ژیلا بنی یعقوب، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان روز یکشنبه، ۱۲ شهریور برای اجرای حکم یک سال حبس تعزیری خود از سوی مقامات دادگستری به زندان اوین احضار شد.

خانم بنی‌یعقوب خرداد ۱۳۸۸ و به دنبال اعتراضات به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری و برخوردهای حکومت جمهوری اسلامی با منتقدان به همراه همسر خود بهمن احمدی‌امویی بازداشت شد.

حکم این روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان یک سال بعد و در خرداد ۸۹ اعلام شد. که به جز یک سال زندان ۳۰ سال محرومیت از شغل روزنامه‌نگاری را هم شامل می‌شود.

اتهام ژیلا بنی یعقوب، تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی و توهین به رئیس جمهوری با انتشار مطالب همزمان با تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری و اعتراضات پس از آن عنوان شد.

خانم بنی یعقوب در بسیاری از روزنامه‌های اصلاح‌طلبی که بعد از سال ۷۶ منتشر شدند قلم زد آخرین حضور او مربوط به فعالیت در روزنامه سرمایه به عنوان دبیر سرویس اجتماعی بود.

بنياد بين‌المللی رسانه‌های زن این روزنامه‌نگار را در سال ۸۸ شایسته دریافت جايزه بين‌المللی شجاعت در روزنامه‌نگاری دانست و یک سال بعد هم جايزه ويژه آزادی بيان از طرف سازمان گزارشگران بدون مرز به او تعلق گرفت.

سردبیر پایگاه اینترنتی «کانون زنان ایرانی» پیش‌تر نیز چندین بار به دلیل تهیه گزارش از تظاهرات زنان علیه قوانین تبعیض‌آمیز توسط ماموران وزارت اطلاعات بازداشت و محاکمه شده بود که دادگاه با توجه به شغل او، گزارش‌های وزارت اطلاعات را مبنی بر اقدام علیه امنیت ملی، وارد ندانسته و وی را تبرئه کرده بود.

حالا ژیلا بنی یعقوب در حالی برای اجرای حکم خود به زندان اوین احضار شده که همسرش بهمن احمدی امویی که او نیز روزنامه‌نگار زندانی است با گذراندن بیش از دو سال از ایام حبس خود در زندان اوین، خردادماه به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.

بهمن احمدی امويی هم سال ۸۸ به هفت سال حبس تعزيری محکوم شد که این حکم در دادگاه تجديدنظر به پنج سال کاهش پیدا کرد.

آقای احمدی امویی همسر ژیلا بنی یعقوب ۲۸ مرداد به مناسبت تولد همسرش در نامه‌ای به تشریح وضعیت خود و ۵۴ زندانی رجایی شهر پرداخته بود.

در بخشی از نامه او به همسرش آمده است: در سه سال گذشته هر لحظه انتظار بازگشتت به اوین را داشتم. با خودم می‌گفتم مانند بقیه زندانی‌هایی که هر دو هفته یک‌بار با همسر، مادر یا خواهرشان که در زندان زنان هستند، دیدار می‌کنند، من هم تو را پشت دیوارهای‌‌ همان زندانی که خودم حبس می‌کشم، خواهم دید. برای همین خودم را ظاهراً برای آن لحظه آماده کرده بودم.

آقای احمدی امویی به همسرش نوشته بود که برای همین چند حوله و ملحفه‌ای به همراه چند ورق قرص ویتامین را که ژیلا بنی‌یعقوب در روزهای زندانی برای او فرستاده، استفاده نکرده تا وقتی او به زندان احضار شد در اختیارش قرار دهد.

او در ادامه تاسف خورده که با گذشت این مدت و احضار همسرش به زندان هر کدام کیلومترها دور از هم در تهران و کرج زندانی هستند.

مسعود باستانی دیگر روزنامه‌نگار ایرانی هم از سال ۸۸ به طور متناوب در زندان‌های اوین و رجایی شهر زندانی بوده است. مهسا امر آبادی، روزنامه‌نگار و همسر مسعود باستانی هم از ۲۰ اردبیهشت ماه برای اجرای حکم یکسال حبس به زندان اوین راخوانده شد.

به دنبال برگزاری انتخابات سال ۸۸ ریاست جمهوری که به بزرگترین ناآرامی در تاریخ جمهوری اسلامی تبدیل شد شمار زیادی از معترضان و روزنامه‌نگاران بازداشت و در دادگاه‌های گروهی به حبس‌های طولانی مدت و محرومیت از فعالیت اجتماعی محکوم شدند.

در سه سال گذشته نهادهای حقوق بشری به دفعات جمهوری اسلامی را به نقض حقوق بشر و آزادی بیان متهم کرده و «کمیته حفاظت از روزنامه‌نگاران» ۱۷ آذر ماه ۹۰ اعلام کرد که ایران برای دومین سال پیاپی با ۴۲ روزنامه‌نگار بزرگ‌ترین «زندان روزنامه‌نگاران» بوده است.

سازمان گزارش‌گران بدون مرز هم هشتم شهریور و در آستانه سفر بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل به تهران برای حضور در اجلاس سران غیر متعهدها در نامه‌ای سرشگاده با انتقاد از وضعیت آزادی بیان در ایران خطاب به او نوشت که ایران با ۲۶ روزنامه‌نگار و ١٨ وب‌نگار زندانی، پس از چین، دومین زندان بزرگ جهان برای روزنامه‌نگاران است.

در این نامه همچنین به تایید و احضار برای اجرای احکام زندان ژیلا بنی یعقوب، شیوا نظرآهاری به چهارسال زندان و ۷۵ ضربه شلاق و ریحانه طباطبایی،به شش ماه زندان اشاره شده بود.