احمد قابل، نواندیش دینی و منتقد حکومت ایران پس از یک دوره طولانی بیماری روز دوشنبه یکم آبان در بیمارستان «قائم» مشهد درگذشت. او هفته گذشته دچار سکته مغزی شده بود.

احمد قابل سال گذشته در حالی که در زندان به سر می‌برد با تشخیص تومور مغزی به بیمارستان منتقل شد و تحت عمل جراحی قرار گرفت.

این پژوهشگر دینی اوایل تابستان امسال نیز بار دیگر برای در آوردن ترکش دوران جنگ ایران و عراق، عمل جراحی شد و مدتی نیز دوران نقاهت خود را در بیمارستان میلاد تهران گذراند و سپس به منزلش انتقال بافت.

هادی قابل، برادر او گفته که برخی وضعیت جسمی او را ناشی از جراحات جنگ می‌دانستند و برخی می‌گفتند که دوران زندان و بازداشت و عدم رسیدگی به حالش در تشدید این وضعیت بی‌تاثیر نبوده است.

مرضیه پاسدار، همسر احمد قابل شهریور سال گذشته از وضعیت جمسی همسرش اظهار نگرانی کرده و گفته بود در ملاقات آخر خود در زندان وکیل‌آباد مشهد، چند بار تعادل جسمی‌ خود را در زندان از دست داده است.

به گفته برادرش نیز، او در حالت نیمه فلج در زندان به سر می‌برده و هم‌بندان او گفته بودند که در زندان وضعیت نابسامانی دارد و چند بار زمین خورده و از تخت افتاده و قادر نیست که حتی لباسش را تنش کند.

آقای قابل در سال ۸۸، در حالی که برای مراسم درگذشت آیت‌الله منتظری، استادش، در راه مشهد به قم بود بازداشت و بعد از چند ماه با سپردن وثیقه آزاد شد.

این نواندیش دینی همچنین بار دیگر در شهریور ۸۹ و در پی اظهار نظر در مورد اعدام‌های خودسرانه، دسته جمعی و پنهانی در زندان وکیل آباد مشهد، برای دومین بار بازداشت شد.

او  نهم مرداد سال گذشته به دنبال تایید حکم ۲۰ ماه زندان خود به دادگاه انقلاب مشهد مراجعه کرد و همانجا بازداشت و به «بند قرنطینه» زندان وکیل آباد مشهد منتقل شد.

او بار‌ها با نوشتن نامه‌های سرگشاده و انتقاد از مقام‌های ارشد جمهوری اسلامی، به ویژه آیت‌الله علی خامنه‌ای نسبت به سیاست‌ها و تصمیم گیری‌های آنان موضع‌گیری کرده بود.