چندین روز است نشسته‌ام و نظاره می کنم به رفتار و گفتار شخصیت‌ها و سازمان‌هایی که هنوز دادگاهی برپا نشده و حکمی صادر نشده، خود پیش از دادگاه انقلاب تهران، برای شیوا حکم اعدام صادر می‌کنند و بعد هم فریاد وااسفا سر می دهند.
البته این موج خطرناک، همینطور ادامه می‌یابد تا جایی که لقلقله زبان و بدتر از آن ذهن همگان شود و هزینه صدور حکم اعدام را برای دستگاه قضائی-امنیتی ایران پایین بیاورد و جوهری باشد برای روانتر شدن قلم قاضی شعبه 26.
به مدد این عادی سازی مجدانه پاره‌ای حقوق بشری‌ای‌ها و رسانه‌ای‌ها، اگر تا پیش از این، مقامات امنیتی تامل می‌کردند برای اینکه به قاضی «به فرموده»شان بگویند چه حکمی برای شیوا صادر کند، حالا دیگر کلیه واکنش‌های داخلی و بین المللی‌اش را سنجیده‌اند و آخر آخر میزان هزینه سیاسی را که باید بدهند، دستشان آمده است.
به راستی چرا اینان به استقبال حکم اعدام شیوا نظرآهاری می‌روند در حالی که اولا، محاربه، «اتهام» شیواست و هنوز دادگاه مهر تایید به عنوان محکومیت و جرم برآن نزده است. ثانیا، اعدام تنها یکی از مجازاتهای محاربه است. (ماده 183 قانون مجازات)
فرق اتهام و محکومیت را می‌دانند اصلا؟! می‌خواهند بدانند اصلا؟! دستگاه قضائی- امنیتی، اتهام واهی و دروغین محاربه را به شیوا می‌زند و هنوز موعد محاکمه نرسیده، به جای اعتراض به روند غیرقانونی بازداشت او، بلاتکلیف نگه‌داشتن او برای ماه‌ها در زندان و صحبت از آزادی او، مدام و مدام از اعدام صحبت می‌کنند و به خیال خود، اینگونه توجه افکار عمومی بین‌المللی را به پرونده شیوا جلب می‌کنند، غافل از آنکه با این کار، اتفاقا صدور حکم اعدام را آسان و کم‌هزینه می‌کنند.
دوباره با درد بسیار، کلید جست و جو را برای کلمات «شیوا نظرآهاری» و «اعدام» می‌زنم. چندین نتیجه با تیتر « شیوا نظرآهاری در آستانه اعدام» می‌آید! و بدتر از آن، کسی فاتحه شیوا را می‌خواند: «از فعالیت برای حقوق بشر تا اعدام»!
هرچه حافظه تاریخی‌ام را جست و جو میکنم، یادم می‌آید که این تیتر را برای محکومان به اعدامی که حکم‌شان قطعی شده بود و رفته بود به اجرای احکام استفاده می‌کردیم. حالا چه شده که اینقدر زود و بی‌هیچ ملاحظه‌ای، رفته‌ایم تا ته ماجرا، انگار حکم قاضی را خوانده باشیم، انگار رای دادگاه تجدید نظر را ما داده باشیم، و …
متاسفم که بگویم، انگار که خودمان به دست خودمان شیوا را برده باشیم پای چوبه دار. تصویر کردنش دردناک است، نه؟ غیرقابل باور است، نه؟ اما شماها، همین شماها، دارید خیلی آرام و بی‌سر و صدا، باور پذیرش می‌کنید، انگار که سرنوشت محتوم شیوا باشد. شهید می‌سازید از او که همه سلول‌های بدنش، زندگی است.
اگر تحلیل سیاسی ندارید، اگر شرمتان نمی‌آید، همینطور ادامه دهید! سیرداغ- پیاز داغش را هم بزنید! داغش که قرار نیست به دل شما بماند!
لینک‌های مرتبط که البته تنها مثال‌هایی است از بسیار:
گذار: از فعالیت برای حقوق بشر تا اعدام
عفو بین الملل: شیوا نظر آهاری؛ احتمال مواجهه با مجازات اعدام
ابراز نگرانی خانه آزادی از خطر اعدام برای شیوا نظرآهاری
ماجرا البته متاسفانه از اینجا آغاز شد
Do not a lot of cash to buy some real estate? You not have to worry, because that is possible to receive the mortgage loans to resolve such problems. Hence take a sba loan to buy everything you require.
