نسخه آرشیو شده

تاریخ شفاهی ادبیات و روایت روشنفکری ایران
محمدعلی سپانلو/ بی.‌بی.‌سی فارسی
از میان متن

  • از نگاه محمدعلی سپانلو، روشنفکر کسی است که هیچ‌گاه اشتباه نمی‌کند، اما روشنفکر معنای خاصی هم دارد و مرزهای آن باید از مفاهیمی مانند نخبه یا باسواد جدا شود.
موضوع مرتبط

مردمک
یکشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۸۸ - ۰۲:۰۱ | کد خبر: 9046

محمدعلی سپانلو، شاعر و نویسنده ایرانی به تازگی ویرایش نهایی کتاب تاریخ شفاهی ادبیات را به پایان رسانده است.

محمدعلی سپانلو، شاعر و نویسنده ایرانی به تازگی ویرایش نهایی کتاب تاریخ شفاهی ادبیات را به پایان رسانده است.

این کتاب شامل یک گفت‌وگوی بلند با محمد‌علی سپانلو است که توسط اردوان امیری‌نژاد و محسن فرجی انجام شده است.

سپانلو در کتاب تاریخ شفاهی ادبیات که قرار است زیر نظر محمد‌هاشم اکبریانی و توسط نشر ثالث منتشر شود، تنها خاطرات خود را بیان نکرده و روایتی از تاریخ روشنفکری ایران را هم فراهم آورده است.

محمد‌علی سپانلو در این کتاب گذشته از یاد خاطرات خود، درباره مسائلی چون وقایع پشت پرده روشنفکری ایران که با تاریخ معاصر گره خورده، سخن گفته است.

از نگاه سپانلو، روشنفکر کسی است که هیچ‌گاه اشتباه نمی‌کند، اما روشنفکر معنای خاصی هم دارد و مرزهای آن باید از مفاهیمی مانند نخبه یا باسواد جدا شود.

تاریخ شفاهی ادبیات، شامل 40 ساعت گفت‌وگو است و سپانلو هرجا که لازم بوده، مطالبی را اضافه کرده است.

اکنون آثاری از محمدعلی سپانلو از جمله «قایق‌سواری در تهران» که بخشی از یک آنتولوژی شعری است و پیش از این هم منتشر شده، چاپ چهارم ترجمه رمان «مقلدها»، چاپ دوم «گزیده اشعار»، چاپ دهم ترجمه نمایشنامه «عادل‌ها» در انتظار گرفتن مجوز انتشار به سر می‌برد.

پیاده‌روها، پاتوق شاعران و نویسندگان

شاعر«پیاده‌روها» در کتاب تاریخ شفاهی ادبیات از پاتوق‌های هم نسل‌های خود نیز می‌گوید؛ «یک پیاده‌رو طولانی در فاصله میدان مخبرالدوله تا چهارراه یوسف‌آباد که اگر در این پیاده‌رو قدم می‌زدی تمام هنرمندان آن روزگار را می‌دیدی.»

به گفته سپانلو، در این راسته از قهوه‌خانه ارزان ‌قیمت تا کافه متوسط و گران، پاتوقی پیدا می‌شد که هرکس با هر حجم جیب، ساعتی استراحت کند.

در همین پیاده‌روها بود که شاعران و نویسندگانی چون نصرت رحمانی، منوچهر آتشی، احمد‌رضا احمدی، فرخ تمیمی، سهراب سپهری، فروغ فرخزاد، مهرداد صمدی، بهرام صادقی وغلام حسین ساعدی دور هم جمع می‌شدند و در گفت‌وگوهای ادبی و نیمه ادبی چیزی می‌نوشیدند وقرارروز دیگر را می‌گذاشتند.

رگه‌های طنز و تخیل

محمدعلی سپانلو که در سال 1342 نخستین مجموعه شعرش را با عنوان «آه ... بیابان» روانه بازار کتاب کرد، این روزها مشغول آماده کردن هفدهمین مجموعه شعرش با نام «فانتزی‌ها» است.

سپانلو می‌گوید که در مجموعه فانتزی‌ها از منظر تخیل به جهان و روابط انسان‌ها نگریسته است.

پیش از این هم در دیگر شعرهای سپانلو نشانه‌هایی از طنز و تخیل دیده می‌شد، به‌ویژه در مجموعه تازه او که با نام «کاشف از دست رفته‌ها» توسط انتشارات نگاه منتشر شده است.

این مطلب را به اشتراک بگذارید

آگهی