«حتی کسی که زبان فارسی نداند، میفهمد این مجلس و دولت مشکل دارند چون رفتارشان این را نشان میدهد.»
این توصیف مسعود پزشکیان، نماینده تبریز و وزیر سابق دولت خاتمی از سخنرانی امروز احمدینژاد در مجلس بیانگر روابط این روزهای دولت و مجلس ایران است.
نمایندگان با فریادهای احسنت خود توصیف نماینده تبریز از جلسه امروز را ستودند، اما گویا برای احمدینژاد این توصیفها چندان اهمیتی ندارد و تنها تریبون مجلس برای او مهم است و بس. در جلسه روز چهارشنبه برای احمدینژاد نه هیات رئیسه بالای سرش مهم بود و نه نمایندگان پیش رو. هرچه نباشد احمدینژاد خود را تنها نماینده مستقیم همه ملت میداند، خصوصا در مقابل نمایندگانی که برخی از آنها با کمتر از ۳۰ هزار رای به مجلس رفتهاند. او« رای ۲۴ میلیونی» خود را که نمایندگان مجلس هم علیرغم اعتراضهای مخالفا،ن رای تائید برآن گذاشتهاند، به رخ میکشد. نمایندگان هم این امکان را ندارند که روزهای سخت را به یاد او بیاورند. روزهایی که پس از اعتراضات انتخابات ریاست جمهورس سال ۸۸ هنگام تحلیف با هلیکوپتر به مجلس رفت و محافظانش را نیز به جلسه علنی برد.
به تعبیرعلی مطهری، نماینده تهران، تریبون امروز مجلس برای محمود احمدینژاد چیزی بود شبیه به تریبون صدا و سیما. تریبونی که او سخنانش را میگوید و دیگران میشنوند. اما چرا احمدینژاد این بار تریبون مجلس را به جای تریبون صدا و سیما انتخاب کرد. او بنا بود چند ماه پیش برای پاسخ دادن به سئوالات نمایندگان به مجلس برود اما امروز در حالی به مجلس رفت که سئوال و جوابی درکار نبود. شاید تعبیر این رفتار احمدینژاد این است که من به مجلس میروم اما آنگونه که خودم میخواهم.
محمود احمدینژاد به مجلس رفت تا درحضور علی لاریجانی، رئیس مجلس به او بگوید اختیار او برای ابطال مصوبات دولت براساس اصل ۱۳۸ قانون اساسی را قبول ندارد. این حرفها را او درتریبون صدا و سیما هم میتوانست بگوید اما گویا گفتن این سخنان درمجلس لذت بیشتری داشت، چرا که یک بار دیگر به مخالفان اصولگرایش ثابت میکرد چارهای جز تحمل او ندارند و حتی هنگام سخنان او باید سکوت کنند و دم برنیاورند. آنان یک بار احمدینژاد را خرداد سال ۹۰ و هنگام معرفی وزیر ورزش هو کردند و با توبیخ رهبر جمهوری اسلامی روبرو شدند.
محمود احمدینژاد درپایان به نمایندگان مجلس گفت که برای بقیه روزش از پیش برنامه تنظیم کرده و به تعبیر دیگر، وقتی برای شنیدن سخنان آنان ندارد، تا ثابت کند این نمایندگان مجلس هستند که محکوم به شنیدن نظرات او هستند و او وظیفهای برای گوش دادن به سخنان آنان ندارد.
ساعاتی پس از ترک جلسه هم لطف الله فروزنده معاون پارلمانی احمدینژاد دعوتنامهای برای علی لاریجانی، رئیس مجلس فرستاد و از رییس مجلس ونمایندگان دعوت کرد تا در دفتر ریاست جمهوری حاضر شوند وبه گفتگو با احمدینژاد بپردازند. معاون احمدینژاد در پایان دعوت نامهاش به سبکی که چندان در دعوتهای رسمی این چنینی معمول نیست نوشت «ضمناً پس از پایان جلسه، جهت صرف شام نیز در خدمت میهمانان ارجمند خواهیم بود.»
