حسن سربخشیان، عکاس ایرانی داستان عکاسی از رئیس مجلس ایران را تعریف می‌کند.
خانواده لاریجانی در سیاست ایران، چند چهره شناخته شده دارد. هر کدام از چهار برادر این خاندان که آیت‌الله‌زاده هستند اکنون در سمت‌های بالای کشور ایران مسولیت مهمی را عهده دار هستند که ریاست دو قوه مهم از سه قوه کشور از این جمله است.
علی لاریجانی در این میان شخصیت جالبتری نسبت به بقیه دارد، به نظر من انسان جاه طلبی است که وصل شدنش به خانواده مطهری و نزدیکی وی به رهبر جمهوری اسلامی ایران از نشانه‌های آن است.
درست سه سال پیش برای مصاحبه به مناسبت سی‌امین سال انقلاب اسلامی ایران و بررسی شخصیت آیت‌الله خمینی به محل دفتر کار وی در میدان بهارستان رفتم.
در ابتدا از مسئولین دفترش خواستم تا در صورت امکان گفتگو در محل مجلس شورای ملی سابق که اکنون بخشی از این ساختمان به عنوان دفتر رئیس مجلس در نظر گرفته شده است، انجام شود. با اکراه ایشان، و اصرار من بالاخره راضی شد تا در محل مجلس شورای ملی حاضر شود. برای من عکاسی از صندلی‌های خالی این محیط نیز لذت بخش بود راستش بیشتر هم برای عکاسی از محل اصرار داشتم تا آنجا مصاحبه انجام شود هر چند قبلا هم یک‌بار از آن محل عکس گرفته بودم.
در طول گفتگو عکس‌های زیادی از زوایای مختلف توانستم بگیرم اما یک عکس را ایشان راضی نشد عکاسی کنم. زمانی که از ایشان خواستم تا در بین صندلی‌های مجلس در پایین بنشیند قبول نکرد و با طعنه رو به من کرد و گفت که «عمری در صدا و سیما ما مردم را فیلم کردیم، حالا شما می‌خواهید مرا فیلم کنید؟!» من دیگر نمی‌توانستم اصرار کنم چون محل را ترک کرد.
بعد‌ها از میان عکس‌هایم این عکس را که جذابیت بیشتری دارد انتخاب کردم اما جایی چاپ نشد. در این عکس به نظرم شخصیت وی به عنوان کسی که سال‌ها روی صندلی ریاست مراکز مهمی نشسته است پیدا است.
مجلس شورای ملی در جریان جنبش مشروطه بر پایه اولین قانون اساسی ایران تشکیل شد و همراه با مجلس سنا، در حکم پارلمان ایران بود. در چند دوره آغازین مجلس، به احترام فرمان مشروطیت مظفرالدین‌شاه به مجلس شورای ملی ایران «دارالظفر» نیز می‌گفتند.
مجموعه مجلس شورای ملی و مجلس سنا را اغلب به نام «مجلسین» می‌خواندند. از صدور فرمان مشروطیت در سال ۱۲۸۵ خورشیدی تا انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ کلاً ۲۴ دوره مجلس شورای ملی تشکیل شد.
