یافته‌های یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که ۵۰ دقیقه مکالمه با تلفن‌های بی‌سیم و همراه کافی است تا فعالیت ناحیه‌ای از مغز را که به گوش نزدیک‌تر است تغییر دهد.

دکتر نورا والکو، سرپرست این پژوهش که نتایج‌اش در مجله «انجمن پزشکی آمریکا» منتشر شده، در این باره می‌گوید آن‌چه او و همکاران‌اش مشاهده کرده‌اند این است که در ناحیه‌ای از مغز که به گوشی تلفن و به خصوص آنتن آن نزدیک است، متابولیسم گلوکز افزایش نشان داده است.

بر اساس نتایج این پژوهش که در انستیتوی ملی بهداشت آمریکا انجام شده، هنوز احتمال آسیب‌رساندن این امر بر مغز ناشناخته است.

سرپرست این پژوهش گفته است که بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر نمی‌توان به نگرانی‌های ناشی از رابطه بین استفاده از تلفن‌های همراه و سرطان مغز پاسخ داد.

مغز در فعالیت‌های خود برای ایجاد انرژی از سلول‌های گلوکز استفاده می‌کند و به طور طبیعی برای این فعالیت‌‌ها گلوکز مورد نیاز را تولید می‌کند.

افزایش متابولیسم گلوکز نشانه‌ای از فعالیت مغز به شمار می‌آید و پژوهش حاضر اولین پژوهشی است که به طور خاص به آزمایش چگونگی واکنش مغز به میدان‌های الکترومغناطیس ناشی از سیگنال‌های تلفن‌های بی‌سیم پرداخته است.

گروه پژوهشی والکو در سال ۲۰۰۹، مغز ۴۷ فرد بالغ را هنگام نگهداشتن تلفن همراه کنار گوش به مدت ۵۰ دقیقه (به حالت روشن ولی بی‌صدا) و نیز یک بار در همان حالت اما با تلفن همراه خاموش بررسی کردند.

نتایج اگرچه حاکی از تغییر در متابولیسم مغز به طور کلی نبود  اما نشان داد که در ناحیه نزدیک به آنتن، هفت درصد افزایش متابولیسم مغز وجود داشته که به نظر دانشمندان قابل ملاحظه است.

نورا والکو خود گفته است که او نسبت به اثر اشعه ضعیف الکترومغناطیس ناشی از تلفن همراه روی فعالیت مغز «شگفت‌زده» شده اما افزوده که این یافته‌، تاثیر تلفن همراه در ایجاد سرطان را روشن نمی‌کند.

به نظر او این پژوهش صرفا نشان می‌دهد که مغز انسان نسبت به اشعه الکترومغناطیس تلفن‌های بی‌سیم و تلفن‌های همراه حساس است.

یافته‌های پژوهشی تا چه حد قابل اعتناست

استفاده از تلفن‌های بی‌سیم و تلفن‌های همراه از زمان ایجاد آن در اوایل تا اواسط دهه ۸۰ میلادی تاکنون در سراسر جهان به شدت افزایش یافته به طوری که در حال حاضر شمار آن به ۵ میلیارد تلفن همراه رسیده است.

به نوشته خبرگزاری رویترز، برخی پژوهش‌ها رابطه استفاده از تلفن‌های بی‌سیم و افزایش خطر سرطان‌های مغز را نشان داده‌اند اما مطالعه بزرگ سازمان جهانی بهداشت در این زمینه بدون نتیجه قطعی منتشر شد.

در یک متاآنالیز که به تازگی منتشر شد تحلیل پژوهش‌های مختلف درباره خطر ایجاد تومورهای مغزی نشان داد استفاده دراز مدت از تلفن همراه می‌تواند خطر رشد تومورمغزی خوش‌خیم «نوروم آکوستیک» و تومور بدخیم «گلیوما» را تقریبا دو برابر کند.

کارشناسان، نتایج پژوهش اخیر را «چشمگیر» ‌ارزیابی کرده‌اند اما افزوده‌اند که این یافته باید با احتیاط تعبیر شود.

هنری لائی از دانشگاه واشنگتن در سیاتل آمریکا و دکتر لنارت هاردل از بیمارستان دانشگاهی در سوئد در تفسیری که در حاشیه گزارش علمی درباره این پژوهش نوشته‌اند تصریح می‌کنند که «اگرچه تغییر زیستی ناشی از افزایش متابولیسم گلوکز ناشی از استفاده طولانی از تلفن بی‌سیم ناشناخته است اما نتایج ایجاب می‌کند که بررسی‌های بیشتری در این‌باره انجام شود.»

پروفسور پاتریک هاگارد از کالج دانشگاهی لندن نیز گفته که نتایج این پژوهش از آن نظر جالب است که مستقیما اثر سیگنال‌های تلفن‌های همراه روی کنش مغز را نشان می‌دهد.

اما در عین حال اضافه کرده که نوسانات حتی بزرگتری در مقدار متابولیسم مغز به طور طبیعی مثلا به هنگام فکرکردن رخ می‌دهد. به نظر او پژوهش‌های دیگر در آینده باید تاثیرات احتمالی آن بر سلامتی انسان‌ها را بررسی کنند.

جان والز سخنگوی انجمن تلفن‌های بی‌سیم به خبرگزاری رویترز گفته است که شواهد علمی تاکنون حاکی از آن بوده که وسایل بی‌سیم در مدت زمان محدود شده از سوی «کمیسیون ارتباطات فدرال آمریکا»، اثرات منفی روی سلامتی انسان‌ها ندارد.

دکتر نورا والکو، سرپرست پژوهش حاضر به سی.ان.ان گفته است که آسیب مغزی پیشین می‌تواند مواجهه با امواج الکترومغناطیس ناشی از تلفن همراه را برای فرد خطرناک سازد.

او افزوده است که این امر در کودکان به دلیل نازک بودن جمجمه آن‌ها حتی خطرناک‌تر است و اشعه الکترومغناطیس می‌تواند عمیق‌تر در مغز آنها نفوذ کند.

دکتر والکو توصیه می‌کند، با توجه به این‌که مغز نسبت به اشعه الکترومغناطیس -در صورت نزدیک بودن- حساس است، افراد گوش خود را از آنتن موبایل دور نگه دارند.

او می‌گوید از زمانی که کار پژوهشی در این زمینه را در انستیتوی بهداشت آمریکا آغاز کرده از هدفون به جای گرفتن تلفن همراه کنار گوش استفاده می‌کند و می‌افزاید: «من نمی‌گویم که خطری در این زمینه وجود دارد اما اگر چنین است چرا از آن پیشگیری نکنم؟»