پل هگیس، کارگردان سینمای آمریکا از همه ستارگان هالیوود خواست که در حمایت از محمد رسول‌اف و جعفر پناهی، روبان سفید به یقه خود بزنند.

به گزارش لس آنجلس تایمز، پل هگیس که که هم اکنون، فیلم «سه روز بعد» او بر پرده سینماهای جهان است، از ستارگان هالیوود خواست این کار را به نشانه همبستگی با جعفر پناهی و محمد رسول‌اف سینماگران صاحب نام ایرانی انجام دهند و به حکومت ایران برای صدور حکم شش سال زندان برای این دو فیلمساز اعتراض کنند.

پل هگیس، که کانادایی تبار است، ساخت فیلم‌های مطرحی چون «تصادف»، «کازینو رویال»، «دختر میلیون دلاری» و «در دره الاه» را در کارنامه خود دارد.

به نوشته لس آنجلس تایمز، با این که پل هگیس خودش جعفر پناهی و محمد رسول‌اف را نمی‌شناسد و دولت ایران نیز در برابر فشارهای بین‌المللی مقاومت نشان می‌دهد، گفته است که بعد از شنیدن خبر صدور حکم زندان برای این دو فیلمساز، باید از آنها حمایت کند.

جعفر پناهی، كارگردان سینمای ایران، اواخر آذر ۱۳۸۹ در دادگاه اولیه به شش سال حبس تعزیری و ۲۰ سال محرومیت از ساختن فیلم، نوشتن فیلمنامه، مسافرت به خارج از کشور و مصاحبه با رسانه‌های داخلی و خارجی محکوم شد.

به گفته فریده غیرت، وکیل مدافع جعفر پناهی، اتهام این کارگردان سینما «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام» اعلام شده است.

به دنبال محکومیت جعفر پناهی، محمد رسول‌اف، یکی دیگر از كارگردان‌های جوان سینمای ایران و سازنده فیلم‌های «کشتزارهای سفید» و « جزیره آهنی» که به همراه جعفر پناهی در خانه او بازداشت شده بود، به شش سال حبس تعزیری محكوم شد. اتهام او نیز «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام» اعلام شد.

به گفته وکلای مدافع این دو سینماگر، حکم هر دو آنها قطعی نیست و قابل تجدیدنظر در دادگاه است.

به دنبال انتشار این احکام، بسیاری از مجامع و نهادهای سینمایی و شخصیت های سرشناس جهانی از جمله مارتین اسکورسیزی و فرانسیس فورد کاپولا، به آن اعتراض کردند و خواهان تبرئه این دو سینماگر ایرانی شدند.

پل هگیس که به همراه مارتین اسکورسیزی، شون پن و هاروی وینستین، برای محکوم کردن این حکم به کمپین عفو بین‌الملل پیوسته و تومار حمایت از پناهی و رسول‌اف را امضا کرده، در توضیح پیشنهاد تازه خود گفته است: وقتی این خبر را می‌شنوم، احساس می‌کنم به ما هم مربوط است. ما نمی‌توانیم تنها به این مورد اشاره کنیم. عدم بردباری در کشور ما نیز در حال رشد است، بنابراین شاید گفتن این نکته عبث به نظر برسد که آنچه که در ایران اتفاق می‌افتد نمی‌تواند اینجا اتفاق نیافتد.

پل هگیس همچنین بنیانگذار انجمن «هنرمندان برای صلح و عدالت» است که برعلیه بی‌عدالتی و فقر در جهان مبارزه می‌کند.

او می‌گوید چنین چیزی پیشتر در این کشور (آمریکا) اتفاق افتاده است و به جریان مک‌کارتیسم در آمریکا و فهرست سیاه ضدکمونیستی هالیوود در دهه ۵۰ که بسیاری از سینماگران مستقل و معترض آمریکایی را به دلیل عقاید سیاسی آنها به پای میز محاکمه کشاند و آنها را سال‌ها از فعالیت سینمایی محروم کرد، اشاره می‌کند.

به گزارش لس آنجلس تایمز، پیش‌بینی می‌شود محکومیت جعفر پناهی و محمد رسول‌اف، هفته آینده به موضوع داغ جشنواره فیلم‌های مستقل ساندنس بدل شود.

پناهی؛ نماینده مردم خیابان‌ها 

دو سینماگر ایرانی مقیم خارج که با فیلم‌های خود در جشنواره فیلم‌های مستقل ساندس شرکت دارند، در گفت‌وگو با لس آنجلس تایمز از مشکلاتشان در ایران سخن گفته‌اند.

علی صمدی احدی، کارگردان فیلم مستند «بچه‌های گمشده»، که با فیلم « موج سبز» درباره رویدادهای پیش و پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 88 در ایران، در جشنواره ساندنس شرکت دارد، به لوس آنجلس تایمز گفته است: با اینکه در آلمان زندگی می‌کنم، اما ماموران امنیتی به دلیل مصاحبه‌ام با صدای آمریکا در اعتراض به حکم جعفر پناهی، خواهرم را در ایران احضار کرده است.

وی می‌گوید: اگر ما درباره حقوق بشر حرف می‌زنیم، باید بگوییم که جعفر پناهی هیچ جرمی مرتکب نشده است. او تنها از حقوق بنیادی خود به عنوان یک انسان و یک فیلمساز استفاده کرده است. به همین دلیل ما باید صدایمان را بلند کرده و بگوئیم «بس کنید».