یادتان می آید در جواب بخش کامنت یکی از وبلاگها که در مورد آزادی با قید وثیقه و فرار خانم صدر نوشته بود “شما چه فکر می کنید” چه نوشتم؟\n\nفکر بد فکر خیلی بد \n\nاما آدم هرچه را که فکر می کند نباید به زبان بیاورد!!!!
یادتان می آید در جواب بخش کامنت یکی از وبلاگها که در مورد آزادی با قید وثیقه و فرار خانم صدر نوشته بود “شما چه فکر می کنید” چه نوشتم؟\n\nفکر بد فکر خیلی بد \n\nاما آدم هرچه را که فکر می کند نباید به زبان بیاورد!!!
خانم صدر با وجود اینکه حقوقدان است اما مطالبش فاقد هر گونه بار حقوقی است .خانم صدر میخواهد با اینگونه نوشته ها افکار عمومی را متوجه خودش کند و بگوید من باید رهبر جنبش باشم .چرا من را فراموش کردید \n\nمرحله اتهام یکی از مهمترین مراحل دادرسی است . در مراحل اتهامی دادرسی است که وکیل تعهد به وسیله دارد که جلوی صدور حکم سنگین برای موکلش گرفته شود.در طول تمام مراحل دادرسی وکیل وظیفه دارد که لوایح را برای موکلش تنظیم کند و اقدامات لازم را جهت تبرئه متهم انجام دهد.اگر وکیل در هر مرحله قصور ورزد موکل میتواند در دادسرای انتظامی، شکایت از وکیلش را مطرح کند. حال خانم صدر با نوشته ای که من فکر میکنم عریضه نویس های نزدیک دادگستری بهتر ش را مینویسند میگوید: ((اولا، محاربه، “اتهام” شیواست و هنوز دادگاه مهر تایید به عنوان محکومیت و جرم برآن نزده است، ثانیا، اعدام تنها یکی از مجازاتهای محاربه است(ماده 183 قانون مجازات). فرق اتهام و محکومیت را می دانند اصلا؟! می خواهند بدانند اصلا؟!)) خانم شادی عزیز بعد که حکم صادر شد کار از کار گذشته است و فقط یک فرصت میماند که ان هم فرصت تجدید نظر ۱۰ یا ۲۰ روزه است که بستگی به کیفری بودن یا حقوقی بودن موضوع دارد ویا حتا بستگی به غیابی و یا حضوری بودن رای دارد. وکیل باید تمام تلاشش را بکند که بتواند در مرحله بدوی برای موکلش رای بگیرد ، اگر چنین نشود مرحله تجدید نظر کار خیلی سخت تر میشود . مرحله تجدید نظر در خیلی موارد سبب اطاله دادرسی میشود که این به ضرر متهم پرونده است ،چرا که قاضی پرونده حسب مورد دستور تمدید بازداشت موقت را صادر میکند
دوستان ببینید چند ماه پیش خانم صدر در رابطه با شیوا چی گفتند. البته خانم صدر انسان محترمی است نزد من .اما من فکر میکنم افکار عمومی را بایستی متوجه زوایای تاریک اینگونه اقدامات کرد \n\nشادی صدر:\nدر عین حال فکر میکنم که دلیل دیگری که بخاطر آن باید از سوی جامعه جهانی و فعالان حقوق بشر در سراسر جهان نسبت به وضعیت شیوا توجه ویژه‌ای شود ، نوع اتهاماتی است که جمهوری اسلامی متوجه این فعال حقوق بشر کرده است. متاسفانه آن طور که از اخبار برمی‌آید، شیوا تحت فشارهای بسیار شدیدی قرار دارد تا وادار شود که اتهام ارتباط با سازمان‌های سیاسی، اتهام محاربه و اتهاماتی از این دست را که هیچ نوع تناسب و همخوانی با فعالیت‌های مسالمت‌آمیز و حقوق بشری او ندارد، بپذیرد\nhttp://www.dw-world.de/dw/article/0,,5339415,00.html