در پی اعتراضهای مردمی به اعدام محمد ولیان که گفته میشد در حکم دادگاه وی به یکی از فتواهای آیتالله مکارم شیرازی ارجاع داده شده است، ایشان صدور چنین فتوایی را تکذیب کرد.
به دنبال اعتراضها به حکم اعدام محمدامین ولیان، آیتالله ناصر مکارم شیرازی اعلام کرد که فتوایی در این زمینه صادر نکرده است.
گفته میشد که در پرونده محمدامین ولیان به حکم آیتالله مکارم شیرازی درباره محاربه استناد شده، اما دفتر این مرجع تقلید صدور چنین فتوایی را تکذیب کرده است.
محمدامین ولیان، دانشجوی 20 ساله عضو فعال انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه دامغان و ستاد انتخاباتی دانشجویی میرحسین موسوی در این شهر، به اتهام پرتاب سنگ در روز عاشورا بازداشت شد و در دادگاه به اعدام محکوم شد.
دادستانی انقلاب در اطلاعیهای اعلام کرده که حکم اعدام محمدامین ولیان به اتهام محاربه و «فساد فیالارض» در دادگاه تجدید نظر تایید شده است.
مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران (هرانا)، پیشتر گزارش داده بود که چند روز پیش از بازداشت آقای ولیان، شبنامهای مبنی بر شرکت او در تظاهرات اعتراضآمیز روز عاشورا در تهران توسط طیفی از دانشجویان افراطی وابسته به بسیج دانشجویی در دانشگاه پخش شده بود.
گفته میشود که در این شبنامه از نیروهای امنیتی و مسئولان دانشگاه خواسته شده بود با محمدامین ولیان برخورد جدی کنند.
پس از تایید حکم اعدام این دانشجو، رایزنیها برای توقف حکم و لغو آن آغاز شد و گفته میشود که آیت الله مصطفی محقق داماد با مراجعه به دفتر مراجع و علما در قم، خواستار موضعگیری آنها درباره این حکم شده است.
آیتالله مصطفی محقق داماد، فرزند آیتالله محمد داماد از مراجع تقلید زمان خود و نوه شیخ عبدالکریم حائری یزدی، موسس حوزه علمیه قم است.
واکنش دفتر آیتالله مکارم شیرازی به موضوع فتوا پس از پیگیریها اعلام شد.
دفتر آیتالله مکارم شیرازی به نقل از وی نوشت: «ما مطلقاً چنین فتوایی درباره چنین اشخاصی ندادهایم و این شیطنتی است که بعضی از سایتها انجام دادهاند.»
پس از ناآرامیهای عاشورا، آیتالله مکارم شیرازی اعلام کرده بود که «حرمت شکنان» در روز عاشورا مصداق «محارب» هستند.
نظر آیتالله صانعی درباره محاربه
آیتالله صانعی، یکی دیگر از مراجع تقلید شیعه، نیز روز 13 اسفند، در پاسخ به این سوال که «معیار تشخیص محارب چه می باشد و مجازات آن چیست» مصادیق اصلی محاربه را کسانی معرفی کرد که «برای ایجاد رعب و وحشت و ناامنی درجامعه و سلب آزادیهای مردم، بهوسیله سلاح اقدام کنند و موجب ترس و وحشت مردم شوند؛ به نحوی که فساد در ارض بر آن صدق کند.»
وی گفت که اگر جمیعتی به اعمال حکومت و رفتار آن اعتراض داشته باشند و اعتراضشان را بیان کنند، اعتراضشان جایز و در برخی مواقع واجب است.
محاربه، شديد ترين مجازات را در اسلام دارد که مرتکب آن محکوم به يکي از چهار مجازات بزرگ «کشتن، دار آويختن، بريدن دست و پا، نفي بلد و تبعيد از محل سکونت» میشود.