نمایشگاه جدید عکسی از کامران عدل در نگارخانه آران به نمایش در آمده است.
نگارخانه «آران» با برگزاری نمایشگاه عکس «کامران عدل» با نام «نیم قرن حرکت» دهم مهر ماه در تهران افتتاح شد.
در این نمایشگاه 50 قطعه عکس سیاه و سفید و رنگی که حاصل نیم قرن فعالیت کامران عدل در زمینه عکاسی است به نمایش در آمده است.
اين عکسها از ميان مجموعههايی مانند بازارهای ايرانی،مراسم مذهبی ايران، گذری به چهارمحال و بختياری،هندوستان،مجموعه بازتاب ها،معماری و شهرسازی کويت،چهار عنصر سرنوشت،آب،خاک،آب و آتش و... انتخاب شدهاند.
قدیمیترین این عکس ها متعلق به سال 1333 از آرایشگاه اصغر ملکی است و جدیدترین آنها در سال 1387 قطعی برق را به تصویر کشیده است.
کامران عدل در کاتالوگ نمایشگاه خود عکاسی را از پارامترهای تکنیکی و هنری جدا کرده و آن را یک احساس توصیف می کند: «در عكاسی يك زمان صفر وجود دارد. اين زمان صفر همان زمانی است كه شما دگمه را فشار میدهيد و عكس نهايی را میگيريد.»
عدل به واسطه عکاسی از بناها و آثار ارزشمند معماری ایران، همچنین بسیاری آثار جهانی شهرت پیدا کرد.
مجموعههای بسیاری از معماری ایران و آداب و رسوم مناطق مختلف چون مراسم مذهبی ایران، بازارهای ایرانی، فرش های ایرانی، اجرای نقش در کاشيکاری ايران، معماری معاصر، گذری به چهار محال و بختياری، ترکمن صحرا، یزد و دیگر شهرهای ایران به کوشش وی مصور گردیده است.
از کتابهای مصور منتشر شده وی می توان به آنان که خاک را بهنظر کميا کنند و ياد باد آن روزگاران ياد باد اشاره کرد.
او از قدیمىترین برندگان جایزه جشنواره آقاخان ژنو به همراه ژاك كندى و نیزعضودائمى هیأت ژورى این جشنواره از سال 1358 تاكنون می باشد.
مجموعههای هندوستان و معماری کویت او در همکاری با بنیاد فرهنگی آقاخان تهیه شدند.
کامران عدل در زمینه هنری و فرهنگی نیز فعالیت هایی داشته است که نمایشگاه چیدمان باغ ایرانی او در کاخ سعدآباد در سال 1384 از آن جمله است.
او همچنین بیش از 10 نمایشگاه در ایران و اروپا برگزار کرده است.
فعالیت نگارخانه ها در راستای حمایت از هنرمندان
هدف از گشایش نگارخانه آران به وجود آوردن فضايی برای ترويج هنرهای ايرانی و هنرمندان معاصر ایران، تاسيس مركزی برای رواج تعامل هنری بين جنوب غربی آسيا، شمال آفريقا و آسيای جنوب شرقی، تشويق گفتگو ميان هنرمندان، منتقدين، مجموعهداران و عموم مردم و همچنين حمايت از ايدهها و پروژههای هنری ذکر شده است.
هنرمندان که با حضور هدفمند چنین مکان هایی می توانند به امکانات بیشتری جهت ارائه آثار خود و بهره وری از آنها دست یابند، اقدام هایی از این دست که در سال های اخیر متعاقب جریان تازه و زنده حاکم بر فضای هنری در ایران به وقوع پیوسته است را به فال نیک می گیرند.
هنرمندان عرصه هنرهای تجسمی در طول تاریخ هنری ایران مهجور بوده و برای عرضه آثارشان با مشکلات بسیاری در مراحل نمایش، اطلاع رسانی و عرضه آثارشان به خریداران آثار هنری روبرو بوده اند.
آنچه که در چند سال اخیر به امیدی برای این دسته از هنرمندان این مرزوبوم مانند شده است رشد فعالیت گالری داران در حمایت از آثار هنری است.
از دیگر اتفاقات خوش آیند این عرصه توجه سرمایه داران داخلی و ارگانهای دولتی درسرمایه گذاری بر آثار هنری است که به خودی خود به تبادل و تعامل بیشتر گالری داران و هنرمندان منجر شده است.
این روند با برگزاری اکسپوهای هنرهای تجسمی و نیز وارد شدن آثار هنری ایرانی به بازارهای جهانی تجارت هنری چون کریستی و ساتبی رشد چشمگیری داشته است.
از طرفی رشد ناگهانی قیمت آثار هنرمندان ایرانی در داخل و خارج ایران به واسطه این حراج های خارجی از پیامدهای نگران کننده این نگاه جدید بر عرصه هنر ایران است به طوری که لیلی گلستان از پایه گذاران فروش آثار هنری در عرصه خصوصی، هدف از برگزاری نمایشگاه هفت نگاه را در سالانه گذشت رونق دادن به فروش آثار هنری و تعدیل قیمت آثار تجسمی عنوان کرد.
بهرام دبیری، نقاش، فعالیت گالری داران داخلی را در این خصوص حائز اهمیت می داند و می گوید: « اگر گالریها بتوانند بازار داخلی را سامان بدهند، حالا نه در سطح جهانی، چون هنوز جامعه ما درکی از آن ندارد؛ میتواند سطحی از زندگی هنرمندان جوان را تامین کند، تا اینها بتوانند کار خودشان را بکنند.»