یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد تماشای تلویزیون هیچ کمکی به افزایش توانایی زبانی و حرکتی‌ـدیداری کودکان نمی‌کند

براساس آخرین نتایج پژوهشی، تماشای تلویزیون هیچ کمکی به توانایی زبانی و حرکتی- دیداری کودکان نمی‌کند.

چند مرکزتحقیقاتی و دانشگاهی معتبر ازجمله، مرکزرسانه‌ها وبهداشت کودک، بیمارستا‌ن کودکان بوستون و دانشگاه هاروارد، پژوهشی به منظور آزمون رابطه تماشای تلویزیون در دوران کودکی و توانایی زبانی و حرکتی- دیداری در سه سالگی انجام داده‌اند.

نتایج این تحقیق در مجله معتبر آکادمی پزشکان کودکان آمریکا به نام « پزشکی کودکان» منتشر شده است.

بر اساس نوشته‌ای در نیویورک تایمز درباره این پژوهش که در نوع خود بی‌نظیر است، 872 کودک در فواصل مختلف ازتولد تا سه ‌سالگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. طبق گزارش مادران، متوسط مدت زمانی که کودکان زیر دو سال صرف تماشای تلویزیون کرده بودند، یک ساعت و دوازده دقیقه بود. این رقم کمتراز مدت زمانی بود که تحقیقات مشابه قبلی نشان داده‌ بود.

پژوهشگران از آزمون‌های مناسب برای ارزیابی توانایی زبان شنیداری و سه آزمون برای سنجش توانایی حرکتی- دیداری استفاده کردند. متغیرهای مختلفی مربوط به مادر، کودک و خانواده مانند سن مادر هنگام زایمان، درآمد، تحصیلات، وضعیت تاهل، سن کودک، جنسیت، وزن کودک هنگام تولد، مدت زمان شیردهی مادر، نژاد و قومیت، زبان اولیه و مدت زمان خواب روزانه مورد کنترل قرار گرفت.

محققان دریافتند که به نظر نمی‌رسد تماشای تلویزیون در کودکی با توانایی کودک در زبان شنیداری و توانایی حرکتی- دیداری او در سن سه سالگی رابطه‌ای داشته باشد.

نتایج این تحقیق از آن‌جا دارای اهمیت است که از سال 1999 آکادمی پزشکان کودک آمریکا، عدم استفاده از رسانه‌های تصویری را برای کودکان زیر دوسال توصیه کرده بود. داده‌های جدید در سطح ملی آمریکا نشان می‌دهد که 68 درصد کودکان زیر دو سال از این رسانه‌ها به‌طور روزمره استفاده می‌کنند و یک چهارم آنها حتی یک دستگاه تلویزیون در اتاق خوابشان دارند. داده‌های دیگری نیز به دست آمده که نشان می‌دهد کودکان زیر دوسال متولد آمریکا، روزانه بین یک تا دوساعت تلویزیون تماشا می‌کنند.

واقعیت این است که شمار زیادی از کودکان از رسانه‌های تصویری به‌ طور روزانه استفاده می‌کنند و شمار زیادی از والدین معتقدند که این برای رشد کودکان خوب است.

آن چه پژوهشگران را وادار کرده است این پژوهش را انجام دهند، این است که بسیاری از والدین معتقدند که تماشای تلویزیون و ویدیوها برای رشد مغزی کودکان خوب است و به یادگیری آنها کمک می کند.

محققان تاکید می‌کنند که تقریبا تاکنون هیچ شواهدی مبنی بر اثرات مثبت تماشای تلویزیون برای کودکان زیر دو سال وجود ندارد. براساس نتایج این مطالعه هم می‌توان گفت که باوجود تصور والدین، تماشای تلویزیون به رشد زبانی وتوانایی‌های حرکتی- دیداری کودکان هیچ کمکی نمی‌کند. حتی چند مطالعه کوچک و آزمایشی در فاصله دهه 1970 و 1980 اثر منفی تماشای تلویزیون را روی تحول شناختی و زبانی متعاقب آن نشان داده بودند.

نتایج دیگر تحقیقات هم با توجه به وسیله اندازه‌گیری یا براساس محتوای برنامه‌های تلویزیون در مورد کودکان بالای سه سال، متفاوت و گاه متناقض بوده‌ است.

به این ترتیب می‌توان به این نتیجه رسید که به دلیل حساسیت رشد مغز در دو سال اول زندگی، لازم است تلویزیون و سایر وسایل الکترونیکی از زندگی کودکان این سن حذف شود. تماشای تلویزیون باعث می‌شود که ذهن در حال رشد کودک، سطوح غیرطبیعی تحریک را تجربه کند. کودکانی که درسنین کودکی در معرض چنین تحریکی قرارمی‌گیرند، انتظار آن را بعدها درزندگی خود در آینده دارند که منجر به سازگاری دشوار با سرعت آرام مدرسه و تکالیف آن می‌شود.

این موضوع زمانی بدتر می‌شود که سازندگان برنامه‌های تلویزیونی برای کودکان به منظور نگه ‌داشتن توجه و علاقه کودک، تصاویر را به‌سرعت تغییر می‌دهند و این هم به تاثیرات نامطلوب آن می‌افزاید. درصورتی که سایر تاثیرهای منفی مانند عدم درک کودک از بسیاری از محتوای فیلم و آگهی، وجود تصاویر و صحنه‌های ترسناک و غیر واقعی و بازداشتن کودک از تحرک و کاوش را هم در نظر بگیریم، توصیه آکادمی پزشکان کودک آمریکا برای عدم استفاده از رسانه‌های تصویری برای کودکان زیر دو سال کاملا خردمندانه به نظر می‌رسد.