شهرداری تهران طی یک طرح ضربتی سعی دارد کودکان خیابانی از سطح تهران را پاک کند.
پاک کردن خیابانها از حضور کودکان خیابانی، در راس اقدامات شهرداری قرار گرفت.
شهرداری تهران، از روز گذشته یک طرح ضربتی برای جمع کردن کودکانی که در خیابان کار می‌کنند و به کودکان خیابانی معروف شده‌اند آغاز کرده است.
اداره کل آسیب های اجتماعی شهرداری تهران اعلام کرد که پس از انجام عملیات، پیش بینی لازم جهت اسکان و نگهداری این افراد در اماکن مناسب توسط شهرداری به عمل آمده است.
سید نجم الدین محمدی ، مدیر کل آسیب های اجتماعی شهرداری تهران نیز با اشاره به افزایش حضور کودکان دستفروش در سطح شهر تهران ، گفت: بیشتر این کودکان در فاصله سنی 8 تا 18 سال هستند و به دست فروشی ، فال فروشی ، اسپندی و مشاغلی این چنینی مشغول هستند .
وی خاطر نشان کرد ، با توجه به حجم گسترده معضل کودکان خیابانی ، کودکان کار و کودکان اتباع بیگانه ، محل مناسبی برای ارجاع و ساماندهی کودکان توسط نهادهای ذی صلاح وجود ندارد و شهرداری با توجه به قوانین موجود و شرح وظایفی که درمصوبات هیات وزیران مقررشده ، شناسایی ، جذب و ارجاع کودکان به مراکز بهزیستی را انجام می دهد .
بر اساس این طرح، ابتدا کودکان خیابانی اتباع خارجی جمع آوری می‌شوند که بسیاری از آنها را اتباع کشور افغانستان تشکیل می‌دهند.
کودکان خیابانی به افراد زیر 18 سال گفته می‌شود که برای بقای زندگی نیازمند کار در خیابانها هستند.
طبق کنوانسیون حقوق کودک، که ایران یکی از امضا کنندگان آن است، کودکان نباید کار کنند.
در راستای ساماندهی به وضعیت این کودکان، در بهمن ماه سال گذشته اعلام شد که بودجه‌ای به مبلغ 20 میلیارد ریال توسط وزارت رفاه و تامین اجتماعی برای ساماندهی آنان اختصاص یافت.
| چند ماده از کنوانسیون بین المللی حقوق کودک |
|
| بند 1 ماده 32 : حکومت ها اين حق را به رسميت می شناسند که کودک استثمار اقتصادی نگرديده و به کاری که برای سلامتی جسم يا جان و يا تربيت و تکامل او زيان بخش است، گمارده نشود. | |
| بند 2 ماده 32: حکومت ها برای تضمين و اجرای اين حق، امکانات مختلف قانونی، اجتماعی، اداری و آموزشی را بکار می برند. حکومت ها برای اين منظور و در هماهنگی با پيمان ها و توافق نامه های بين المللی ديگر، ضمن تعيين سن آغاز اشتغال و تنظيم مدت و شرايط کار کودک، مجازات مختلف همراه محاصره اقتصادی دولت خاطی را بررسی می نمايند. | |
| ماده 33: حکومت ها تمامی اقدامات مناسب همراه استفاده از امکانات قانونی، اداری، اجتماعی و آموزشی را بعمل می آورند تا کودک را بر عليه موادی که مطابق اسناد بين المللی بعنوان مواد اعتيادآور و مخدر شناخته شده اند، حمايت نمايند و از بکارگيری غيرمجاز کودکان در توليد و يا توزيع اين مواد جلوگيری می کنند. | |
| ماده 35: حکومت های عضو پيمان، خود را موظف می دانند که کودک را در مقابل هرگونه استثمار سکسی و سوء استفاده جنسی حمايت کنند. حکومت ها برای اين منظور دست به اقداماتی در سطح داخل و خارج از کشور می زنند تا: الف) کودکان به روابط جنسی غير قانونی و يا اجباری کشانده نشوند. ب) کودکان در زمينه فاحشه گری مورد استفاده قرار نگيرند. ج) از کودکان در پورنوگرافی و نمايش های سکسی استفاده نشود. |
|
براین اساس، قرار شد که این بودجه به مراکزی که کودکان خیابانی را پذیرش و از آنها به طور موقت نگهداری می‌کنند، تخصیص یابد، که تعداد آنها بسیار کم است و در اصل گروه کوچکی از کودکان کار را می‌توانند پوشش دهند.
گفته شد که این اعتبار به منظور بهبود شرایط اجتماعی و اقتصادی، عرضه خدمات در زمینه های اجتماعی، آگاه سازی از سوء مصرف مواد مخدر و بیماری هایی همچون هپاتیت و ایدز به منظور ارتقای سلامت جسمانی، ساماندهی و در نهایت توانمندسازی کودکان خیابانی برای کنترل و کاهش آسیب های اجتماعی، اختصاص یافته است.
کودکان خیابانی معمولا با بسیاری از آسیب‌های اجتماعی روبرو هستند و زندگی پر مخاطره‌ای را در خیابانها میگذرانند. تجاوز، اعتیاد به مواد مخدر، رویارویی با خشونت از جمله مواردی است که این کودکان هر روزه در معرض آن قرار می‌گیرند.
مصطفی آقاجانی، استاد مددکاری دانشگاه آزاد اسلامی، در این زمینه می‌گوید : بیشتر کودکان خیابانی درگروه سنی 15 تا 17 سال قرار دارند و با توجه به موقعیت کاری و زندگی شان در معرض انواع آسیب ها قرار می گیرند.
وی اعتیاد را بزرگترین خطر در انتظار این کودکان دانست و افزود: حدود 20 درصد کودکان خیابانی به مواد مخدر اعتیاد دارند که از این میان نزدیک به 15 درصدشان معتاد به سیگارند و پنج درصد دیگر به انواع مواد مخدر معتاد هستند.
به گفته وی این کودکان از خانواده هایی هستند که در زیر خط فقر قرار دارند و 40 درصد آنها از خانواده‌هایی می‌آیند که حداقل یکی از اعضای خانواده به مواد مخدر معتاد است.
علاوه بر کودکانی که خیابان محل کسب و کار آنهاست. بسیاری دیگر نیز به دلیل فقر خانوادگی مجبور به کار در کارخانه‌ها و کارگاه‌ها هستند.
گفته می‌شود در ایران حدود یک و نیم میلیون کودک زیر 15 سال در حال کار هستند که ظاهرا فقط آن گروه مورد توجه مسئولان قرار گرفته‌اند که در خیابانها و در انظار عمومی مشغول کار هستند.
در اصل طرح پاک سازی کودکان خیابانی که در ادامه طرح پاک سازی متکدیان است، نه در جهت کمک به بهبود وضع این کودکان بلکه در جهت زیباسازی چهره شهر انجام می‌شود.
پاک کردن صورت مسئله وجود کودکان فقیر و خیابانی نتیجه ای جز ورود آنها به مشاغل زیرزمینی و خطرناک نخواهد داشت. شاید فروش مواد مخدر به طور مخفی جایگزین فروش فال بر سر چهارراه‌های خیابانها شود.
