وب سایت ملی مذهبی در خبری از ملاقات روز شنبه نرگس محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر با خانواده‌اش نوشت که وضعیت جسمی این زندانی سیاسی وخیم‌تر از قبل شده اما علاء‌الدین کریمی، رئیس زندان زنجان با انتقال خانم محمدی به بیمارستان برای معالجه مخالفت می‌کند.
بر اساس این گزارش که عصر یکشنبه، ۱۱ تیرماه منتشر شده، خانم محمدی روزی دو سه بار دچار فلج عضلانی می‌شود و باز هم با صورت کبود شده در ملاقات کابینی حاضر شده است و در این مدت هشت کیلو از وزن بدنش کم شده است.
گفته شده است که خانم محمدی به دلیل این بیماری روز شنبه، ۱۰ تیرماه، ساعاتی قبل از ملاقات با خانواده، در دستشویی زندان به زمین افتاد و دور چشمانش به شدت کبود شد.
در عین حال، خانواده خانم محمدی بعد از مراجعه به زندان زنجان اجازه حضور در سالن ملاقات‌های حضوری را پیدا نکرده و از پشت کابین این ملاقات انجام شد.
این خبر می‌افزاید در حالی که چهارم تیرماه دادسرای زندان اوین تهران با انتقال خانم محمدی به بیمارستان برای درمان موافقت کرده اما علاء‌الدین کریمی، مدیر کل زندان‌ها و اقدامات تامینی و تربیتی استان زنجان تاکنون از خارج شدن خانم محمدی از زندان جلوگیری کرده است.
خانواده خانم محمدی با اعتراض نسبت به این موضوع و امکان وقوع «فاجعه» برای فرزندشان اعلام کرده‌اند که آقای کریمی تاکنون دلیلی برای مخالفت با درمان این زندانی سیاسی ارائه نداده است.
نرگس محمدی از سال ۸۹ به بیماری حاد عصبی دچار شده که به صورت ناخودآگاه زمین می‌خورد و روزانه باید ۱۱ قرص مصرف کند.
به گفته این فعال حقوق بشر وقتی او ۲۰ خردادماه ۱۳۸۹ وارد بازداشتگاه اوین شد در سلامتی کامل قرار داشت. اما ۱۰ تیرماه همین سال به دلیل وضعیت جسمی نامناسب از زندان اوین به بیمارستان منتقل شد که تشخیص پزشکان ابتلای او به بیماری خطرناک اعصاب و روان آزاد بود.
خانم محمدی در نامه‌ای که هفته گذشته به دادستان تهران نوشت تصریح کرد که پس از مراقبت‌های متعدد پزشکی با مصرف روزانه ۱۸ قرص از بیمارستان مرخص شده اما در حال حاضر به دلیل انتقال غیر قانونی به زندان زنجان و قرار دادن او در بند محکومان به اعدام شامل قتل عمد، اعدام به دلیل مواد مخدر و زنان دارای رفتارهای غیر متعادل روانی و بیماری‌های خطرناک به طور مداوم دچار استرس شده که برای او مانند خوراندن جام زهر کشنده است که لحظه به لحظه او را به مرگ نزدیک‌تر می‌کند.
این فعال حقوق بشر ابتدا در سال ۸۸ بازداشت و به ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم شده بود اما دو سال بعد در دادگاه تجدیدنظر به شش سال زندان محکوم شد و روز دوم اردیبهشت توسط ماموران وزارت اطلاعات زنجان بازداشت و راهی زندان شد.
تقی رحمانی، همسر این فعال حقوق بشر هم که حدود ۱۴ سال از عمر خود را در زندان‌های ایران گذرانده است چندماه پیش مجبور به ترک ایران شد و اکنون در پاریس زندگی می‌کند.
پدر و مادر خانم محمدی در زنجان زندگی می‌کنند اما او به همراه دو فرزند خردسال خود در تهران زندگی می‌کرد و در حال حاضر هم مادر آقای تقی رحمانی که ساکن تهران است از کودکان او نگهداری می‌کند و آن‌ها را به ملاقات‌های هفتگی مادرشان می‌برد.
نرگس محمدی در «رنج نامه‌ای» که چهار روز پیش منتشر شد با تشریح وضعیت نامساعد جسمی خود روزها و شب‌های دوری از کودکان پنج ساله‌اش را دردناک توصیف کرد.
این فعال حقوق بشر نوشته است سوم اردیبهشت ماه ۸۹ ماموران در حالی برای انتقال او به زندان مراجعه کردند که کیانا دختر سه ساله‌اش را از بیمارستان و پس از عمل سنگینی به خانه آورده بود.
در این نامه آمده است: مامورین بالای سرم ایستاده بودند. نمی‌توانستم کیانا را آرام کنم. هر بار آمدم از او دور شوم با صدای گریان و لرزان می‌گفت: «مامان منو ببوس». باز می‌گشتم و می‌بوسیدم. پس از سه بار تکرار خواسته‌اش او را با هزار درد ترک کردم. جسمم راه زندان می‌پیمود و روحم راه سرگردانی و حیرانی و صدای چکه‌های خون را از درونم می‌شنید.
اسماعیل گرامی مقدم، مشاور مهدی کروبی بعد از انتشار نامه نرگس محمدی با انتقاد از رئیس قوه قضاییه خطاب به او نوشت «هرکسی رنج نامه نرگس محمدی را بخواند یا بشنود و از شدت غم و غصه بمیرد بر او عیب نیست.»
انتقال نرگس محمدی به زندان در این مدت اعتراض مجامع حقوق بشری مانند فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، جامعه دفاع از حقوق بشر ایران، گزارشگران بدون مرز و شیرین عبادی ایرانی برنده جایزه صلح نوبل را به دنبال داشته است.
شیرین عبادی، رئیس کانون مدافعان حقوق بشر ایران، از کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل خواسته از امکانات قانونی خود برای آزادی نرگس محمدی استفاده کند تا این فعال حقوق بشر بتواند برای درمان از زندان خارج شود.
یکی از مراجع تقلید شیعه در قم هم دهم تیرماه گفت که زندانی‌کردن زنان جز در موارد خاص و جداکردن آن‌ها از خانواده، همسر و به ویژه فرزندان امری نامطلوب و گناه کبیره است.
آیت‌الله اسدالله بیات زنجانی این پاسخ را به یک استفتا که در مورد وضعیت نسرین ستوده، نرگس محمدی و محمد صدیق کبودوند، سه زندانی سیاسی که از فرزندانشان دور هستند ارائه داده است.
وضعیت سلامتی زندانیان عقیدتی و سیاسی در ایران از سال ۱۳۸۸ و بعد از انتخابات مناقشه برانگیز ریاست‌جمهوری پای ثابت اعتراضات خانواده‌های زندانیان و مجامع حقوق بشری تبدیل شده است.
