یکی از مراجع تقلید شیعه در قم گفته است که زندانی‌کردن زنان جز در موارد خاص و جداکردن آن‌ها از خانواده، همسر و به ویژه فرزندان امری نامطلوب و گناه کبیره است.
این اظهارات آیت‌الله اسدالله بیات زنجانی که امروز دهم تیر در وب‌سایت کلمه منتشر شده، پاسخی به یک استفتا در مورد وضعیت نسرین ستوده، نرگس محمدی و محمد صدیق کبودوند، سه زندانی سیاسی است که از فرزندانشان دور هستند.
به گفته این مرجع تقلید، اگر آن‌ها دچار بیماری و کسالت شوند، کسانی که منجر به دوری آن‌ها شده‌اند، عملی «غیر اخلاقی» انجام داده و «گناه کبیره» مرتکب شده‌اند.
آیت‌الله بیات زنجانی گفته است باید در صلاحیت فردی که مرتکب این عمل می‌شود، تجدید نظر شود چرا که غیر اخلاقی نشان‌دادن چهره اسلام، عملی قبیح و مشکوک است.
هفته گذشته نرگس محمدی در نامه‌ای به دادستان تهران هشدار داد که وضعیت جسمی او در زندان زنجان به مرحله خطرناک رسیده و مقام‌های امنیتی، مسئول «مرگ تدریجی و عامدانه» او هستند.
این فعال حقوق بشر که دو فرزند خردسال دارد، از سال ۸۹ به بیماری حاد عصبی دچار شد که به صورت ناخودآگاه زمین می‌خورد و روزانه باید یازده قرص مصرف کند.
او که ابتدا در سال ۸۸ بازداشت و به یازده سال حبس تعزیری محکوم شده بود، سال گذشته در دادگاه تجدیدنظر به شش سال زندان محکوم شد و روز دوم اردیبهشت توسط ماموران وزارت اطلاعات زنجان بازداشت و راهی زندان شد.
به گفته خانم محمدی، رفت و آمد برای مادر همسرش که مسئولیت نگهداری از دو کودک او را بر عهده گرفته دشوار شده و این در حالی است که تقی رحمانی، همسر او، چندماه پیش مجبور به ترک ایران شد و اکنون در پاریس زندگی می‌کند.
نسرین ستوده، وکیل دادگستری و عضو کانون مدافعان حقوق بشر نیز که شهریور سال گذشته در دادگاه تجدیدنظر به شش سال زندان تعزیری و ۱۰ سال محرومیت از وکالت محکوم شد، دو فرزند خردسال دارد.
او در تابستان سال گذشته در نامه‌ای به رئیس قوه قضائیه نوشته بود که چون «خوفناک‌ترین» دادسرای ایران به‌طور «غیرقاونی»، همسر و دو فرزندش را به «گروگان» گرفته، ترجیح می‌دهد برای آسیب نرسیدن به آن‌ها از ملاقات خودداری کند.
محمد صدیق کبودوند نیز که یکی از فعالان برجسته حقوق کرد‌ها در ایران است، به خاطر بیماری حاد فرزندش درخواست مرخصی کرده اما مسئولان قضائی با آن موافقت نکرده‌اند.
به نوشته وب‌سایت کلمه، این برنده جایزه جهانی آزادی بیان، در اعتراض به این وضعیت از یک ماه و نیم پیش اعتصاب غذا کرده و این در حالی که از ناراحتی‌های قلبی، عروقی رنج می‌برد.
او که در سال ۱۳۸۶ بازداشت شد، به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی، تبلیغ علیه نظام و نشر اکاذیب و مخالفت با قوانین جزایی ایران مانند سنگسار» به یازده سال زندان محکوم شده و از آن زمان تا کنون به مرخصی نیامده است.
براساس گزارش دیده‌بان حقوق بشر سازمان ملل آقای کبودوند تیرماه سال ۸۹ با نوشتن نامه سرگشاده‌ای به دفتر دادستانی تهران گفته بود که دچار اختلالات مغزی و اعصاب شده و هوشیاری خود را از دست داده است.
در خرداد ماه، فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، جامعه دفاع از حقوق بشر ایران، گزارشگران بدون مرز و شیرین عبادی با انتقاد از وضعیت حقوق بشر و به خصوص زندانیان سیاسی، درمورد به خطر افتادن جان زندانیان بیمار هشدار دادند.
هم‌زمان با انتشار نامه شیرین عبادی، برخی از مراجع تقلید شیعه و منتقد حکومت مانند آیت‌الله اسدالله بیات زنجانی، یوسف صانعی، عبدالکریم موسوی اردبیلی نسبت به بازداشت نرگس محمدی ابراز تاسف کردند.
پیش‌تر پنج چهره عمده ملی‌مذهبی در نامه‌ای سرگشاده به رهبر جمهوری اسلامی، از او خواستند که زندانیان سیاسی به ویژه افراد بیمار را به دلیل «مصالح کشور» و «شرایط خطیر کنونی» آزاد کند.
