طی مجموعه‌ای از مطالعات توسط پژوهشگران یافته شد که تعداد رقابت‌کنندگان در موقعیت‌های مختلف روی انگیزه و عملکرد افراد تاثیر دارد

یافته‌های حاصل از مطالعات جدید نشان می‌دهد که هرقدر تعداد افراد امتحان‌دهنده یا رقابت‌کننده در یک موقعیت معین بیشتر باشد نمرات متوسط افراد کمتر است.

دکتر آوی‌شالون تور از دانشگاه حیفا می‌گوید: همه‌ می‌دانیم که عوامل ذهنی روی انگیزه افراد برای رقابت اثر دارد اما مطالعات ما نشان‌داده‌است که عوامل عینی مانند اندازه گروه رقابت کننده نیز روی انگیزه اثر دارد.

در مجموعه مطالعاتی که دکتر تور با همکاری دکتر استیفن گارسیا از دانشگاه میشیگان انجام داده‌است اثر تعداد شرکت‌کنندگان در رقابت روی انگیزه و عملکرد افراد رقابت کننده مورد بررسی قرارگرفته‌است. به‌خصوص محققان می‌خواستند بدانند درصورتی‌که تعداد رقابت کنندگان اثری درپیروزی نداشته‌باشد نتایج چگونه خواهد بود.

در اولین مطالعه، نمرات امتحان‌دهندگان درآزمون ورودی دانشگاه در سراسر آمریکا (اس.ای.تی) بررسی شد. دانشمندان با تقسیم تعداد امتحان‌دهندگان هر ایالت به‌ تعداد مکان‌های انجام آزمون توانستند به تعداد متوسط امتحان دهندگان در هر مکان و در هر ایالت دست‌پیدا‌کنند.

این امتحان در آمریکا چندین بار در سال انجام می‌شود و همه کسانی که قصد ورود به دانشگاه داشته‌باشند باید نمره قبولی در آن بگیرند و همانند آزمون کتبی رانندگی، تعداد شرکت‌کنندگان در نمرات افراد و شانس قبولی یا عدم قبولی آن‌ها اثری ندارد.

محققان با درنظرداشت تفاوت‌های اجتماعی – اقتصادی بین ایالات مختلف دریافتند که هرقدر تعداد متوسط دانش‌آموزان امتحان‌دهنده در مکان‌های مختلف هر ایالت کمتر باشد نمره متوسط آزمون در آن ایالت بیشتر است.

به دلیل کاستی‌ تحقیق اول که همانا دشواری فرضیه‌سازی بر اساس تعداد متوسط محاسبه شده افراد در هر ایالت بود دومین مطالعه انجام شد. این بار یک آزمون روان‌شناختی روی 1383 دانشجوی دانشگاه میشیگان انجام و نتایج آن گردآوری شد.

اطلاعات در فاصله زمانی سه‌ساله از 22 ترکیب متفاوت افراد در انجام آزمونی مشابه بدست‌آمد. به این ترتیب نه تنها تعداد پاسخ‌دهندگان به آزمون در هر جلسه مشخص شد بلکه نمرات افراد و نیز متغیرهای جمعیت‌شناختی نیز فراهم شد.

یافته‌های اخیر نیز نشان داد که هرقدر امتحان‌شوندگان در جلسه معین کمتر باشند، نمره متوسط آن‌ها بیشتر است.

محققان درمطالعه سوم خود ازیک زمینه‌یابی کنترل شده استفاده‌کردند. در این آزمایش از 74 دانشجو خواسته شد در یک امتحان کوتاه زمان‌بندی‌شده در اتاقی تنها شرکت کنند. به نیمی از آن‌ها گفته شد که به یک گروه 10 نفره متعلقند که این امتحان را هم‌زمان می‌دهند و به نیمی دیگر گفته‌شد که کل امتحان شوندگان 100 نفرند. هم‌چنین به آن‌ها گفته‌شد که 20 درصد نخست افرادی که آزمون را به انجام برسانند 5 دلار دریافت خواهندکرد.

یافته‌ها نشان داد دانشجویانی که فکر می‌کردند با 9 نفر در حال رقابتند نسبت به کسانی که فکر می‌کردند با 99 نفر در حال رقابت هستند آزمون‌ها را خیلی سریع‌تر کامل کردند.

پژوهشگران حاضر در آزمایش‌های دیگری نیز چگونگی قضاوت رقابت‌کنندگان درباره شانس پیروزی خود را با درنظر داشتن تفاوت‌های بین‌فردی مستقیماً بررسی کردند. نتایج اخیر نیز نشان داد که تغییر در انگیزه رقابت و عملکرد افراد مستقیماً ناشی از کاهش اهمیت مربوط به رقابت اجتماعی است که با افزایش تعداد رقابت‌کننده ایجاد می‌شود، امری که افراد به‌وسیله آن خود را در مقایسه با دیگران ارزیابی می‌کنند.

دکتر تور نتیجه گیری می‌کند که نتایج این مطالعه تقریباً به همه حوزه‌های زندگی مرتبط است. مثلاً در مدارس ، کلاس‌های کوچکتر انگیزه دانش‌آموزان را برای «رقابت» و تلاش بیشتر برای موفقیت‌های بیشتر بهبود می‌بخشد.

این یافته در محیط‌های کاری نیز دارای تلویحات گسترده‌ای است. مثلاً فروشندگان فروشگاه‌های بزرگ در مقایسه با آن‌هایی که در فروشگاه‌های کوچک کار می‌کنند احتمالاً انگیزه کمتری دارند و کمتر پیشرفت می‌کنند.