شدگان کهریزک را نمونه‌هایی از مرگ زندانیان سیاسی بر اثر اتفاقات درون زندان ارزیابی می‌کنند.
دولت ایران علی رغم پذیرفتن تعهدات بین المللی حقوق بشری مانند آزادی تشکیل سندیکا و اتحادیه‌ها متهم به نقض این پیمان نامه‌ها است.