به این ترتیب محمود احمدینژاد یک بار دیگر به مجلس ثابت کرد که او روابط بین دولت و مجلس را مدیریت میکند و اگر بنا است نمایندگان مجلس درحضور او سخن بگویند باید با مدیریت او باشد. به سبک معمول این سالها چهرههای شاخص مجلس به ضیافت آقای احمدینژاد نخواهند رفت اما برخی از نمایندگان شهرستانها که اختیار پروژههای حوزه انتخابیهشان دردست دولت و محمود احمدینژاد است از این ضیافت استقبال میکنند تا حداقل بودجهای برای حوزه انتخابیه خود بگیرند و انتخاب دوباره خود را تضمین کنند.
محمود احمدینژاد یک ماه پیش باید همراه با بودجه به مجلس میرفت اما امروز رئیس مجلس پس از یک ماه تاخیر حتی نتوانست از او لایحه بودجه سال آینده را مطالبه کند. او تنها به نمایندگان خبر داد که درباره تاخیر بودجه به رهبری نامه نوشته و رهبری به دولت تذکر داده است.
رئیس جمهور ایران امروز برنامههای جدید خود را هم برای نمایندگان تعریف کرد. طرحهایی چون واگذاری زمینهای کشاورزی و معادن به مردم. برنامههایی که البته از دیدگاه نمایندگان مجلس ساده انگارانه و غیرکارشناسی است. او تلویحا به نمایندگان گفت که باز هم به دنبال هدفمندی یارانهها است. اما چرا او این برنامهها را به نمایندگان مجلس گفت وقتی میداند نمایندگان مخالف برنامههایش هستند و به فاز اول هدفمندی یارانهها اعتراض دارند. شاید به این دلیل که به نمایندگان بگوید قصد دارد این برنامهها را اجرا کند پس درجریان باشند و برای او مانع نتراشند. هر چند موانع آنان چندان برایش مهم نیست.
یک بار محمد دهقان، عضو هیات رئیسه مجلس گفته بود آرزو دارد دولت احمدینژاد تمام شود. علی لاریجانی، رئیس مجلس و دیگر نمایندگان نیز شاید امروز پس از سخنان آقای رئیس جمهور یک بار دیگر آرزوی پایان این دولت را کردند. هرچند آنان پس از سخنان احمدینژاد به او یادآور شدند که اقداماتی نظیر اجرای فازدوم هدفمندییارانهها بعداز رفع مشکلات گام اول و با همراهی مجلس ممکن است اما طبیعتا خودشان خوب میدانند که گوش احمدینژاد بدهکار این حرفها نیست.
امروز احمدینژاد باردیگر با ژست پیروزی از مجلس رفت. برخی از نمایندگان مجلس اما جلسه امروز با احمدینژاد را مثبت ارزیابی کردهاند، شاید از این رو که احمدینژاد امروز با ادبیات آرامتری با آنان سخن گفته و نسبتهای ناروای کمتری را نثارشان کرده است.
برای مردم و ناظرانی که این روزها درهیاهوی دعوای دولت و مجلس کوچکتر شدن سفرههایشان را میبینند شاید جلسه امروز مجلس این حسن را داشت که با این سخنان احمدینژاد که «مردمی که قالی میبافند، نباید روی حصیر باشند» ترانه معین خواننده ایرانی مقیم آمریکا را به خاطر آوردند و آن را در صفحههای فیس بوک خود به اشتراک گذاشتند و خندیدند.
. آنان که بدبینتر بودند شاید این بخش این بخش ترانه معین را بیشتر مناسب حال و هوای این روزها دیدند «نگاه کن بچههای کار چطور تو آب و آتیشان، توی این روزهای سخت کمک خرج پدر میشن.»