احسان مهرابی، روزنامه‌نگار حوزه سیاست، با نگاهی به دور دوم انتخابات مجلس نهم معتقد است برگزاری جلسه سوال از رئیس‌جمهوری به ضرر اصولگرایان منتقد دولت تمام می‌شود.

می‌گویند خودش را بیاور اما اسمش را نیاور. این ضرب المثل مشهور ایرانی امروز به کار برخی از نمایندگان مجلس آمده تا بگویند از رئیس جمهور سئوال کنیم، اما اسمش را بگذاریم گفتگو. البته مشخص نیست چرا این نمایندگان از آوردن اسم «سئوال از رئیس جمهور» هراس دارند. حکایت این نمایندگان شاید شبیه به حکایت فردی است که اسم پسرش را رستم گذاشت و بعد ترسید صدایش کند. حال نمایندگان اصولگرای مجلس دولت اصولگرا را آن قدر پر و بال داده‌اند که اینک از آوردن اسم «سئوال از رئیس جمهور» هراس دارند.

در آستانه سئوال از احمدی‌نژاد ۷ نماینده پیشنهاد کرده‌اند، جلسه سئوال از احمدی‌نژاد به جلسه گفتگو با دولتمردان تبدیل شود. احمد توکلی، حسین نجابت، پرویز سروری، الیاس نادران، زهره الهیان، حسین فدایی و علی زاکانی امضا کنندگان این پیشنهاد هستند. درمیان این جمع احمد توکلی و الیاس نادران دو قلوهای منتقدی هستند که از زمان طرح اتهامات مالی علیه محمدرضا رحیمی معاون اول احمدی‌نژاد با یکدیگر همراه بوده‌اند و طرح این پشنهاد با رفتارهای گذشته‌شان تناسب چندانی ندارد.

این نمایندگان دلیل درخواست خود را تلخ نشدن کام مردم ذکر کرده‌اند اما برخی را اعتقاد این است که آنان نگران تلخ شدن کام خودشان در مرحله دوم انتخاباتند، چرا که نتیجه سئوال از رئیس جمهور به نفع هر یک از طرفین باشد، به ضرر آنان است، یا حداقل نفعی برایشان ندارد.

سئوال از احمدی‌نژاد دو سر دارد. یک سرآن علی مطهری نماینده منتقدی است که از فهرست جبهه متحد پایداری حذف شد. جبهه‌ای که این ۷ نماینده درآن عضو بودند و نقشی تعیین کننده داشتند. اگر علی مطهری پیروز این میدان باشد طبیعتا رای او و معدود همفکرانش درمرحله دوم افزایش خواهد یافت. طرف دیگر ماجرای سئوال احمدی‌نژاد است که اگر او و حامیانش هم پیروز شوند از این نمد کلاهی برای این نمایندگان ساخته نمی‌شود.

این شکل بدبینانه ماجرا است اما برخی که نگاه خوشبینانه تری دارند، می‌گویند این نمایندگان با‌شناختی که ازاحمدی‌نژاد دارند می‌خواهند مانع حملات او به مجلس شوند. چرا که اگر مشی احمدی‌نژاد مانند گذشته باشد به جای دفاع از عملکرد خود به مجلس حمله ور خواهد شد و به این ترتیب جایگاه مجلس مجددا زیر سئوال خواهد رفت.

این نکته وقتی نمایان‌تر می‌شود که وقت نمایندگان سئوال کننده با وقت احمدی‌نژاد مقایسه شود. براساس آئین نامه مجلس مدت طرح سؤال از طرف نماینده منتخب سؤال‏کنندگان حداکثر پانزده دقیقه و مدت پاسخ رئیس جمهور حداکثر یک ساعت خواهد بود. به این ترتیب نمایندگان سئوال کننده دراین یک ربع هرچه بگویند احمدی‌نژاد برای پاسخگویی و حمله به مجلس یک ساعت وقت دارد. دراین گونه مناظره‌ها نیز معمولا وقت اخر نصیب هر کس شود او برنده است و براساس آئین نامه مجلس احمدی‌نژاد هر چه بگوید نمایندگان مجلس پس ازآن امکان پاسخ گویی نخواهند داشت.

درخواست برخی رسانه‌های دولتی برای پخش مستقیم سئوال از احمدی‌نژاد هم این ظن را دربین برخی از نمایندگان مجلس تقویت کرده که احمدی‌نژاد قصد دارد روشی شبیه به مناظره‌های انتخابات را درپیش بگیرد.

همزمان با این اعتماد به نفس رسانه‌های دولتی خبرهایی هم از قصد حامیان دولت برای آبستراکسیون درروز طرح سئوال می‌رسد. خبری که برخی نمایندگان حامی دولت آن را تکذیب کرده‌اند. آبستراکسیون البته روشی است که نمایندگان طیف اقلیت هر مجلس آن هم درمواقع خاص به آن متوسل می‌شوند و استفاده از این روش طبعا برای مرتکبان هزینه سیاسی به همراه خواهد داشت. از سوی دیگر موفقیت این ابستراکسیون جای تردید دارد. براساس آئین نامه داخلی مجلس انعقاد رسمى جلسات و اعتبار اخذ رأى منوط به حضور حداقل دوسوم مجموع نمایندگان است.

تا این‌جای کار نمایندگان حامی دولت ممکن است با کمک بی‌نظمی‌های معمول درمجلس موفق شوند اما مشکل کار اینجاست که براى ادامه مذاکراتى که منجر به اتخاذ تصمیم و یا اخذ رأى نمى‏شودحضور حداقل نصف نمایندگان کافى است، و به این ترتیب کار برای حامیان دولت سخت می‌شود.

با این تفاسیر شاید ترس ۷ نماینده از آوردن اسم «سئوال از رئیس جمهور» به جا باشد، چرا که گویا این بازی برای پیروزی اصولگرایان طراحی نشده است و این سئوال برنده‌ای دربین آنان ندارد. سئوال کنندگان پیروز شوند یا احمدی‌نژاد، چیزی نصیب اصولگرایان نخواهد شد. جزثبت اولین سئوال از رئیس جمهور به نام یک مجلس و یک دولت اصولگرا. این هم البته درنوع افتخار بزرگی است، اما حداقل فعلا به کار اصولگرایان نمی‌آید.