از هر عکس این مجموعه پنج نسخه چاپ شده و هر نسخه یک میلیون و 500 هزار ریال قیمت گذاری شده بود که سه نسخه هر عکس در نمایشگاه فروخته شد.
مجموعه‌ای از عکس‌های کامران عدل با عنوان «یکی بود یکی نبود» که 38 سال پیش عکاسی شده است، از دوم تا ششم اسفند در گالری شیرین به نمایش گذاشته شد.
این مجموعه شامل 131 عکس با موضوع زنان رقصنده عشایر و زندگی عشایری روستایی است که در دو مجموعه با 15 و 23 عکس در قاب سفید بر دیوارهای نگارخانه شیرین جای گرفت.
در کنار این دو مجموعه، 93 عکس نیز در قالب آلبوم برای علاقه‌مندان به نمایش گذاشته شد.
کامران عدل عکس‌های این مجموعه را در مسیر زاهدان تا چابهار، جنوب فارس، نیشابور، کردستان و اردبیل گرفته است.
از هر عکس این مجموعه پنج نسخه چاپ شده و هر نسخه یک میلیون و 500 هزار ریال قیمت گذاری شده بود که سه نسخه هر عکس در نمایشگاه فروخته شد.
طبیعت ایران و عناصر انسانی
عکس‌هایی که کامران عدل با عنوان یکی بود یکی نبود برای نمایش انتخاب کرده است، بازگو کننده طبیعت ایران و سادگی زندگی عشایر و روستاییان ایران در دهه‌های پیش است؛ گونه‌ای از زندگی که امروزه در حال فراموشی است.
کامران عدل می‌گوید وقتی به 40 سال پیش ایران نگاه می‌کنم، می‌بینم که چه چیزهایی را از دست داده‌ایم.
او می‌گود: چهل سال پیش وقتی به ایران بازگشتم، همه چیز ایران برایم عرفانی بود. اما امروز بیشتر عشایر و روستایی‌های ما زندگی گذشته خود را فراموش کرده‌اند، موتور سوار شده‌اند و همچون آپاچی‌ها در شهرها ویراژ می‌دهند.
این عکاس با سابقه قصد دارد در نمایشگاهی که سال آینده در ایران برپا خواهد کرد، به موضوع موتور سوارها در ایران بپردازد.
به گفته عکاس، عکس‌های مجموعه موتورسوارها به شیوه سیاه و سفید، در قطع 100 در 70 با تکنیک ضد نور چاپ خواهند شد و این افراد و دردسرهایی که با خود به همراه دارند به نقد گذاشته می‌شود.
از عکاسی مد تا زنان عشایر ایران
کامران عدل متولد سال 1320 در تهران است و در کودکی به دلیل حس ماجراجویی که در عکاسی وجود دارد، تصمیم می‌گیرد که عکاس شود.
سرانجام برای تحصیل در رشته عکاسی عازم هنرستانی در فرانسه می‌شود و پس از پایان تحصیلاتش در فرانسه به عکاسی مد می‌پردازد.
با حمله روس‌ها به چک‌اسلواکی در سال 1968 تصمیم می‌گیرد که به سراغ عکاسی ماجراجویانه برود، از این رو راه بازگشت به ایران را پیش می‌گیرد.
او در مدت بسیار کوتاهی به عنوان نخستین مدرس عکاسی در تلویزیون ملی ایران مشغول به کار می‌شود، اما خیلی زود عکس‌هایش مورد توجه فرح دیبا قرار گرفته و امکاناتی برایش فراهم می‌شود تا تعداد زیادی از موزه‌های ایران، شهرها و بازارهای قدیمی را عکاسی کند که این عکس‌ها در هشت جلد کتاب منتشر شده است.
کامران عدل که بیشتر به عنوان عکاس معماری شناخته شده است و سال‌ها به عنوان عکاس بنیاد آقاخان در فرانسه از اماکن مذهبی جهان و روند ساخت و ساز آنها عکاسی کرده، پس از انقلاب بیکار می‌شود و همین موضوع او را به عکاسی پرسنلی و عروسی می‌کشاند.
اما رفته رفته از زیر سایه محاق بیرون می‌آید و دوباره به کار دعوت شده و عکاسی از پروژه‌های مهم امنیتی به او سپرده می‌شود.
عدل سال‌ها است که به عکاسی با دوربین دیجیتال روی آورده و عکاسی با این نوع دوربین را به دلیل امکاناتی که در اختیار عکاس می‌گذارد، دشوار می‌داند.