به گفته آقای احدی، جعفر پناهی نماینده همه سینماگران کشور و مردم در خیابان‌ها است و اگر آنها بتوانند این کار را با جعفر پناهی بکنند، تصور کنید چه بلایی می‌توانند سر مردم عادی بیاورند.

مریم کشاورز فیلمساز ایرانی تبار مقیم آمریکا نیز که با فیلم «شرایط» درباره رابطه دو دختر ایرانی در جشنواره ساندنس امسال شرکت دارد، می‌گوید که شرایط برای گرفتن مجوز فیلمسازی در ایران بسیار سخت‌تر شده است. وی می‌گوید به همین دلیل، همانند بسیاری از فیلمسازان دیگر خارج از ایران، مجبور شده است که فیلم خود را به جای ایران در لبنان بسازد.

از سوی دیگر، نازنین بنیادی، بازیگر ۳۹ ساله ایرانی تبار بریتانیایی و سخنگوی عفو بین‌الملل که در سن ۱۲ سالگی ایران را ترک کرد، درباره کمپین حمایت از جعفر پناهی می‌گوید: سعی ما این است که صدای این کارگردان باشیم و هدف ما این است که هنرمندان هالیوود را تشویق کنیم که از این کمپین حمایت کنند.

به گفته خانم بنیادی، سرکوب هنر برای جامعه خطرناک است. وی می‌افزاید: «پس از انتخابات سال ۸۸، نقض حقوق بشر در ایران افزایش یافته و رسانه‌ها تحت فشار قرار گرفته‌اند، همچنین بسیاری از روزنامه‌نگاران به اتهام‌های واهی زندانی شده‌اند. بنابراین به نظر می‌رسد که حکومت ایران به دنبال کسانی است که حرفی برای گفتن دارند و می‌توانند جامعه و افکار عمومی را تغییر دهند.»

علاوه بر عفو بین‌الملل، اتحادیه کارگردان‌های آمریکا و انجمن ملی منتقدان سینمایی آمریکا نیز حکم دادگاه ایران علیه جعفر پناهی و محمد رسول‌اف را محکوم کرده‌اند.

حمایت‌های بین‌المللی تا چه حد تاثیر دارد

نویسنده لوس آنجلس تایمز در ادامه، این پرسش را مطرح می‌کند که آیا حمایت‌های بین‌المللی از جعغر پناهی و محمد رسول‌اف، می‌تواند تاثیری داشته باشد یا نه.

پاسخ ژان کریستوفر هوراک، رئیس آرشیو فیلم و تلویزیون دانشگاه یوسی.ال.ای، بدبینانه است. او می‌گوید: می‌دانید که این نوع حکومت‌ها، غیر قابل پیش‌بینی هستند، بنابراین نمی‌توان گفت واقعا چه خواهد شد اما به شما می‌گویم که فیلمسازان بدون توجه به این که شرایط سیاسی آن کشور چیست، همیشه راهی پیدا خواهند کرد. او می‌افزاید: دستگیری یکی از آنها چیزی را عوض نخواهد کرد.

شیرین نشاط، عکاس و سینماگر ایرانی مقیم آمریکا و سازنده فیلم «زنان بدون مردان» می‌گوید: بعد از انتخابات سال ۸۸ و اعتراض‌های پس از آن، بسیاری از ما که واقعا فعال سیاسی نبودیم و فقط اندکی سیاسی بودیم، تبدیل به فعالان سیاسی کامل شدیم. این مسئله در مورد جعفر پناهی نیز اتفاق افتاد. او یک فیلمساز واقع‌گرای اجتماعی است و از لحظه‌ای که این حوادث در ایران روی داد، او موضع گرفت و موضع او خیلی روشن بود و محتاط نبود و بر اساس آنچه به آن اعتقاد داشت عمل می‌کرد. خانم نشاط معتقد است: در واقع حکومت ایران، آقای پناهی را به خاطر اینکه نمی‌ترسد و به موضع‌گیری‌های خود ادامه می‌دهد، تنبیه کرده است.

جعفر پناهی از معدود سینماگران ایرانی بود که پس از انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری ایران، بارها به طور آشکار از «جنبش سبز» حمایت کرد و به انتقاد از دولت محمود احمدی‌نژاد پرداخت.

آقای پناهی در دفاع از خود در دادگاهی که روز یکشنبه ۱۶ آبان ماه تشکیل شد، گفته بود: این محکمه، تنها محکمه من نیست بلکه محکمه هنر و هنرمندان کشور است.

به گزارش لس آنجلس تایمز، در حالی که چندین فیلمساز ایرانی از کشور رفته‌اند، آقای پناهی هیچ تصمیمی برای ترک سرزمین خود ندارد.

وی در دفاعیه خود در دادگاه گفته بود: اکنون من، جعفر پناهی با وجود همه این بی‌مهری‌ها باز هم اعلام می‌کنم که ایرانی هستم و در ایران باقی خواهم ماند. من کشورم را دوست دارم و بهای این دوست داشتن را هم پرداخته‌ام و اگر لازم باشد باز خواهم پرداخت.