برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر در بیانیه‌ای با محکوم‌کردن شرایط «تبعیض‌آمیز» و «حبس خودسرانه» نسرین ستوده، خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط او و تمام مدافعان حقوق بشر زندانی در ایران شده است.

به گزارش وب‌سایت کانون مدافعان حقوق بشر، در این بیانیه که روز جمعه ۲۸ مهر منتشر شده، آمده است که خانم ستوده در سال ۸۹ نیز پس از سه بار اعتصاب غذای خشک در اعتراض به شرایط زندان و نقض موازین قضایی در دادگاه، با خطر مرگ روبه‌رو شد.

این فعال حقوق بشر برای چهارمین بار طی دو سال گذشته، در اعتراض به وضعیت خود در زندان اوین از روز چهارشنبه ۲۶ مهر اعتصاب غذا کرده و به گفته همسرش، وضعیت جسمی‎اش «به شدت ضعیف» است.

بنا بر اعلام برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر، «سیاست آزار علیه نسرین ستوده از طریق حبس خودسرانه، آزار قضایی و اقدامات تنبیهی در زندان با هدف مجازات او به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری صورت می‌گیرد.»

او که از جمله اتهام «تبانی و اقدام علیه امنیت ملی» بازداشت و در دادگاه تجدیدنظر به شش سال زندان تعزیری و ۱۰ سال محرومیت از وکالت محکوم شده، تحت فشار حکومت ایران قرار داد و در این راستا دختر و همسرش ممنوع‌الخروج شده‌اند.

سوهیر بالحسن، رئیس فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، شرایط حبس این وکیل دادگستری را «غیرقابل پذیرش» دانسته و گفته است که به طور آشکار برای تحمیل مجازات بیشتر بر او به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری صورت می‌گیرد.

به گفته رضا خندان، همسر این زندانی، تلفن‌های زندانیان سیاسی از ۱۸ ماه پیش قطع شده و این بی‌خبری برای یک مادر در طول هفته آزاردهنده است؛ او همچنین افزوده که ملاقات‌های حضوری از سه ماه پیش قطع شده و تنها اجازه ملاقات‌های کابینی وجود دارد.

نسرین ستوده سال گذشته در نامه‌ای به رئیس قوه قضائیه نوشته بود که چون «خوفناک‌ترین» دادسرای ایران به‌طور «غیرقانونی»، همسر و دو فرزندش را به «گروگان» گرفته، ترجیح می‌دهد برای آسیب نرسیدن به آن‌ها از ملاقات‌ خودداری کند.

در این زمینه، جرالد استابرک، دبیر کل سازمان جهانی مبارزه با شکنجه گفته است «اقدامات تنبیهی علیه نسرین ستوده یک بار دیگر سیاست بی‌امان ایران برای به سکوت کشاندن مدافعان حقوق بشر را به نمایش می‌گذارد که تمامی جامعه بین‌المللی باید محکوم کند.»

پیش از واکنش انتقادی شدید برنامه نظارت بر حمایت از مدافعان حقوق بشر که یک برنامه مشترک فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر و سازمان جهانی مبارزه با شکنجه است، سازمان عفو بین‌الملل نیز نسبت به وضعیت او اعتراض کرده است.