روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال نگرش دولت سوئد به دولت ایران را به‌شدت مورد انتقاد قرار داده‌ است.

روزنامه وال استریت ژورنال در مقاله‌ای به تحلیل روابط ایران و سوئد پرداخته و می‌نویسد: در شرایطی که بیشتر کشورهای دمکرات در غرب خواستار افزایش فشار بر ایران هستند تا برنامه هسته‌ای خود را کنار بگذارد، سوئد از ایران حمایت می‌کند.

کارل بیلت، وزیر امور خارجه سوئد، تردید دارد که ایران به سمت هسته‌ای شدن پیش می‌رود و حتی تلاش کرده است اتحادیه اروپا را از تشدید تحریم‌‌ها علیه ایران منع کند.

آقای بیلت همچنین در وبلاگ خود قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را که زمینه قانونی تحریم اتحادیه اروپا علیه ایران را فراهم کرده، زیر سوال برده است. این وزیر دولت سوئد حتی از بیانیه تهران درمورد تبادل سوخت که با میانجی‌گری برزیل و ترکیه در ماه مه (فروردین) صادر شد، حمایت کرده است.

این در شرایطی بود که تبادل سوخت از برنامه غیرقانونی هسته‌ای ایران جلوگیری نمی‌کرد، بلکه تهران را از تحریم‌های دیگر نجات می‌داد.

بی‌احترامی به سازمان ملل

با توجه به اینکه احترام به نهادهای بین‌المللی در سوئد همانند انجام «فرایض دینی‌» است، زیرسوال بردن تصمیم‌های سازمان ملل ازسوی آقای بیلت مانند توهین به «مقدسات» شناخته می‌شود.

در این کشور مدرن اسکاندیناوی سازمان ملل به عنوان «ناظر عالی» جای خدا نشسته است و دولت‌های سوئدی فارغ از گرایش‌های سیاسی سازمان ملل را به عنوان «داور و راهنمای نهایی» در امور بین‌الملل پذیرفته‌اند.

بی‌اعتنایی به حقوق بشر

سوئد کشوری است که از دیرباز از جنبش‌های دموکراسی خواهی در سراسر جهان حمایت کرده است، اما آقای بیلت برخلاف باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا که به‌طور فعال از جنبش دموکراتیک مخالف حکومت ایران حمایت  می‌کند، به حقوق بشر ازجمله آزادی دین در ایران بی‌اعتنا بوده است.

زمانی که لنارت ساکردئوس، نماینده پارلمان سوئد، از افزایش آزار و اذیت مسیحیان در ایران سخن گفت آقای بیلت به او اطمینان داد که سوئد به این موضوع توجه خواهد کرد و در برنامه بازنگری پرونده حقوق بشر ایران (در فوریه 2010) آن را به شورای حقوق بشر سازمان ملل برد.

این در شرایطی است که از میان تمام نهادهای تحت نظر سازمان ملل، شورای حقوق بشر احتمالا ناتوان‌ترین نهاد در اجرای وظایف خود به‌شمار می‌رود، زیرا این شورا تحت سلطه دیکتاتورهایی است که از عضویت خود برای پوشاندن نقض حقوق بشر دیگر اعضا بهره‌برداری می‌کنند.

با این اوصاف آقای بیلت هم می‌داند که شورای حقوق بشر سازمان ملل پرونده حقوق بشر ایران را جدی نمی‌گیرد.

نرم‌خویی در برابر دیکتاتورها

مخالفت آقای بیلت برای اعمال فشار بر حکومتی که وحشیانه مردم خود را سرکوب می‌کند در تضاد شدید با گفته‌های پیشین او درمورد دولت‌های دیکتاتوری مانند اتحاد جماهیر شوروی سابق است.

کارل بیلت، که زمانی که نماینده عالی حوزه بالکان در سازمان ملل بود، خود را متعهد به ایجاد صلح نشان داده، اما زمانی که موضوع به ایران و خاورمیانه می‌رسد، تمایل دارد که نسبت به بسیاری از دولت‌های دیکتاتوری‌ نرم‌خود باشد، ولی به اسرائیل سخت بگیرد.

دمشق میزبان رهبران سوئد و ایران

پاییز سال گذشته یک روزنامه سوئدی بدون ارائه کوچک‌ترین مدرکی مقاله‌ای درمورد قاچاق و فروش اعضای بدن فلسطینی‌ها توسط اسرائیل نوشت، اما آقای بیلت درمورد این مقاله یهودی‌ستیز نه تنها اقدامی نکرد، بلکه سفر خود را نیز به اسرائیل لغو کرد.

کارل بیلت چندماه بعد به سوریه رفت که یکی از دیکتاتورهای منطقه و متحد نزدیک ایران است و در آن زمان که آقای بیلت در دمشق بود، بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه، میزبان محمود احمدی‌نژاد و رهبران حزب‌الله و حماس هم بود و بن لادن تنها غایب مجلس بود.

نویسنده مقاله در انتها نتیجه‌گیری می‌کند که جهان غرب باید برای جلویگیری از هسته‌ای شدن ایران متحد باشد و به پیشرفت حقوق بشر و دموکراسی درخاورمیانه کمک کند، اما به‌نظر می‌رسد که آقای بیلت دستورعمل متفاوت و دوستان نادرستی دارد.