دانشمندان نشان داده‌اند که گوش دادن به موسیقی با هدفون به مدت یک ساعت می‌تواند آسیب موقت در شنوایی افراد ایجاد کند و این امر می‌تواند آثار بالقوه خطرناکی در ناشنوایی همیشگی آن‌ها داشته باشد

یافته پژوهشی جدید نشان می‌دهد که یک ساعت گوش دادن به آی‌پاد یا ام‌پی‌تری می‌تواند به شنوایی افراد آسیب جدی برساند.

دانشمندان در یک کار پژوهشی آزمایشی در بلژیک نشان دادند که گوش دادن به موسیقی با استفاده از هدفون به مدت یک ساعت می‌تواند اثر موقت در حساسیت شنوایی افراد داشته باشد و این امر به دلیل آسیب در سلول‌های مویی خارجی گوش درونی است.

افزایش فزاینده محبوبیت دستگاه‌های موسیقی قابل حمل و در دسترس‌پذیری گسترده آن‌ها موجب ایجاد نگرانی در محافل تخصصی و دست‌اندرکاران بهداشتی در باره اثرات بالقوه خطرناک آن‌ها روی شنوایی شده‌ است.

یافته های این مطالعه در شماره ژوئن سال 2010 مجله «آرشیو جراحی گوش و حلق و بینی»منتشر شده است.

در این پژوهش 21 مرد و زن 19 تا 28 ساله مورد آزمون شنوایی قرار گرفتند و سپس از آن‌ها خواسته شد تا به یک موزیک پاپ یا راک در شش جلسه یک ساعته گوش دهند.

آن‌ها از دو نوع متفاوت هدفون استفاده کردند و شدت صدا نیز از پیش تنظیم شده بود.

پس از هر جلسه محققان به شرکت‌کنندگان مطالعه یک صدای خیلی کوتاه و نیز دو صدا با فرکانس متفاوت ارائه دادند تا دقت شنوایی آن‌ها را اندازه‌گیری کنند.

نتایج حاصل با یک گروه کنترل 14 نفره مقایسه شد.

دکتر حنا کیم‌پلر در دانشگاه جینت در بلژیک هدف مطالعه را بررسی اثرات کوتاه‌مدت گوش دادن به یک ساعت ام‌پی‌تری پلیر بر دستگاه شنوایی افراد بالغ جوان دانست.

او با اشاره به روشن بودن شواهد مبنی بر ناشنوایی حاصل از صداهای اضافی محیطی گفت:«این صداها اثرات متابولیک و یا مکانیکی دارد که تغییراتی را در عناصر ساختاری اندام کورتی در حلزون گوش ایجاد می‌کنند.»

به نظر او آسیب اولیه به سلول‌های مویی بیشتر بر انواع بیرونی آن اثر دارد تا درونی چرا که سلول‌های مویی بیرونی نسبت به تحریک شدید اکوستیک حساس‌تر از نوع درونی آن هستند.

سلول‌های مویی، گیرنده‌های حساس شنوایی

گوش درونی در پستانداران، حاوی سلول‌های حسی شنوایی است که معروف به «سلول‌های مویی» هستند و به دو دسته درونی و بیرونی تقسیم می‌‌شوند.

این دو نوع سلول‌های مویی در «کورتی» که اندامی در حلزون گوش درونی است قرار دارند و از نظر ساختمانی و عملکرد با یکدیگر متفاوتند.

هرگونه آسیب به این سلول‌ها می‌تواند منجر به کاهش حساسیت شنوایی و نهایتا کم‌شنوایی یا ناشنوایی شود.

صدای بلند، امواج فشار نیرومندی است که در صورت زیاد بودن سلول‌های مویی را از بین می‌برد، سلول‌هایی که امکان بازسازی آن‌ها وجود ندارد و موجب کاهش حساسیت شنوایی یا ناشنوایی همیشگی می‌شوند.

صداهای بلند محیطی و آسیب همیشگی به گوش

امروزه انسان صداهای مختلفی را در محیط زندگی خود تجربه می‌کند که معمولا آن‌ها را با شدت مناسب و بی‌خطر می‌شنود. اما اگر شدت صدا بسیار زیاد باشد یا به مدت طولانی صدای بلند تجربه شود ساختارهای حساس گوش داخلی آسیب می‌بینند.

صدا با واحدهایی به نام دسی‌بل اندازه گیری می‌شود. صدای یخچال حدود 45 دسی‌بل، گفت‌وگوی معمولی 60 و صدای ترافیک زیاد در شهر 60 دسی‌بل است.

منابع صدایی محیطی مختلف نیز هستند که شدت آن‌ها به 100 یا حتی 150 می‌رسد. صدای بالاتر از 90 معمولا به عنوان صدای مزاحم تلقی می‌‌شود و بالاتر از 120 دردناک است.

افراد در سنین مختلف کودکی، جوانی یا میانسالی ممکن است از صدای بلند آسیب ببینند و این امر عمدتا به دلیل کار در مشاغلی با صدای بلند و بدون ایمنی سازی کافی است. عامل دیگر آسیب ناشی از صدا، بودن در مکان‌هایی است که صدای بلند در آن‌ها زیاد است مانند کنسرت‌ها یا مراکز تفریحی دیگر.

دستگاه‌های پخش موسیقی بلند نیز از جمله وسایلی است که بارها در مورد خطرات استفاده از  آن‌ها به‌خصوص به جوانان و نوجوانان توصیه‌‌ علمی شده است.

در بررسی‌های انجام شده در اروپا و آمریکا بیش از 90 درصد جوانان از این‌گونه وسایل استفاده می‌کنند و به طور فزاینده‌ای نیز از گوشی‌هایی استفاده می‌شود که داخل کانال گوش قرار می‌گیرد و در شدت مشابه صوت، میزان صدای بیشتری را به گوش منتقل می‌کند. قابلیت افزایش صدا در این گونه دستگاه‌ها به 120 دسی‌بل می‌رسد که مشابه شدت صدای موتور هواپیمای جت است.

با توجه به نگرانی نسبت به استفاده گسترده از وسایل پخش موسیقی، کارشناسان توصیه می‌کنند که افزایش صدای دستگاه‌های پخش موسیقی محدود باشد و تنها در محیط‌هایی قابلیت افزایش داشته باشد که صداهای اضافی زیاد وجود دارد.

از طرف دیگر به مردم نیز توصیه می‌شود از استفاده این‌گونه وسایل با حداکثر صدا اجتناب کنند و بهتر است در صورت گوش دادن به موسیقی، گوشی به کار نبرند.

محققان مطالعه حاضر خواستار تحقیقات گسترده‌تر به منظور ارزیابی خطرات درازمدت این امر در نوجوانان و افراد بالغ شده‌اند.