یک نویسنده به خاطر نگارش رمانی درباره مبارزات آیت‌الله خمینی و انقلاب اسلامی، برنده جایزه جلال آل احمد شد.
به گزارش خبرگزاری‌ها، در چهارمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد، برخلاف سه دوره پیشین، منصور انوری با رمان پنج جلدی «جاده جنگ» جایزه ۱۱۰ سکه طلایی را دریافت کند.
جایزه آقای انوری، دوم آذرماه طی مراسمی به او اهدا خواهد شد.
داستان رمان پنج جلدی «جاده جنگ» که انتشارات سوره مهر آن را چاپ کرده است، از روز سوم شهریور ۱۳۲۰ و ماجرای هجوم روس‌ها به کشور از شمال شرقی خراسان به ایران و اشغال کشور توسط متفقین آغاز می‌شود و با پایان جنگ عراق علیه ایران به اتمام می‌‌رسد.
در دوره‌های پیشین جایزه جلال آل احمد، هیچ نویسنده‌ای به عنوان برنده معرفی نشده بود و تنها چند نویسنده از سوی هیئت داوران مورد تقدیر قرار گرفته بودند.
این جایزه در سال ۷۵ با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی تاسیس شد و از سال ۸۷ آغاز به‌کار کرد.
موسسه خانه کتاب قرار است در آذر ماه هر سال هم‌زمان با تولد جلال آل احمد جشنواره جایزه ادبی جلال آل احمد را برگزار کند.
هدف از اهدای جایزه، «ارتقای زبان و ادبیات ملی- دینی» از رهگذر بزرگداشت پدید آورندگان «آثار برجسته، بدیع و پیشرو» عنوان شده است.
جایزه جلال آل احمد در واقع واکنش وزارت ارشاد دولت نهم به جوایز ادبی خصوصی بود. اما از همان ابتدا، حاشیه‌ها دور آن بالا گرفت و در دوم این جایزه، سه نویسنده اعلام کردند که به دلیل محدودیت‌های اعمال شده به ادبیات مستقل ایران، از نامزدی این جایزه انصراف می‌دهند.
در همین رابطه، مجید قیصری، نویسنده رمان شماس شامی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری ایسنا، ضمن اشاره به مشکلات و موانعی که بر سر راه جایزه‌های خصوصی وجود دارد، تا جایی که حتا مکانی برای جایزه‌شان ندارند، گفت طبیعی است که از حضور در این جایزه دولتی منصرف شود.
مصطفی مستور، نویسنده رمان «من گنجشک نیستم»، و قباد آذرآیین، نویسنده مجموعه داستان «هجوم آفتاب» دو نویسنده دیگری بودند که کناره‌گیری خود را از حضور در جایزه دولتی جلال آل احمد اعلام کردند.
در ۱۰ سال اخیر جوایز خصوصی با جلب نظر اهالی فرهنگ به ادبیات مستقل ایران، در دوره زمانی کوتاهی خیلی زود خود را تثبیت کردند. جوایز مهرگان، گلشیری، نویسندگان و منتقدین مطبوعات، روزی روزگاری، شعر زنان، شعر خبرنگاران و... همگی با قابلیت‌هایی کم یا زیاد در سال‌های گذشته به پویایی فضای ادبی کشور کمک کرده‌اند و حتی بر فروش آثار ادبی نیز تاثیرگذار بوده‌اند.
اما در سال‌های اخیر جوایز ادبی خصوصی زیر فشار اظهارات مدیران وزارت ارشاد و تبعات آن بوده‌اند.
محسن پرویز، معاون فرهنگی وزارت ارشاد در دولت نهم و یک سال اول فعالیت دولت دهم، به عنوان جدی‌ترین مخالف جوایز ادبی خصوصی بود. او تا جایی پیش رفت که مدعی شد، بعضی از جوایز ادبی خصوصی از بودجه کنگره آمریکا برای مبارزه علیه نظام ایران استفاده می‌کنند.
او با اشاره به این‌که تقسیم‌بندی جوایز ادبی به دولتی و خصوصی را قبول ندارد، گفت که جوایز ادبی یا ایرانی‌اند یا «در خدمت بیگانگان».
آقای پرویز در توضیح جوایز در خدمت بیگانگان گفت «جوایزی که ممکن است به دست افرادی ایرانی برگزار شود، اما به لحاظ اهداف در خدمت بیگانگان‌اند. به لحاظ بودجه، منبع مالی آن‌ها معلوم نیست، شیوه قضاوت و داور‌شان هم نامشخص است.»
اما فشار بر جوایز ادبی به همین جا منحصر نشد. جوایز ادبی خصوصی در چند سال اخیر حتی از در اختیار داشتن یک مکان فرهنگی برای برگزاری مراسم پایانی نیز محروم بوده‌اند. به‌طور مثال پس از آن‌که پیگیری‌های مسئولان جایزه «روزی روزگاری» برای گرفتن یک سالن به جایی نرسید، مراسم پایانی آن در خانه یکی از مسئولان جایزه برگزار شد.
همچنین به دلیل کاهش آمار آثار ادبی جدی به دلیل سخت‌گیری بی‌سابقه در دادن مجوز و ممیزی، مسئولان جایزه گلشیری تصمیم گرفته بودند که بخش‌های رمان و داستان کوتاه را هر دو سال یک بار برگزار کنند تا از کیفیت جایزه کاسته نشود. اما امسال با بالا رفتن آمار نشر آثار داستانی، بار دیگر جایزه گلشیری هر سال در دو حوزه رمان و داستان کوتاه، برگزیده خواهد داشت.
