با آغاز ساخت یک جاده در ارتفاع چهار هزار متری دماوند، بار دیگر نگرانی‌ها درباره حفاظت از طبیعت بزرگ‌ترین قله ایران بالا گرفته است.
با آغاز ساخت یک جاده در ارتفاع چهار هزار متری دماوند، بار دیگر نگرانی‌ها درباره حفاظت از طبیعت بزرگ‌ترین قله ایران بالا گرفته است.
تیرماه گذشته خبر رسید که کارگران با بیل و کلنگ به جان یخچال‌های دماوند افتادند. گویا کسی که در سال 1372 در این مکان پناهگاهی ساخته بود، اقدام به ساخت این جاده کرده است. به گفته کوهنوردان این اتفاق دقیقا در منطقه‌ی بکری از کوه دماوند رخ می‌دهد و به‌طور قطع، خسارت‌هایی را برای این منطقه‌ی طبیعی به‌دنبال دارد.
به گفته آقای جلال مومنی، فعال محیط زیست عملیات ساخت این جاده در بارگاه سوم از یکشنبه گذشته آغاز شده است. وی گفت: با پی‌گیری‌هایی که از طریق شورای شهر و محیط زیست استان داشتیم متوجه شدیم، این کار بدون مجوز در حال انجام است.
به گفته وی، مسیری که اکنون جاده در آن ساخته می‌شود، بهترین نقطه برای شکار و چرای احشام وحشی به‌شمار می‌رود. آقای مومنی اعتقاد دارد که احداث این مسیر خاکی، ابهت و جلال کوه دماوند را از بین خواهد برد.
اما امروز، 21 شهریورماه محمدرضا نصیری، بخشدار لاریجان، منطقه‌ای که ساخت جاده در آن انجام می‌شود، به خبرگزاری ایلنا گفت: احداث جاده مال‌رو در ارتفاع 4100 متری دماوند را متوقف کردیم. روز پنجشنبه گروهی به منطقه رفتند و مانع فعالیت سه کارگر افغان که مشغول به کار بودند،شدند.
به گفته آقای نصیری پرونده‌ای علیه اشخاصی که جاده‌سازی می‌کردند، فردا به دادگاه ارائه خواهد شد.
بخشدار لاریجان درباره این گفته که احداث‌کنندگاه مسیرپاکوب معتقدند این اقدام فقط برای مشخص کردن مسیر کوهنوردی بوده و تاثیر مخربی نیز بر محیطزیست نداشته، می‌گوید: وقتی کسی می‌خواهد در زمین شخصی خود ساخت و سازی کند یا دخل و تصرفی انجام دهد، باید مجوز داشته باشد، بنابراین اگر کسی بخواهد حتی یک مسیر پاکوب کوهنوردی در دماوند که اثر ملی است ایجاد کند، حتما باید مجوز داشته باشد.
این در حالی است که در سال 1383 برای نخستین‌بار ارتفاع چهارهزار متر به بالای دماوند توسط سازمان حفاظت از محیط زیست، و حریم گسترده‌تری از آن در سال 1387 توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به عنوان میراث طبیعی کشور به ثبت رسیده، اما هیچ نهادی خود را در زمینه حفظ این میراث مسوول نمی‌داند.
امروز، 21 شهریورماه علی فیاضی، دبیر کمیته‌ی ملی طبیعت‌گردی گفت که این کمیته بیش‌تر نقش معرفی، فرهنگ‌سازی و هماهنگی میان سازمان‌های مختلف را برعهده دارد و حفاظت از این اثر طبیعی را بخش دیگری باید پی‌گیری کند.
مازیار نیرومند، یک فعال محیطزیست درباره اقداماتی که برای حفاظت از کوه دماوند انجام شده گفت: پس از ثبت دماوند همراه تعدادی از کارشناسان به آن‌جا رفتیم و تمام معضلاتی را که این اثر طبیعی را تهدید می‌کند، دیدیم، مانند معادن پوکه، زباله‌ها، فاضلاب مناطق مسکونی اطراف این قله و جاده‌سازی‌های بی‌مورد که گزارشی از همه این اتفاق‌ها برای اسفندیار رحیم‌مشایی ـ رییس پیشین سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ـ تهیه شد.
به گفته آقای نیرومند، همه این اقدامات تحت شعاع تغییرات در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری و کمیته ملی طبیعت‌گردی قرار گرفت.
دو سال و چند ماه پیش، اسفندیار رحیم‌مشایی، رئیس وقت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در جشن ثبت ملی این اثر، از آغاز تلاش برای ثبت جهانی آن خبر داد.
اما در سال‌های اخیر اگرچه مقامات مختلفی از لزوم حفظ طبیعت دماوند سخن گفته‌اند، اما کم‌تر کسی است که مسوولیت خرابی‌هایی را که به محیط بلندترین کوه ایران وارد می‌شود، بپذیرد.
البته یدالله پرمون، مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی و فرهنگی و حفاظت از آثار طبیعی و معنوی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری می‌گوید که این سازمان می‌کوشد از تمدید قرارداد بهره‌برداری معادن اطراف این کوه جلوگیری کند.
به گفته آقای پرمون نمی‌شود مانع بهره‌برداری از معدنی شد که مجوز 10 ساله دارد؛ ولی باید با استفاده از قوانین موجود، باید تمدید چنین مجوزهایی را لغو کرد.
اما عباس محمدی، رئیس انجمن کوهنوردان کشور، متفاوت با آقای پرمون سخن می‌گوید. او از ساخت یک کارخانه آب معدنی دیگر در منطقه تپه بچه دماوند خبر داده است. در حال حاضر هفت کارخانه آب معدنی دیگر در منطقه فعال است.
