دستاورد جدید پژوهشی نشان می‌دهد که بلوغ زودرس یا دیررس پسران نوجوان با ایجاد تغییر در میزان مواد شیمیایی بدن می‌تواند موجب رفتارهای پرخاشگرانه بیشتری شود

یافته جدید پژوهشی نشان می‌دهد که بلوغ زودرس یا دیررس پسران می‌تواند میزان مواد شیمیایی مهم مرتبط با استرس را در بدن تغییردهد و احساس پرخاشگری بیشتری در پسرها به‌وجود آورد.

دانشمندان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا به سرپرستی الیزابت ساسمن میزان کم آنزیم آب دهان آلفا در پسران دارای بلوغ زودرس و میزان زیاد کورتیزول در پسران دارای بلوغ دیررس یافتند.

هر دو شرایط فوق یعنی میزان غیرمتعادل مواد شیمیایی نشانگر استرس با رفتار ضد اجتماعی پسران همراه بود، اما چنین همبستگی در میان دختران وجود نداشت.

رفتارهای پرخاشگرانه می‌تواند خیلی زود درسال‌های پیش از مدرسه در کودکان آغاز شود و مربوط به عدم توانایی کنترل تکانش‌ها، مشکلات خانوادگی و یا مشکلات رفتاری عمومی فرد باشد.

اما این پژوهش در پی یافتن تاثیر زمان‌بندی بلوغ در رفتارهای پرخاشگرانه نوجوانان بوده‌است.

مواد شیمیایی نشانگر استرس و رفتارهای ضداجتماعی

در این تحقیق که ماه می 2010 در مجله «سایکونوروایندوکرینولوژی» منتشر شده‌است، محققان از فهرست رفتاری کودک برای ارزیابی 135 پسر و دختر 8 تا 13 ساله استفاده کردند. آن‌ها در جست‌وجوی نشانه‌های رفتار ضد اجتماعی مانند پرخاشگری، شکستن قوانین، مشکلات اجتماعی و مشکلات مربوط به توجه، نافرمانی و اختلالات سلوک بودند.

اختلال سلوک مجموعه‌ای از رفتارهای کودک و نوجوان را دربر می‌گیرد که باعث نقض حقوق دیگران می‌شود و خارج از استانداردهای اجتماعی است. نشانه‌های اختلال سلوک عمدتا به صورت پرخاشگری جسمی یا کلامی، رفتارهای بی‌رحمانه نسبت به افراد و حیوانات، رفتارهای مخرب، دروغ‌گویی یا دزدی نشان‌داده‌می‌شود.

آن‌ها هم‌چنین پیش از آزمون آزمایشگاهی استرس و پس از آن نمونه‌ای از آب دهان شرکت‌کنندگان مطالعه را جمع‌آوری کردند. این کار زمانی صورت گرفت که همکاران پرستار تحقیق در حال تعیین مرحله بلوغ هر یک از نوجوانان شرکت‌کننده در مطالعه بودند.

همه شرکت‌کنندگان مطالعه تحت یک آزمون ذهنی ریاضی قرارگرفتند. از آن‌جا که هدف پژوهشگران برانگیختن پاسخ استرس آزمودنی‌ها بود به آن‌ها گفته‌شد که نتایج آزمون‌شان با سایر کودکان مقایسه خواهد شد.

تحلیل آماری میزان کورتیزول و آنزیم آب دهان کودکان که نشانگرهای استرس محسوب می‌‌شوند و نیز زمان بروز نشانه‌های بلوغ و چگونگی رفتار اجتماعی نشان می‌دهد که پسران ضد اجتماع عمدتا دارای بلوغ دیررس و میزان بیشتر کورتیزول هستند.

از طرف دیگر پسرانی که دارای بلوغ زودرس بودند آنزیم آب دهان کمتر از معمول داشتند و به طور خاص مشکلات بیشتری در زمینه شکستن قوانین و اختلالات سلوک از خود نشان دادند. این دسته از پسران نیز پرخاشگرتر از کودکانی بودند که بلوغ آن‌ها دیرتر رخ‌داده‌بود.

پروفسور ساسمن مطالعه حاضر را اولین مطالعه دانست که نشان می‌دهد زمان وقوع بلوغ می‌تواند آسیب‌پذیری جسمانی رفتارهای ضداجتماعی را تعدیل کند.

سرپرست پژوهش با اشاره به ناشناخته بودن دلایل تفاوت بین پسرها و دخترها می‌گوید پسرها به هنگام بلوغ تستوسترون زیادی تولید می‌کنند و این ماده شیمیایی، هورمون استرس نیز هست. این موضوع چیزی است که قابل مقایسه با دخترهاست، چرا که پسرها نسبت به دخترها تغییرات هورمونی بیشتری را تجربه می‌کنند که می‌تواند منجر به رفتارهای ضداجتماعی شود.

از جمله تلویحات مهم این پژوهش این است که والدین باید به‌خصوص نسبت به بروز نشانه های بلوغ زودرس یا دیررس در کودکان خود حساس باشند.

آن‌ها باید با درک شرایط زیستی نوجوان به او کمک کنند تا گذری آرام از این دوران داشته باشد.

والدین و مسئولان بهداشتی باید بدانند که چگونه بلوغ می‌تواند هم از نظر رفتاری و هم از نظر جسمانی برای نوجوانان همراه با استرس باشد.