روزنامه گاردین در مقاله‌ای در باره سنگسار زنان در ایران این مجازات را «بی‌رحمی غیرقابل تصور»‌خوانده و نوشته است که تا زمانی که این شکل مجازات در قانون جزایی ایران وجود دارد از آن گریزی نیست

روزنامه گاردین جمعه گذشته در مقاله‌ای با عنوان «سنگسار در ایران؛ بی‌رحمی محض» با بررسی اجمالی مجازات سنگسار در ایران و «وحشیانه» خواندن آن می‌نویسد که «ایران باید مجبور شود تا این مجازات را از قانون جزایی ایران حذف کند.»

به نوشته این مقاله، سنگسار در تودرتوهای تاریک‌تر زندگی در ایران، در نواحی روستایی، در مناطقی که مردم آن بیشتر محافظه کار هستند و رسانه‌ها نیز در آن‌ها وجود ندارند، انجام می‌شود. این امر بندرت در ملاءعام صورت می‌گیرد و غالبا قربانی این شکل «وحشیانه» مجازات مرگ، از سوی فرزندانش هم طرد می‌شود زیرا گناه صورت گرفته – زنا یا همجنس‌گرایی- غرور خانواده را لکه‌دار کرده است.

روزنامه گاردین می‌نویسد که 10 روز پیش این روزنامه برای اولین بار فاش کرد که سکینه محمدی آشتیانی، زن 43 ساله ایرانی به خاطر عمل «رابطه نامشروع خارج از ازدواج» با مرگ قریب‌الوقوع به شیوه سنگسار در تبریز روبروست. این روزنامه می‌افزاید که در حال حاضر 15 نفر دیگر نیز در فهرست وجود دارند که با سرنوشتی مشابه روبرو هستند.

آن‌چه به نظر نویسنده این مقاله، مورد سکینه آشتیانی را «غیرمعمول» ساخته است این است که سجاد و فریده، پسر و دختر او آن‌قدر شهامت داشته‌اند که صدای خود را بلند کنند و آشکارا علیه آن سخن بگویند.

در واقع سکینه 5 سال در زندان بوده و 99 ضربه شلاق خورده است به خاطر گناهی که هیچ‌گونه شاهدی برای آن وجود نداشته و مجازات مرگ امری «جعلی» بوده است.

حکم سکینه بر اساس «علم قاضی» صادر شد؛ شکافی که به قانون اجازه می‌دهد هرجا که شاهد کافی یا جامع وجود ندارد حکمی صادر شود. به علاوه قضات در این مورد متفق‌القول نبوده‌اند، دو نفر از پنج قاضی پرونده مجازات مرگ را رد کرده‌اند که براساس قانون ایران به معنای آن است که او نباید محکوم به مرگ شود.

مجازات مرگ از طریق سنگسار، به نوشته گاردین، یک «بی‌رحمی غیرقابل تصور» است: مردان تا کمر دفن می‌شوند و اگر در طی سنگ خوردن بتوانند با حرکاتی خود را رها کنند مجازات مرگ آن‌ها تخفیف می‌یابد. اما زنان برای این‌که سینه‌هایشان پوشیده بماند تا گردن دفن می‌شوند.

سنگ‌هایی که در سنگسار به‌کار می‌روند به قدری بزرگند که می‌توانند آسیب برسانند، اما در عین حال آن‌قدر کوچک هم هستند که مرگ را به تاخیر بیاندازند.

تماشای مردمی که سنگها را به سوی یک زن بی‌دفاع پرتاب می‌کنند «بسیار نفرت‌انگیز» است به طوری که نمی‌تواند به مشاهده عمومی گذاشته شود و گزارش‌های مربوط به آن سانسور می‌‌شود.

این مجازات به نوشته گاردین، تازمانی که در قانون جزایی ایران وجود دارد و شورای نگهبان نیز در مورد آن سکوت اختیار کرده است می‌تواند در دهکده‌های دوردست ایران کنارگذاشته شود، چرا که سنتی محلی است.

روزنامه گاردین در ادامه گزارش خود می‌گوید که جمهوری اسلامی بر خلاف جنبه‌های دیگر زندگی ایرانی‌ها که دیدگاه جهانی روی آن نفوذی ندارد، از توجه بین‌المللی روی موضوع سنگسار «شرمسار» است و دلیل این شرمساری را عکس‌العمل سفارت ایران در لندن به عکس‌العمل‌های بین‌المللی عنوان می‌کند.

سفارت ایران در انگلیس در هشتم ژوئیه، از سوی مقامات قضایی ایران، اعلام کرد سنگسار سکینه محمدی آشتیانی صورت نخواهد گرفت، اما نگفت که رویداد بعدی چیست و به سرنوشت 12 زن و سه مردی که در انتظار مرگ به این شیوه هستند هم اشاره‌ای نکرد.

به نظر گاردین از آن‌جا که ایران پیمان بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی را امضا کرده است باید برای هر مورد سنگسار مورد چالش قرار گیرد تا زمانی که مجبور شود مجازات سنگسار را از قانون جزایی ایران حذف کند.