محمدرضا سرشار (رهگذر) با انتقاد شدید از نویسندگانی همانند صادق هدایت، وی را به دلیل آنچه توهین به مقدسات نامید، هم ردیف سلمان رشدی،نویسنده کتاب آیات شیطانی دانست.
صادق هدایت بیشتر از سلمان رشدی به پیامبر توهین کرد.
این بخشی از سخنان محمدرضا سرشار در مراسم نقد و بررسی کتاب جدیدش « آنک آن یتیم نظر کرده» بود.
سرشار از نویسندگانی که در طول تاریخ در نوشتههایشان از پیامبران و شخصیتهای مذهبی از « خط قرمز» عبور کردهاند به شدت انتقاد کرد و گفت: غرب از رنسانس به بعد دین را حذف كرد و رابطه انسان و خدا را به یك رابطه خصوصی تقلیل داد؛ مثل همین «كازانتزاكیس» كه خدا نبخشدش. دیگران بعد از او هم پیامبران را به استهزا گرفتند؛ مثلا حضرت مسیح را با كروات و شلوار جین در خیابانهای امروز پاریس نشان دادند.
وی در میان نویسندگان ایرانی، نوشتههای صادق هدایت و احمد کسروی را به شدت مورد مذمت قرار داد و آنها را مصداق اهانت به مقدسات دانست.
او خاطر نشان کرد: صادق هدایت هم این اهانتها را میكند؛ با این تفاوت كه حرفهایش را در لفافه میزند. اهاناتی كه هدایت به حضرت علی (ع) و پیامبر اسلام (ص) و دیگر پیامبران میكند دست كمی از كسروی ندارد و در حد سلمان رشدی است.
سلمان رشدی نویسنده بریتانیایی است که به دلیل نوشتن کتاب «آیات شیطانی» از سوی امام خمینی، فتوای قتلش صادر شد.
سرشار و انجمن قلم ایران
محمدرضا سرشار معروف به رهگذر از اعضای انجمن قلم ایران است که از سال 1378 در تقابل با کانون نویسندگان ایران پایهگذاری شد و از اعضایش میتوان به حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه کیهان اشاره کرد.
اطلاعات کلیدی صادق هدایت | |
تولد | 28 بهمن 1281 تهران، ایران. |
مرگ | 19 فروردین 1330 پاریس، فرانسه. |
مدفن | گورستان پرلاشز پاریس |
زمینه فعالیت | نویسنده، مترجم |
سبک | رمان |
محل زندگی | ایران، هندوستان، فرانسه |
نهاد مرتبط | دانشکدهٔ هنرهای زیبای تهران |
والدین | هدایتقلی هدایت اعتضادالملک و نیرالملوک |
پیشه | حسابدار بانک ملی ایران، کارمند وزارت خارجه |
وی در سال 1385، در زمان دولت نهم و وزارت محمد حسین صفار هرندی نشان درجه یک هنری (معادل دکتری) دریافت کرد.
وی در انتخابات هفتم و هشتم مجلس شورای اسلامی کاندیدای نمایندگی بوده ولی موفق به ورود به مجلس نشده است.
برخی بر این باورند که انجمن قلم ایران که خود را یک نهاد غیردولتی و غیرسیاسی مینامد رابطه نزدیکی با گروههای اصولگرا دارد. از میان اعضای صاحب نام سیاسی عضو این انجمن میتوان غلامعلی حداد عادل، رییس مجلس هفتم را نام برد.
بسیاری از نویسندگان این انجمن خود را «نویسندگان مسلمان» مینامند و بر باورهای دینی و اشاعهی آنها تاکید دارند.
ایجاد تشکلهایی همانند انجمن قلم ایران در برابر نهادهایی که به گقته برخی مقامات «لیبرال» هستند، پدیدهای است که در سالها اخیر بسیار مشاهده شده است. از یکی دیگر از این تشکلها میتوان به «انجمن روزنامه نگاران مسلمان» اشاره کرد که برای مقابله با « انجمن صنفی روزنامه نگاران» آغاز به کار کرده است.
کانون نویسندگان ایران
کانون نویسندگان ایران که یکی از قدیمیترین نهادهای غیر دولتی و غیر سیاسی متعلق به نویسندگان ایرانی است چندی پیش بار دیگر توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی غیرقانونی اعلام شد.
محسن پرویز، معاون فرهنگی وارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، طی مصاحبهای با ایرنا، در این خصوص گفت: هیچ نهاد رسمی با عنوان «كانون نویسندگان» در كشور به ثبت نرسیده و نهادی با این عنوان كه مجوزی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت كرده باشد، وجود خارجی ندارد.
وی برخورد با این تشکیل را وظیفه دستگاههای ذیربط دانست و اعلام کرد که « جایی كه فعالیت فرهنگی و مجوز ندارد، قانون باید با آن برخورد كنند».
کانون نویسندگان ایران از سال 1381 به دلیل برخوردهای دولتی با این نهاد نتوانسته است مجمع عمومی سالانه خود را برگزار کند و انتخابات هیئت دبیره آن که چندی پیش، پس از 6 سال، برگزار شد، توسط آرایی که از طریق پست به دبیرخانه آن ارسال گردید، به انجام رسید.
این انتخابات در حالی برگزار شد که چندی پیش گفته شد که محمود دولت آبادی از اعضای این کانون به وزارت ارشاد فرا خوانده و از وی خواسته شد که این انتخابات صورت نگیرد.
سیمین بهبهانی از اولین بانیان این کانون که در سال 1347 فعالیت خود را آغاز کرده است، در این زمینه میگوید: کانون همیشه درچارچوب وظایفی که منشور و اساسنامه برایش در نظر گرفته بوده عمل کرده وهرگز کارغیر قانونی نکرده است.
وی به تلاش سی ساله خود و همکارانش برای گرفتن مجوز اشاره میکند که و خاطر نشان میکند عدم پاسخگویی به پاسخ آنها برای گرفتن مجوز گناه آنها نیست.
اعضای کانون نویسندگان چه در زمان حکومت سابق و چه پس از انقلاب اسلامی همواره به دلیل فعالیتهایشان با محدودیت روبرو بودهاند.
اعضای این کانون تا کنون بارها دستگیر و بازجویی شدند و دو تن از اعضای آن یعنی محمد مختاری و محمد جعفر پوینده در سال 1377 به دست برخی عناصر وزارت اطلاعات به قتل رسیدند.