پژوهشگران نشان دادند که وقتی کلام فرد با حرکات بدن او همراه باشد فهم زبانی آسان‌تر می‌شود

براساس دستاورد جدید علمی که در مجله «علوم روان شناختی» به چاپ رسیده است حرکات دست و بدن همراه با سخن گفتن به بهبود ارتباط کمک می‌کند.

اسپنسر کیلی، دانشمند روان شناس از دانشگاه کلگیت همراه با اسلی ایزورک و اریک ماریس از دانشگاه داربوند شهر نیج‌میگن در هلند به موضوع تعامل کلام و حرکات بدنی علاقه‌مند شدند و اهمیت این ارتباط را در زبان مورد بررسی قراردادند.

همواره به ما یاد داده شده است که هنگام حرف زدن به کسی اشاره نکنیم یا هنگام حرف‌زدن دست و بدن‌ خود را زیاد حرکت ندهیم. اما یافته‌های مطالعه جدید این قاعده را زیر سوال برده‌است.

در این مطالعه داوطلبان فیلم‌های ویدیویی کوتاهی از اعمال مشابه را تماشا کردند، مثلا فردی که سبزی خرد می‌کرد یا ظرف‌ها را می‌شست. به دنبال آن یک ویدئوی یک ثانیه‌ای نمایش داده می‌شد که در بردارنده بیان یک کلمه و حرکت بدنی مربوط به آن بود.

دربرخی کوشش‌های آزمایشی که «همسان» نامیده‌شد، کلام و حرکات دست و بدن مرتبط با یکدیگر بودند (مثلا «خرد‌کردن» سبزی با حرکت بدنی خرد‌کردن همراه بود) در حالی‌که در برخی کوشش‌ها به نام «ناهمسان» آن‌چه گفته می‌شد با حرکات دست و بدن نمایش‌داده شده متفاوت بود (مثلا «خردکردن» سبزی با حرکات بدنی مربوط به پیچیدن چیزی همراه بود.)

داوطلبان باید مشخص می‌کردند که آیا کلام و حرکات بدنی با ویدئوی اصلی که آن‌ها تماشا کرده بودند همسانی دارد یا نه.

نتایج نشان داد که داوطلبان در کوشش‌های «همسان» بهتر از کوشش‌های «ناهمسان» عمل کردند. به عبارت دیگر وقتی حرکات بدن با کلمه گفته شده مرتبط بود آزمودنی‌ها سریع‌تر و دقیق‌تر عمل می‌کردند. به‌علاوه وقتی به شرکت‌کنندگان مطالعه گفته شد که تنها به کلمه گفته شده توجه کنند و نه به حرکات بدنی همراه آن، نتایج مشابهی به‌دست آمد.

این دستاوردها به طورکلی نشان می‌دهد که وقتی حرکات بدن و کلام اطلاعات مشابهی را منتقل می‌کنند فهم آن آسان‌تر می‌شود تا وقتی که اطلاعات متفاوتی را منتقل می‌کنند.

به نظر پژوهشگران تلویحات حاصل از این یافته‌ها در زندگی روزمره و ارتباطات کلامی افراد حائز اهمیت زیادی است. این تلویحات می‌تواند در حوزه‌های مختلفی مانند زمینه‌های آموزشی (برای معلمان و دانش‌آموزان)، پیام‌های تبلیغاتی یا سخنرانی‌های سیاسی در جهت اقناع مردم، و نیز موقعیت‌های اضطراری (مانند شرایط کمک‌های اولیه و مکالمات داخل کابین هواپیما) مطرح باشد.

محققان بهترین راه انتقال کامل پیام به دیگران را هماهنگی بین سخنان و حرکات دست فرد می‌دانند. به عبارت دیگر نویسندگان این‌گونه نتیجه گیری می‌کنند که اگر شما واقعاً می‌خواهید حرفتان را آشکار بیان کنید که طرف مقابل به‌خوبی آن رابفهمد به کلمات و دست‌های خود فرصت حرف زدن بدهید.

بنابراین اندرز تربیتی که باعث‌شده بسیاری افراد برای جلوگیری از حرکات بدن و دست‌ها در هنگام حرف‌زدن تمرین زیادی کنند زیر سوال می‌رود و به اندرزی جدید تبدیل می‌شود که «اگر می خواهید بیشترین تاثیر را در فرد مقابل خود بگذارید حرف بزنید و کلام خود را با حرکات متناسب دست و بدن همراه سازید.»