شماره جدید نشریه فرهنگی- هنری «دنیای تصویر» پس از یک سال وقفه، با انتشار گزیده‌ای از 100 شماره نخست این نشریه به مناسبت نوروز 88 بر روی دکه‌های روزنامه ‌فروشی قرار گرفت.

شماره جدید نشریه فرهنگی- هنری «دنیای تصویر» پس از یک سال وقفه، با انتشار گزیده‌ای از 100 شماره نخست این نشریه به مناسبت نوروز 88 بر روی دکه‌های روزنامه ‌فروشی قرار گرفت.

شماره جدید دنیای تصویر با عکسی روی جلد مصطفی زمانی، بازیگر نقش یوزارسیف در سریال یوسف پیامبر که در فیلم جدید «آل»‌ بازی می‌کند و مطالبی از داریوش مهرجویی،‌ مسعود کیمیایی و تئو آنجلوپولوس منتشر شده است.

نقد فیلم‌های لیلا، طعم گیلاس، هنرپیشه، بادکنک سفید، روز واقعه و پدرخوانده از جمله مطالب دیگر شماره 184 این نشریه است.

ماهنانه دنیای تصویر در 20 اسفند ماه 1386 به همراه هشت نشریه دیگر از جمله نشریه فرهنگی هنری هفت با حکم هیات نظارت بر مطبوعات توقیف شد.

به گفته علی معلم، مدیرمسئول و سردبیر دنیای تصویر تبلیغ سینمای غرب و استفاده از تصاویر نامناسب از دلایل لغو انتشار این نشریه فرهنگی پس از نزدیک به 15 سال انتشار اعلام شده بود.

توقیف دنیای تصویر که یکی از نشریات محبوب سینمایی در سال‌های گذشته به شمار می‌رود، با اعتراض بسیاری از هنرمندان و سینماگران رو به رو شد.

در فروردین سال 87 گروهی از هنرمندان با صدور بیانیه‌ای خواستار رفع توقیف نشریه دنیای تصویر و نشریه هفت شدند.

بهرام بیضایی، ناصر تقوایی، مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، کامبوزیا پرتوی، کمال تبریزی، کیومرث پوراحمد و جعفر پناهی از جمله 121 سینماگر امضا کننده این بیانیه بودند.

گروهی از سینماگرانی که در دومین جشن نویسندگان و منتقدان سینمایی در تیر 87 برای گرفتن جایزه خود به روی سن رفتند، خواستار ادامه انتشار این دو نشریه‌ شدند.

هرچند مسئولان وزارت ارشاد به درخواست سینماگران برای رفع توقیف دنیای تصویر و هفت توجه نکردند، اما پس از آن در 22 آذر 87 شعبه 27 دادگاه قضایی شهید بهشتی رای هیات نظارت بر مطبوعات مبنی بر لغو امتیاز دنیای تصویر را باطل کرد.

علی معلم در پاسخ به حسن کامران، نماینده اصفهان و عضو هیات نظارت بر مطبوعات که نشریه دنیای تصویر را نشریه‌ای زرد خوانده بود، گفته بود: از نظر اين عده اصولا فيلم‌ها و سريال‌های پربيننده بی‌ارزشند و مجله‌ها و نشريات پرمخاطب، مبتذل. اما فيلم‌ها و سريال‌هایی كه ميلياردها تومان خرج آنها می‌شود و كسی آنها را نمی‌بيند و يا نمی‌خرد، ارزشمند هستند.