براساس مطالعه جدید منتشره در مجله «پروستات» مکانیزم‌های درگیر در ارتباط بین رژیم غذایی پرچرب و بیماری‌های مختلف غده پروستات درمردان از جمله سرطان شناسایی شدند
محققان ارولوژیست در مطالعه‌ای جدید رابطه بین رژیم غذایی پرچرب و بیماری‌های پروستات از جمله سرطان پروستات را در مردان نشان دادند.
این مطالعه که در آخرین شماره مجله «پروستات» در ماه ژوئیه 2010 منتشر شده است نشان می‌دهد که رژیم غذایی پرچرب منجر به فعال‌شدن موادی در بدن می‌شود که التهاب و بیماری‌های مختلف پروستات را به همراه دارد.
سرطان پروستات دومین عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در میان مردان است. رژیم غذایی به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل خطر قابل کنترل در زمینه التهاب و بیماری‌های پروستات شناخته شده است.
دکتر سان‌جی گوپتا، متخصص و محقق دانشکده اورولوژی و پروفسور همکار در دانشکده تغذیه دانشگاه کیس وسترن ریزرو در ایالت اوهایوی آمریکا و همکارانش تلاش کردند تا مکانیزم‌های اثرات رژیم غذایی پرچرب روی پروستات را بررسی کنند.
پیشتر این متخصص نشان داده بود که فعال شدن یک پروتئین پیچیده در پروستات انسان منجر به رشد تومور می‌شود.
در مطالعه حاضر محققان به موش‌های لاغر دارای آن ماده پروتئینی خاص به مدت چهار، هشت یا دوازده هفته غذای پرچرب دادند. مقایسه این موش‌ها پس از دوره تغذیه پرچرب با موش‌هایی که با رژیم معمولی تغذیه شده بودند نشان داد که وزن پروستات گروه اول خیلی بیشتر شد و برخی از نشانگرهای بیماری‌های پروستات و التهاب غده پروستات نیز افزایش یافت.
به نظر دکتر گوپتا این مطالعه شواهد مستقیمی در باره اثرات غذای پرچرب در متداول‌ترین بیماری‌های مربوط به غده پروستات از جمله سرطان را در مردان نشان می‌دهد.
متداول‌ترین بیماری‌های مربوط به غده پروستات، بی.پی.اچ یا بزرگ شدن غیرسرطانی این غده، عفونت پروستات و بالاخره سرطان پروستات هستند.
در سال گذشته نیز در مقاله منتشره در «مجله تغذیه و رژیم غذایی در انسان» آمده بود که بررسی چندین مطالعه نشان می‌دهد که رژیم غذایی کم‌چربی و مصرف کمتر گوشت قرمز و در مقابل مصرف بیشتر سبزیجات و میوه‌ها در پیشگیری و درمان سرطان پروستات موثر است.
دانشمندان در آن بررسی به طور خاص دریافتند که مصرف گوجه‌فرنگی، گل‌کلم، بروکلی، چای سبز و ویتامین‌هایی شامل ویتامین ای و سلینیوم به کاهش ابتلا به سرطان پروستات کمک می‌کند و مصرف گوشت‌های فراور شده، محصولات لبنی و چربی با سرطان پروستات رابطه مثبتی دارد.
دو مطالعه که سال گذشته در انجمن آمریکایی تحقیقات سرطان گزارش شد نشان داد که خطر مرگ بیماران مبتلا به سرطان پروستات با مصرف بیشتر قهوه و نیز تحرک جسمانی کاهش یافته است.
جایگاه و کنش غده پروستات
پروستات یک غده کوچک قابل انعطاف به اندازه یک گردوست که در زیر مثانه و در جلوی مقعد مردان قرار دارد. غده پروستات اگرچه در زندگی مردان، حیاتی نیست اما در تولیدمثل حائز اهمیت می‌باشد.
این عضو بدن مرد مواد لازم برای تسهیل باروری و انتقال اسپرم را فراهم می‌کند. آنزیم‌هایی مانند پی.اس.آ به رقیق‌شدن منی کمک می کنند تا اسپرم بتواند خود را به تخمک برساند. سایر مواد تولید شده در پروستات نیز انرژی لازم را برای انتقال اسپرم فراهم می‌کنند.
سرطان‌های پروستات معمولا در بخش پشتی آن که به مقعد نزدیک است ایجاد می‌شود ولی بیماری متداول بی.پی.اچ که مشکل غیرسرطانی پروستات است و با نشانه‌های معمول ادراری همراه می‌باشد مربوط به بخش جلویی این غده می‌شود.
نشانه‌ها و عوامل خطر سرطان پروستات
سرطان پروستات معمولا در مراحل اولیه باعث بروز هیچ نشانه‌ای نمی‌شود ولی در موارد پیشرفته‌تر خود را با مشکلات ادراری، سرعت کم خروج ادرار، خون در ادرار، خون در منی، ورم پاها، درد استخوانی و ناراحتی درناحیه لگن نشان می‌دهد.
بنیاد سرطان پروستات در آمریکا عوامل خطر این نوع سرطان را چنین می‌شمارد:
سن: احتمال بروز سرطان پروستات با بالارفتن سن بیشتر می‌شود به طوری که احتمال ابتلای یک مرد زیر 40 سال تقریبا یک در ده هزار است در حالیکه این احتمال در مردان بین 40 تا 59 ساله به یک در 38 مورد افزایش می‌یابد. این احتمال در مردان بین 60 تا 69 سال به یک در 15 نفر می‌رسد.
تحقیقات نشان می‌دهد که 65 درصد بیماران مبتلا به سرطان پروستات بالاتر از 65 سال هستند.
نژاد: این بیماری در مردان سیاه پوست 60 درصد بیشتر از مردان سفیدپوست است و احتمال مرگ ناشی از این بیماری در سیاه‌پوستان دوونیم برابر بیشتر از سفیدهاست.
منطقه زندگی: این خطر در آمریکا 17 درصد است در حالیکه در مناطق روستایی چین تنها 2 درصد است.
کشیدن سیگار، عدم خوردن سبزیجات و شاخص بیشتر توده بدنی: تحقیقات مختلف در سال‌های گذشته روی بیماران مبتلا به سرطان پروستات این عوامل را از جمله عوامل خطر مهم در ابتلا به نوع پیشرونده و خطرناک سرطان پروستات در مقابل ابتلا به نوعی از این نوع سرطان نشان داده است که به کندی پیشرفت می‌کند.
