مجله فورن پالسی در مقاله‌ای به بررسی خشم کردهای ایران و عراق به دنبال اعدامهای اخیر پرداخته‌است.
مجله «فورن پالسی» که در آمریکا منتشر می‌شود، در مقاله‌ای با اشاره به تجمع کردها در دو شهر سلیمانیه و اربیل عراق، به بررسی «جرقه خوردن خشم کردهای ایرانی و عراقی به دنبال اعدامهای اخیر» پرداخته‌است.
دادسرای عمومی و انقلاب تهران سحرگاه روز یکشنبه 19 اردیبهشت، از اعدام فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان به جرم دست‌داشتن درعملیات تروریستی خبر داد.
بنا به گزارش این مجله، دو روز پس از به‌دارآویخته شدن پنج کرد ایرانی، هزاران اعتراض‌کننده کرد در پارک آزادی شهر کردنشین سلیمانیه گردهم‌آمدند.
جواد علیزاده زندانی سیاسی سابق معروف در ایران که اخیرا به کردستان عراق رفته است، در این تجمع طی سخنانی گفت که جمهوری اسلامی که «نه اصول جمهوریت را دنبال می‌کند و نه از قوانین مقدس اسلام پیروی می‌کند، در طی سی سال گذشته نشان داده که تنها به بقای خود می‌اندیشد و از ارتکاب به پست‌ترین اعمال برای دستیابی به هدف خود ابایی ندارد.»
این مراسم یادبود، که یکی از بزرگترین تجمع‌های معترضان کرد به رژیم در سال‌های اخیر بوده، تنها یکی از اعتراض‌ها و اعتصاب غذاهای بسیاری بوده که از زمان اعدام در هفته گذشته صورت گرفته‌است.
برخی از این اعتراض‌ها در ایران صورت گرفته که آرام بوده و برخی نیز در منطقه کردنشین عراق بوده است، جایی که در گذشته کردها مورد آزار قرار داشتند ولی پس از سقوط رژیم صدام حسین از آزادی نسبی برخوردارند.
بنا به این گزارش اتهام دو نفر از پنج اعدامی روز 19 اردیبهشت، عضویت در گروه «زندگی آزاد کردستان» یا پژاک بود. پژاک یک گروه ملی‌گرای کرد است که ایران آن را یک سازمان تروریستی می‌داند. این گزارش می‌افزاید اعتراضات زمانی شدت گرفت که دولت ایران از تحویل اجساد به خانواده‌های این افراد و اجازه دفن آشکار آنان، به دلیل ترس از اعتراض گسترده، امتناع کرد.
اعدام‌ها و سرکوب‌ها در ایران بر علیه کردها افزایش می‌یابد؛ مردمی که به طور فزاینده‌ای از هزینه فعالیت سیاسی در داخل ایران، که مرگ یا زندانی‌شدن است، نگرانند و از طرف دیگر می‌دانند که در صورتی که به شمال عراق کوچ کنند توانایی‌شان برای فشار بر رژیم کاهش می‌یابد.
به گفته این مقاله اقلیت‌های مذهبی وقومی، ازجمله مردم کرد، از زمان روی‌کار آمدن محمود احمدی‌نژاد به قدرت در سال 2005، با اعمال تبعیض‌آمیز بیشتر در ایران مواجه بوده‌اند و وقتی فعالان سیاسی و حقوق بشر به وضع نابرابر اعتراض کردند، جمهوری اسلامی بسیاری از آنها را تحت پیگرد قرار داد.
اخیرا کاوه قاسمی کرمانشاهی عضو کمیته مرکزی سازمان حقوق بشر کردستان پس از گفت‌وگو با رسانه های خارجی بازداشت شد و تقریبا صد روز است که در زندان بسر می‌برد.
بنا به گزارش فورن پالسی، تظاهرکنندگان در سلیمانیه عراق امیدوارند که اعتراض‌ها و مراسم شب احیای آنها به کردهای ایران الهام بخشد تا با وجود ترس از نیروهای امنیتی ایران بپاخیزند. کردهای ایران روز پنج‌شنبه گذشته توانستند در برقراری اعتصاب عمومی و بستن مغازه‌ها موفق شوند.
صلاح‌الدین مهتدی، ایرانی کرد مهاجری که در سلیمانیه زندگی می‌کند و از سال 1979 برای استقلال کردستان ایران مبارزه کرده، معتقد است که اعمال اخیر ایران می‌تواند انگیزه‌ای برای فعالان سیاسی فراهم کند تا ورای رقابت‌های سیاسی جبهه گسترده‌ای را تشکیل دهند. او گفت که اعدام زندانیان سیاسی می‌تواند فرصتی برای ایجاد یک ائتلاف بزرگ در میان گروه‌های کرد علیه دولت مرکزی ایران باشد.
تجمع شامگاهی در شهر اربیل با در دست داشتن شمع
از طرف دیگر در شامگاه 10 ماه مه، روز پس از اعدام این پنج تن، صدها کرد ایرانی و عراقی در پارکی در شهر اربیل مرکز استان کردستان عراق جمع شدند و به یاد قربانیان روز یکشنبه شمع‌های روشن حمل کردند.
فرهاد پیربال، نویسنده دگراندیش کرد که در این تجمع سخن می‌گفت، اعدامهای اخیر در ایران را با سرکوب کردهای عراق در زمان صدام حسین مقایسه کرد و گفت «زمانی مزدوران بعث، کردهای جوان را در همین جا به خاطر حمل نوارهای کاستی موسیقی کردی اعدام کردند و ما در این‌جا گردهم آمده‌ایم تا به رژیمی اعتراض کنیم که کردها را به خاطر دفاع از حقوقشان به دار می‌کشد.»
او ادامه داد: «هیچ دیکتاتوری نمی‌تواند برای همیشه باقی بماند، زمانی بود که نابودی رژیم بعث غیرممکن به‌نظر می‌رسید. من مطمئنم که روزی فرا خواهد رسید که مردم ایران از دیکتاتوری رها شوند و به آزادی دست یابند.»
این مقاله ضمن اشاره به تنش موجود در ایالات کردنشین ایران از حضور نیروهای سنگین امنیتی در شهرهایی مانند کامیاران، سنندج، مهاباد و سقز خبر می‌دهد. رسانه‌های محلی کرد گزارش کرد‌ه‌اند که روز چهارشنبه پیش در شهر مریوان 15 دانشجو بازداشت شده‌اند.
به گفته این مطلب اعتصاب عمومی پنج‌شنبه گذشته بزرگترین اعتصاب در سال‌های اخیر بوده است، بازارها خالی بودند، دانشجویان و فعالان سیاسی در خانه ماندند و حتی ادارات دولتی نیز بسته شدند.
به نوشته فورن پالسی، اعدامهای اخیر «تنها پایان زندگی قربانیان را نشان نمی‌دهد بلکه شروع عصرجدیدی است که درآن رژیم ایران باید به بحران‌های خود پاسخ دهد.»
